Adelsdorf - Castricum

Uitzicht vanuit het hotel in Adelsdorf

Goed hotel in Adelsdorf en idem restaurant. Een beetje Duits in de wijze waarop ze de eigen regels toepassen. Het restaurant bv gaat pas om 17.30 uur open. Denk dan niet dat je voor die tijd iets kunt drinken, halb sechs ist halb sechs!
Om 8.45 uur gaan we weer op pad voor de laatste 660 km. Want om nou nog een hotel te zoeken in de Ruhrstreek of bij Arnhem... Het is relatief rustig op de weg, wel meer vrachtwagens dan ik verwachtte. Er was toch een rijverbod (met een paar uitzonderingen) voor LKW in het weekend? Wel wat wegwerkzaamheden zo hier en daar maar het verkeer stroomt goed door. In het Ruhrgebied krijgen we de eerste spetters sinds lang op de voorruit en de temperatuur daalt behoorlijk. Om 15.30 uur rijden we de auto de garage weer in. We hebben er 4.589 km opzitten en een mooie vakantie gehad met uitzonderlijk fraai weer.
Binnenkort op deze plaats nog een samenvatting en dan is ook deze vakantie klaar om in de annalen bijgeschreven te worden.
Alle lezers dank voor het volgen van onze vakantie en het plaatsen van commentaar!

Castricum - Gent

De eerste dag van onze vakantie rijden we niet meer kilometers dan we gemiddeld per dag deze vakantie van plan zijn, een goede 200 kilometer. Het is tevens de eerste keer dat we de A4 in zuidwaartse richting helemaal, ongehinderd door allerlei omleidingen, tot de Belgische grens kunnen volgen. De Liefkenshoektunnel kost nog immer € 6,00. Naar Gent niet alleen een kortere weg via Zelzate, we vermijden zo ook de gevreesde Kennedytunnel. Ons hotel in Gent is een voormalig klooster, zeggen ze. En inderdaad, het heeft iets spartaans maar voor de rest heeft het alles dat we nodig hebben. Jeff, nog net hier wonend in de Mageleinstraat, staat paraat om z'n oma en opa rond te leiden. Het weer werkt redelijk mee en op verzoek van Jeff dineren we bij een Argentijn die zich, met veel taalgevoel, Argenwijn noemt. En die laten we ons dus maar smaken. Morgen verder richting de Franse kust.

Grootmoeder en kleinzoon bij de Argentijn

Een Gentse trompe-l'oeil

In België is het tegenwoordig mogelijk om tegen betaling je eigen kentekenplaat te ontwerpen. Geen gendarme die dat nog verkeerd noteert.

Een buurman van Jeff

Een toepasseLIJKE naam

Op 1 mei a.s. is het 150 jaar geleden dat Castricum door een spoorlijn met de rest van de wereld verbonden werd. De trein, toen nog stoomtram geheten, ging noordwaarts via Heiloo naar Alkmaar en zuidwaarts via het al langer van spoor voorziene Uitgeest, naar o.m. Haarlem. Het H.IJ.S.M.-spoor werd niet alleen voor het vervoer van personen gebruikt maar ook van duinzand. Zo gingen in 1892 ruim 480 treinen met 130.000 m³ zand naar de nieuw aan te leggen begraafplaats St. Barbara in Amsterdam. ’t Is een wonder dat er überhaupt nog duinen in deze streken zijn.

In de ochtend van 15 juli 1879 wordt in Haarlem een zandtrein uit Castricum verwacht. Gewoontegetrouw inspecteert de spoorwegbeambte van dienst het traject en stoot daarbij nabij het buitengoed Hartenlust op het toegetakelde lijk van een man die later de, althans één van de, lokale veldwachters blijkt te zijn. Naast het stoffelijk overschot liggen een paar zakken met kuikens en groenten hetgeen zou moeten duiden op een dader uit het gilde der stropers. De diepe wonden aan hals en hoofd, zo constateert het journaille, zijn veroorzaakt door ‘stompsnijdende werktuigen’ die later blijken te bestaan uit een niet minder dodelijk knipmes.  

Al snel valt de verdenking op de stroper Willem Joosten (39), tapper en tuinman uit Haarlem. Uiteraard ontkent hij alles maar getuigenverklaringen, o.a. van zijn vrouw (sic), brengen hem er toe te bekennen. Ook zijn broer wordt als waarschijnlijk medeplichtige gearresteerd. Van deze laatste wordt tijdens het verdere onderzoek niets meer vernomen. Wel wordt door Justitie nog huiszoeking gedaan in o.m. Castricum. Het waarom daarvan en bij wie blijft ongenoemd, ruimte dus voor een beetje speurwerk.

Het bevolkingsregister van Castricum met zoon Johannes en vader Willem
Joosten in de 80-er jaren van de 19e eeuw

Wilhelmus Mattheus [roepnaam: Willem] Joosten, geboren te Velsen op 25 januari 1840, is de zoon van Willem en Catharina Alders. Naar blijkt is vader Willem op 16 januari 1894 op 86-jarige leeftijd[1] overleden in ... Castricum. Is hij dan de man bij wie huiszoeking is gedaan? In het bevolkingsregister van die plaats komt hij een paar keer voor. Hij woont in de Duinderbuurt (Bakkum) op nr. C N320 en 321 en mogelijk ook in de Oosterbuurt N298. Waarschijnlijk is hij niet het onderwerp van onderzoek want in Castricum blijkt ook een oudere broer van de dader te wonen. Het is Johannes Joosten (Velsen, 22 oktober 1838). Hij woont op dezelfde adressen als zijn vader. Is hij dan de eerder vermelde gearresteerde broer? Waarschijnlijk wel, hij is de enige broer die hier in Castricum woont. In ieder geval blijft zijn rol onduidelijk.

Akte van overlijden van Willem Joosten
Strafgevangenis van Leeuwarden 2-2-1885

Op 24 februari 1880 staat Willem voor het Gerechtshof in Amsterdam om zich te verantwoorden voor een uit de hand gelopen diefstal van groente en een paar kuikens. Joosten heeft bekend dat er een worsteling is ontstaan waarbij hij zijn mes heeft gebruikt met het fatale gevolg. Daarom eist de Officier van Justitie 25 jaar tuchthuisstraf wegens doodslag. Joosten wordt een week later veroordeeld tot 20 jaar. Hij zal zijn straf niet uitzitten, op 2 februari 1885 overlijdt Willem, 45 jaar oud, in de strafgevangenis te Leeuwarden.

Of de weduwe van de veldwachter en haar drie kinderen tevreden zijn met het vonnis, we weten het niet. Misschien hebben ze wel eens gedacht of dingen niet anders zouden zijn gelopen wanneer hun vader een minder toepasselijke familienaam had gehad: Abraham van der Lijke...

En zo heeft Castricum een rol(letje) gespeeld in een drama dat zich bijna 138 jaar geleden op slechts 22 km naar het zuiden voltrokken heeft.

PS Een tragisch maar opmerkelijk detail is nog te zien in het overlijdensregister van de burgerlijke stand van Bloemendaal. Op de bladzijde waarop zijn eigen akte van overlijden [d.d. 16-7-1879] staat, heeft Abraham van der Lijke op 12-7-1879 zelf nog het overlijden van een ander persoon aangegeven.

---

[1] De leeftijd is waarschijnlijk fout genoteerd in de akte van overlijden, Willem is volgens het BR Castricum geboren op 13 september 1806 en zou dus 87 jaar oud geworden zijn.

Castricum - Maastricht

Voordat ik aan een beschrijving van onze 2015-vakantie begin, eerst een paar woorden over hoe ik dit blog vorige jaren deed en dit jaar zal doen. Mijn blogs tot op heden kwamen tot stand met behulp van Jeanne's i-Pad. Die mocht ik dan lenen. Al rap bleek dat Apple en Google technisch gezien inderdaad niet bijster goed samenwerken (dit blog is een Google-dingetje). Een Apple toetsenbord is sowieso al een vliegende wanhoop. Proberen om een foto in je blog te downloaden en vervolgens op de goede plaats te krijgen, is helemaal een prestatie van formaat. Dat was ik dus knap zat!
Nu is het niet mijn gewoonte om hier allerlei technische zaken aan te bevelen maar voor het mini-pctje dat ik heb aangeschaft, niets dan lof. Het is een ASUS EeeBook F205TA met de minieme afmetingen van 28,6 x 19,3 x 1,8 cm, een scherm van bijna 12 inch en een gewicht van minder dan een kilo. En het prettige is dat er een accu in zit die, echt waar, 10 uur meegaat. Al met al een ideaal dingetje voor op reis. En omdat ie op Windows-8 draait is Google geen enkel probleem. Genoeg over dit eveneens mini geprijsde pctje.

Aanvankelijk waren we van plan om de eerste nacht in Leuven (B) door te brengen. Waarschijnlijk is daar iets feestelijks aan de hand maar voor de nacht van vandaag op morgen was er geen kamer meer te krijgen. Althans niet in het deel van Leuven waar wij wilden zijn (bij de Bondgenotenlaan). Dus daarom toch maar naar Maastricht en dat is geen straf.

Stolpersteine in de Grote Staat

De reis daar naar toe verliep probleemloos. Geen files, geen drukte, helemaal niks. Ook geen zon en naar verluid scheen die wel in Heiloo. Afijn, so be it.
In Maastricht ligt de horeca nog uit te hijgen van de Pinksterdrukte, het was er rustig maar zeker niet stil. Hier en daar noteerden we wat zaken die we nog niet eerder gezien hadden. Allereerst een aantal zogenoemde Stolpersteine oftewel struikelstenen. Ze herinneren aan de omgekomen Joden die in het pand woonden waarvoor die stenen in de stoep zijn aangebracht. Vaak is er helemaal geen graf van deze mensen maar op deze manier blijven ze toch voortbestaan. Op de één of andere manier doet zo'n bijna tot as vergane peuk dan toch wat macaber aan...

De andere nouveauté die wij aantroffen was het wat bijzondere zebrapad bij het Vrijthof. Waarschijnlijk een afscheidscadeautje van de bevolking aan scheidend burgemeester Onno Hoes.
Ook merkwaardig, maar van een andere orde, is de naam van de straat naast de basiliek van Sint Servaas: Vagevuur. Je zou toch denken dat zo'n naam door de pastoor van dat RK-instituut niet met veel instemming zal zijn ontvangen. Maar kennelijk heeft hij het niet kunnen tegenhouden. Zeker veel zondaars in de gemeenteraad.

Vagevuur

Morgen door richting Frankrijk via Luik en Luxemburg. Indien mogelijk zal ik elke dag een kaartje toevoegen met daarop een rode lijn. Die eindigt in het punt waar we dan zijn zodat jullie een beetje idee hebben waar we zitten. Deze keer dus t/m Maastricht. Tot morgen (als we Wi-Fi hebben tenminste).

NB Voor mensen die de foto's wat klein vinden, je kunt er op klikken...

There ís a place like home

If you look at the lyrics of this "bird song" you can do nothing but conclude that if ever a text was confusing, it is this one. It says that there is no place like home but everyone reads it as that there is such a place. Well, beats me, language is a complicated thing. Or is our brain fooling us? In any case, this is going to be the fourth and last post showing the homes where I live(d). If you want to see the previous ones, please look here for number one, two and three.
Post #3 ended with our house on the Rembrandtweg in Amstelveen. We moved to the southern part of the same village on February 1, 1988. There we bought half of a socalled 'two-under-one-roof'. 

32 De Zon, Amstelveen

We lived there very happily for a little over 20 years. In case you want to see the inside and the garden, please see the very first blog I ever wrote, in 2008. That was when we wanted to sell the house. Unfortunately the asking price that you see there is not the price for which it was sold eventually. 
Already for a number of years it was our intention to move to a quieter part of the country, preferably near the beach. So in 2007 we found a condo in Castricum, just 3 miles from the coast line. We moved there on November 17, 2008.

Triade, Castricum

We live in the red apartment building just below the center of the picture. Ours has an impressive 270 degrees view from almost the east to the north. On a clear day we can see the cranes in the Amsterdam Africa docks in the south east and Krommenie in the east. And on a not so clear day the steel mill (formerly known as the Hoogovens) in Velzen (south west) as well. Castricum is a lot smaller than Amstelveen. It has some 20,000 inhabitants. In case you are wondering whether such a small village has all the facilities one needs, there is a home for elderly people to the north of our apartment complex and a cemetery immediately adjacent to us. What more can two retired people want?

To be  continued with the houses my wife lived in before we got married.

Both photo's made by myself on Jun. 2, 2008 and Apr. 27, 2012 resp.

Sepia Saturday - Snow

No doubt all my fellow Sepia Saturday bloggers will write this week about barrels, beards or bricks. So it is likely that I will be the only one to take snow as the motto for #163. But before I am off to a slippery start, first something about the picture. The gentleman with the beard is clearly taking a break while posing for the photographer. The other gentleman is more mysterious. Is he guarding the barrels or waiting for the bus or ... The half open curtains in the bay window suggest that maybe a child is looking at a completely unexpected white world. The lettering on the sign board indicates that we are looking at a grocery. I was not too sure about the meaning of the preceding letters (NCH). In fact I had no idea. 
A quick check on Google learns that this is a picture taken in Keene, New Hampshire after what is called 'the great storm' on March 13, 1888. The man cleaning the street is Mr. C. -what's in a name- Dustin. Possibly he owns the shop which is the Boston Branch Grocery. The type of business also gives some direction about the purpose of the barrels. The man in the black coat somewhat surprises me. He looks like a person from the 1950's and not from the second part of the 19th century. I did not know those hats existed then.
So much for the theme picture, I'll come to the point: snow. 
I am blessed with some well filled shoe boxes. And fortunately also with some family pictures made in snowy circumstances. The first one shows my mother taking a rest in the snow.

A lady in distress?

One could also say she is trying to attract attention after having lost her balance in the slippery snow. But somehow I don't think that is the case. I guess she's about 20 years old here so this could be 1937.  I don't know who the photographer has been. Possibly my father but I don't know whether they knew each other already. But it is the kind of photo you make when you go out for a walk with your girlfriend. And then the location. I think the elevations on the left hand side could be the dunes. In the background there are city extensions/limits which would fit in with the situation in the western part of The Hague then. 
There was snow that winter. The video below was shot at the no longer existing airport Ypenburg near The Hague in March of that year. It shows people skiing there while being towed by a car; the vid takes 37 seconds to look at.

But there is more shoe box snow. Both pictures below have been taken at the same location in The Hague. I recognize the "garden" of our house in 614 Goudreinetstraat also in The Hague.

F.l.t.r. my brother, myself and my mother

The photo's have been taken on the same occasion in probably 1948. The appartments in the background above are situated in the Appelstraat.

Me and my Mom with my little brother peeking around the corner

For those known locally, the houses that you see are those on the Thorbeckelaan. 
With my last not so sepia picture I like to compliment Alan with the timing and the choice of this week's theme picture. I took it from our balcony this morning. And I can assure you that we don't have any white tiles here. 
The picture also proves that snow in Keene NH (New Hampshire) is just as white as it is in Castricum NH (North Holland). At the same time it means that certain things remain the same, even after 125 years.

Castricum on February 6, 2013

As I said before, for the barrels, the beards and the bricks you have to go see my fellow Sepians. I'm sure they have been busy shoveling all their literary inspiration together here.

Flying the Piper Cadet

Yesterday weather conditions for flying were good. A cloudy but sunny day with a visibility of more than 20 miles. The day started with force 6 winds from the south west but the prediction for the rest of the day was that the winds would diminish to force 3-4.
I have the good fortune to have a son-in-law with a pilot license for small aircraft. So yesterday we set off for the airport of Lelystad, Hollands' largest airport for general aviation. There we embarked in a Piper Cadet which would fly us to the island of Texel, some 90 miles north west of Lelystad airport. I never flew in a Piper before so I can add this aircraft type to my 'our aircraft' series.

Piper Cadet PH-VFB in the hangar at Lelystad Airport.

Upon take off our captain obtained permission to fly through the Schiphol CTR (control area) and to pass the Schiphol traffic tower at an altitude of less than 1000 ft. Having worked at Schiphol for more than 20 years, it is nice to have a look at it from a different angle.

Schiphol Airport with the WTC (the white building to the right), the tower
in the middle and the cargo handling area top left. 

Our next goal was to have a look at our apartment building in Castricum. So from Schiphol we flew in the direction of Zandvoort and then along the coast towards IJmuiden. As also Castricum is situated in the Schiphol CTR, there are limitations as to the maximum altitude. But for our purpose, flying at around 800 ft was exactly what was needed.

Castricum

From Castricum to the village of Heiloo, where members of the family live, is just a very short hop. 

Heiloo, with the Laan Eindeloos (Ypestein) running from left to right.

Flying over Holland in this time of the year makes clear that the bulbs are flowering. Colored rectangles are visible everywhere.

Bulb fields in the province of North Holland north of Alkmaar.

 After a flight of a little over an hour we touched down at De Kooy, de airport of Texel. Here was another first for me, it was my first landing on a grass strip.

The PH-VFB with captain H. (r) and my fellow passenger at De Kooy. 

After a decent lunch we flew back tot Lelystad. Our route went via Lemmer and Zwolle. As we paid a visit to the latter city recently, we circled the city center to see how it looks from above. I added a  picture of the Grote Markt to the blog post 'Zwolle & Assen'. Around 17.00 hours we safely returned at Lelystad Airport. During this flight we covered 190 miles bringing my total mileage flown at 474,082. 
Earlier that day we learned that the Aviodrome will reopen its doors to the public today (April 28). And that is good news! Final closure of this aviation history museum has been looming around the corner for some time. The PH-PBA, a Dakota in old KLM-livery keeps history alive (and roaring) there.

Scenic flights are made from Lelystad Airport.

Update May 1, 2012 Below the air map with our outbound route. It is not very clear but we followed the purple line via the yellow stars. The yellow star a little below the center of the map, is Lelystad Airport (EHLE). Then west via Schiphol (EHAM) and to the north, to De Kooy (EHTX) via a.o. IJmuiden en Castricum.

British Commonwealth soldiers

When the allied forces liberated The Netherlands in 1944-1945, many soldiers lost their lives in the low countries. If only you remember Operation Market Garden near Arnhem, the number of lives lost there adds up to almost 2,000. But also earlier during the war, there were casualties, in particular pilots of crashed aircraft. Among them were many British Commonwealth servicemen. Most have been buried here, usually close to the place where they paid the highest price. 
A gentleman by the name of Jan de Wilde decided to set up a website to honour these men. The website address is wargravessittard.org. Initially his intention was to mention British soldiers only, but it is now being extended both to other allies and to members of the Dutch resistance. If available a photograph of the tombstone is shown.
When I saw Jan's site for the first time, it struck me that British and other allied soldiers buried in Castricum (NH) were not mentioned. So I contacted Jan to find out whether he was interested in pictures of these graves. And of course he was. So along with many other cemetries, the Castricum Protestant Churchyard has now been added to his site. 
The part where our liberators have been buried, is being maintained by the Dutch Wargraves Commission (OGS).

Wargraves at the Castricum Protestant Churchyard

Together with thirteen unknown soldiers the following servicemen have been buried here:
F.D. Ayerst, Royal Air Force
J.A. Boyd, Royal Artillery
D.E. Burrin, Royal Navy
H. Donkin, Royal Electrical and Mechanical Engineers
A.J. Fitchett, Royal Air Force
M. Glass, Polish Forces
H.R. Glover, Royal Air Force
C.H. Hurle, Royal Air Force
J.A. Lamb, Royal New Zealand Air Force
T.D. Little, Royal Air Force
R.C. Mc Arthur, Royal Air Force
F.E. Mc Queen, Royal Canadian Air Force
M.P. Noble, Royal Air Force
C.E. Parkin, Royal Air Force
D.C. Scott, Royal Navy
J.B.H. Smith, Royal Australian Air Force
G.A. Smits, Koninklijke Marine
J.S. Smyth, Royal Air Force
G.C. Thompson, Royal Air Force
For more details, please see Jan's site.

Frankrijk (16)

2 juli De Panne-Castricum

De laatste kilometers naar huis, zo'n 350, met voortvarendheid afgelegd. Dat heeft niet aan de kwaliteit van de Belgische wegen gelegen, die is nog altijd even belabberd, regering of geen regering. Provisorisch gedichte gaten in de weg, ontbrekende wegmarkeringen en het enige bord dat de route via de Liefkenshoektunnel markeert, staat zo goed als op de afslag die je moet nemen om via die tunnel te kunnen rijden.

Om rond 13.00 uur kwam Castricum weer in zicht. Gewoonte getrouw rijden wij terug altijd via Rotterdam en Den Haag, ook al omdat wij veronderstelden dat dat de kortste weg zou zijn. Onze TomTom probeerde ons tot twee keer toe over Utrecht te leiden. En inderdaad, het apparaat heeft gelijk! Die route blijkt 13 km korter te zijn. Maar ja, wie daar op let is een kniesoor. Op bijna 4000 gereden kilometers scheelt dat een litertje euro95. Daar is over heen te springen.

Binnenkort volgt nog een samenvatting van deze vakantie, die wij beiden als zeer aangenaam hebben ervaren. Volgend jaar maar wel weer wat vroeger, dan heb je ook minder last van hotels die complet zijn.

Alle lezers dank voor hun aandacht en reacties.