Foix - La Grande Motte

Ja, daar hebben we de handrem uitgegooid, in La Grande Motte. We kennen het alleen een beetje van de faam die het heeft, een wat luxe vakantieparadijsje voor de Fransen. Het ligt in de Camarque aan de Middellandse Zeekust, ten oosten van Montpellier. Letterlijk vertaald betekent het De Grote Kluit. Daar zit ongetwijfeld een verhaal aan vast (of een andere vertaling) maar dat is mij niet bekend.
De rit vanaf Foix gaat bijna via Pamiers waar ik beroepshalve nog wat mee te maken heb gehad. Althans met een enorme smederij daar, waar wij Amerikaanse brokjes metaal (van 20 ton) naar toe brachten. Het waren mooie tijden...

Carcassonne gezien vanaf de A61
(klik op de foto voor vergroting)

Onderweg gestopt op een aire met een bijzonder fraai uitzicht op de oude stad Carcassonne, een soort Bourtange maar dan iets groter.
In de buurt van Montpellier liet de TomTom ons even in de steek. Een nieuwe afslag (Montpellier Est?) stond nog niet op de kaart, onduidelijkheid alom. Doorrijden dus maar en dat kostte al met al een half uurtje extra. Nou ja, zo zie je nog eens (niet) wat van het landschap.
We vinden een hotel niet ver van de haven waar de wat modale scheepjes van Jan met de pet liggen. De architectuur van de vele appartementsgebouwen is bijzonder en wijkt (gelukkig) zeer af van wat je aan de Belgische kust ziet. De zee voor de kust wordt opgesierd door eilanden bestaande uit grote rotsblokken. Zijn dat soms de Grande Motte die het plaatsje aan zijn naam geholpen hebben?

Rotsblokken voor de kust en een op de Inca-pyramides geïnspireerd
appartementsgebouw

Voor morgen mikken we op een verblijf in Frejus. Maar of ze daar een betere assiette de charcuterie hebben...

Vieux-Boucau - Foix

Na een op de kamer gebracht (service de la hotel) ontbijt genuttigd te hebben, keren we Vieux-Boucau de rug toe. Het was aangenaam maar, na ruim een week, lang genoeg. De VB-se stranden kennen voor ons geen geheimen meer, de lokale restaurants evenmin. Via Soustons en Peyrehorade, een dorpje waar we vele jaren geleden al eens in een wat duister hotel verbleven, rijden we naar de A64, ook wel La Pyrénéenne genaamd. De naam is spectaculairder dan de omgeving want door de Pyreneën komt ie niet. Zo'n 50 km voor Toulouse verlaten we, na betaling van € 17,00, de autoroute en rijden via fraai glooiend landschap op Foix aan. De bewolking van de kust heeft inmiddels plaatsgemaakt voor ruim aanwezige zon en 27 graden. Jeanne doet het zwembad van het hotel alle eer aan en opgefrist tijgen wij naar down town Foix. Daar blijken de parkeerautomaten in een soort fruit machines veranderd te zijn. M.a.w. je stopt er geld in en er komt een bonnetje met onzin uit. Maar wij hebben veel over voor de ondersteuning van de gemeente Foix, we proberen het dus nog een keer. Bij wijze van bonus wordt betalen na 18.00 uur niet meer op prijs gesteld.
Het terrasleven in Foix is nog immer goed ontwikkeld en de restaurantjes in de smalle straatjes idem. We laten ons de haricots blancs et saucisses en de confits de canard, een soort invalide eend want maar één poot, goed smaken.

Onze Rue de Restaurant

En vriend Nico doen wij vast een plezier met deze foto van een klassieker.

Morgen weer verder naar het oosten, u hoort nog waar wij remmen.

Foix - Pau

De paskamer

Was gisteren het oog nog gericht op Tarbes, de gulzige kilometervreters die wij zijn, zijn uiteindelijk beland in Pau, ruim 30 kilometer verder naar het westen. En daar was het toch warm! Tenminste, 32 graden vinden wij aardig warm en hadden we deze vakantie nog niet ervaren. Bovendien was het in schrille tegenstelling tot Foix deze morgen. Grijs en 16 graden, da's nog eens andere koek. Maarrr, vrijdag is wel marktdag in Foix. En voor Jeanne maakt dat veel goed. Ze wist daar zelfs nog een fraai kledingstuk te scoren. Maar ja, waar pas je zoiets? Nou, daar zijn oplossingen voor, zie bijgaande foto.
De reis naar Pau gaat voor een belangrijk deel via de A64. Daaraan voorafgaand levert de TomTom ons nog een vreemde streek door ons, op weg naar Tarbes, via een merkwaardige omweg te leiden. En dan is het toch maar goed dat je kaarten bij je hebt.
Pau is net wat meer dan een stadje. Het is groot genoeg om de weg wat kwijt te raken en het beoogde hotel niet te vinden. En dan je auto parkeren, een echte crime! Dus als dat geen echte stad is... Uiteindelijk de auto kwijtgeraakt in de parkeergarage onder de Place Clemanceau (zie foto), vlakbij ons hotel :-) dat vol bleek te zijn :-( 

Place Clemanceau

Maar in het belendende straatje een prima alternatief gevonden en daar zijn we nu vanaf 2 uur hedenmiddag. De eerdergenoemde 32 graden hebben ons belet erg actief te zijn maar van het ene terrasje naar het andere, dat ging nog net. 

Vanavond moesten wij, buiten aan de maaltijd gezeten, nog naar binnen vluchten voor wat onweer, regen en wind. Dus morgen zal het weer mogelijk wat minder drukkend zijn. Daar zullen wij waarschijnlijk wat minder last van hebben want we gaan in de richting van de kust, naar Vieux Boucau-les-Bains. Tot morgen dus.

Castelló d'Empúries - Foix

 Besneeuwde Pyreneeën onderweg
naar Prades 

Na een genoegelijke twee dagen in Spanje te hebben doorgebracht, de reis weer noordwaarts vervolgd. Wel eerst nog even in Spanje getankt (€ 1,42/ltr) want buitenkansjes laten wij niet liggen.
Bij Perpignan linksaf en dan kom je via een bijzonder fraaie route in de Katharenstad Prades. 't Is dat het nog wat vroeg was, anders waren we daar misschien wel gebleven. De route naar Prades leidt o.a.   via de Col de Jau (1506 mtr) die voor onze vrienden Boubby en Kees toch een mooie uitdaging moet zijn.
Van Prades via Quillan naar Foix. Dat ligt zo'n 60, 70 km noord van Andorra. Wij waren daar al eerder, de kinderen hebben er goede, hopen we, herinneringen aan. Wij ook, al was het alleen maar vanwege de ruim aanwezige terrasjes. De receptioniste van ons hotel vertrouwde ons toe dat het vandaag voor het eerst sinds lang weer droog en zonnig was (24gr). Het stadje geniet enige bekendheid door het kasteel dat, letterlijk, hoog boven deze plaats uittorent. Als diner namen we een regionale cassoulet (grote witte bonen, schapenvlees en een worstje), een vers ingevlogen saumon grillée en besproeiden die met een eveneens regionale rosé d'Ariège. Je moet per slot van rekening de lokale economie steunen, nietwaar?
Terwijl ik dit schrijf, beziet Jeanne haar oogleden aan de binnenzijde. Dus morgen uitgerust weer verder naar het westen. We mikken op Tarbes, de tweelingstad van Lourdes, u weet wel, de stad waar Moos een paar nieuwe banden voor z'n rolstoel kreeg.

Het kasteel van Foix