Nyons - i.p.v. kaarten

Als toerist moet ik bekennen dat ik doende ben mij mede schuldig te maken aan de teloorgang van een hele industrie. Ik heb het over de ansichtkaart, ontstaan in een tijd dat het maken van vakantiekiekjes* nog geen gewoonte was. Vakanties trouwens ook niet.

Wij hebben toch jarenlang iedere vakantie ergens tussen de 20 en 40 kaarten naar de thuisblijvers gestuurd. En dan moest je ze natuurlijk wel kopen bij die winkels die ook postzegels (des timbres) verkochten. Later leerden we dat je in Frankrijk bij de zaken met het Presse-uithangbord moest zijn. Van die 20-40 kaarten is er deze vakantie nog welgeteld eentje (1) overgebleven... Vervolgens moet je dan op zoek om de ook hier bijna uit het straatbeeld verdwenen brievenbus te vinden.

Daarom hier maar een ode aan de prentbriefkaart. Ze zijn er nog wel wel maar voor hoe lang nog?

Ten bewijze dat we hier echt geweest zijn, hieronder een zelf genomen foto van het min of meer zelfde uitzicht vanaf de Pont Roman, dat ook hierboven te zien is. Zoek de overeenkomsten.

Vanmorgen was het hier lekker en zonnig weer. Maar het kan ook met bakken uit de hemel komen. Hieronder een video (2x klikken) van de plens water die we gisteren tijdens het diner in de Allée Manger mochten ervaren.

* Het woord 'kiekje' kent ook een leuke geschiedenis. Deze tot soortnaam verworden familienaam is afkomstig van de 19e eeuwse Joodse fotograaf Israël David Kiek. Die maakte in Leiden, enigszins tegen zijn zin, veel foto's van de heren studenten. Kennelijk zijn die foto's als kiekjes bekend geworden: snel gemaakte foto's, genomen in allerlei, zeker toen ongebruikelijke omstandigheden.
Op de afbeelding helemaal bovenaan dit blog is rechts het Haagse hotel Kiek zichtbaar. Het was gelegen op de hoek van de Wagenbrug en de Bierkade. Het stond onder rabbinaal toezicht en mocht zichzelf dus aanprijzen als een koosjer hotel waar het Joodse reizigers was toegestaan te verblijven. Ik heb het niet uitgezocht maar het is aannemelijk dat er familiebanden bestonden tussen hoteleigenaar Abraham Kiek en de Leidse fotograaf. Geheel ter zijde maar zeer toepasselijk, op het moment dat ik dit schrijf onweert het en zijn de flitsen niet van de lucht...

Wat sfeertekening uit Nyons

Als je, zoals wij, regelmatig in Nyons rondloopt en daar wat kilometertjes aflegt, dan zie je wel het een en ander dat de moeite van het noemen/tonen waard is. Allemaal niet schokkend maar toch  leuk/fraai genoeg om hier ten tonele te voeren.
Als je kijkt naar de manier waarop tijdens Franse markten, maar ook bij Leclerc, vis geëtaleerd wordt, dan vind ik dat dat altijd op een zeer appetijtelijke manier gebeurt. Zo ook op de donderdagse markt hier in Nyons. Zeg nou zelf, zelfs mijn broer zou er trek in krijgen.

Les poissons de Nyons

Een stadspoort uit de 15e eeuw geeft een mooi avondlijk doorkijkje naar het centrum van Nyons, een rotonde waarop alle wegen uit de streek samenkomen.

De stadspoort uit de 15e eeuw

Aan deze kant van de poort begint het restauratieve deel van Nyons.

Dat gaat verder in een straatje dat wij voor het gemak de Allée Manger hebben gedoopt.

De Allée Manger

Ook het clubleven bloeit in Nyons. Maar een scrabbleclub kenden wij nog niet.

En of dit nu de manier is om te voorkomen dat er aangeplakt wordt ...

Tot slot de (hier) befaamde Romeinse Brug over de Eygues. Het is een video en ik hoop dat ie het (na 2x klikken) doet.

A tout à l'heure!

Nog een keertje Nyons

Le Pont Roman, de bouw begon in 1340

Langzamerhand zijn we doende weer mentaal afscheid te nemen van Nyons. Vanmiddag een laatste lunch bij Le Petit Square genoten. Bij tripadvisor.com is te zien hoe we over die gelegenheid denken. Van harte aanbevolen dus. Vanavond tegen betaling bij de lokale Vietnamees te gast geweest. Zo'n man weet nog wat service is. Wanneer alleen ik een tussengerecht bestel, komt hij met een apart bordje pour Madame aan. Die moet natuurlijk ook even proeven. Na een demonstratie eetstokje-worstelen van de man wiens ouders waarschijnlijk aan de slag bij Dien Bien Phoe ontsnapt zijn, doen we ons tegoed aan superbe Vietnamese spring rolls, de moeder aller loempia's. 's Mans potje sambal is niet meer. Jeanne krijgt nog een overheerlijke mango aangesmeerd en ik doe het met een portie lychee. Na achterlating van een luttele bijdrage aan de verdere ontwikkeling van de Vietnamese minderheid in Nyons, gaan wij huiswaarts.
De ochtend hebben wij doorgebracht bij een uit de 14e/15e eeuw stammende Romeinse brug, gelegen in de buitenwijken van Nyons. Als je de foto goed beschouwd is het een fenomenaal bouwwerk waar nog dag in, dag uit auto's overheen rijden.
Morgen weer op pad richting Middellandse Zee.

Ook in het donker is Nyons nog mooi