Châtelailion Plage - Caen

De St. Pierre van Caen

Voor ons doen vandaag een respectabel aantal kilometers gereden, bijna 450. Veel autoroute want anders red je het niet om om 3 uur in Caen te arriveren. Na de hitte van Châtelaillion is Caen wel weer een verademing. Maar zolang de zon schijnt is 21, 22 graden ook best lekker. Eigenlijk waren we ook niet van plan om helemaal naar Caen te rijden. Le Mans was ons einddoel. Maar vanmorgen schoot me de ervaring van vorig jaar te binnen dat in deze periode de 24 uur van Le Mans wordt gereden. En dan is er geen hotelkamer meer te krijgen. Dus daarom Caen.
Caen is een gezellige stad, zo'n 120.000 inwoners en het heeft een bruisend centrum. In de 2e Wereldoorlog is er begrijpelijkerwijs het nodige vernield maar toch maakt het centrum een verrassend historisch authentieke indruk.

De zwarte kant van de St. Pierre

De hierboven afgebeelde St. Pierre ziet er, ook van binnen, schitterend uit. Maar dit is wel de schone kant, de andere (noord)kant is een stuk minder en moet nodig eens worden schoongemaakt.
Hieronder nog de port de plaisance van Caen.
Morgen naar de Kanaalkust.

De jachthaven van Caen

Fleurance - Châtelaillon Plage

De uit-/toegang van de A837 in de Charante

Zo zit je in de Gers, zo zit je een paar honderd kilometer naar het noorden, in de Charante. En ook hier is het warm: 28 graden. In de Gers, zo horen wij van Trudy en Ab, dreigt onweer. En als er onweer dreigt, dreigt ook de tv wel eens uit te vallen. Dat zou voor vanavond betekenen dat Ab het zonder Nederland - Spanje zou moeten doen. Het leven is soms spijkerhard. Omdat wij zijn aangewezen op de Franse tv, weten we nog niet of hier deze wedstrijd wordt uitgezonden. (Inmiddels, het is nu zaterdagmorgen, weten we dat wel. 5-1!! Wie had dat gedacht. Zeker niet de mijnheer die gisteravond in het restaurant aan het tafeltje naast ons zat. Vol lof over het Nederlandse voetbal. Croeff, VanBasten, schitterende voetballers maar dit gingen we niet redden. Wel dus!)
Bij het verlaten van de autoroute viel ons weer eens op dat de Fransen wel gevoel voor het monumentale hebben. Niet een lullig hokje met een mannetje die je kaartje controleert maar een indrukwekkend kunstwerk (zie foto). Tenminste, dat vind ik.

In Chatelaillon een prima hotelletje gevonden aan zee. En ook nog een kamer met zeezicht. Het voordeel is duidelijk, het nadeel dat de zon je kamer nogal opwarmt. Maar goed, je kunt niet alles hebben.
Straks weer verder noordwaarts.