Van d'ene Marina naar d'andere

Straatje bij ons hotel in Andore,
niet echt een tweebaansweg

Van Marina di Andore naar Marina di Massa, dat is zo'n 200 km verderop langs de kust en dan zit je ook meteen in Toscane. In Andore werden we vanmorgen in een koele 23 graden wakker, een mens raakt snel verwend. Het smalle straatje waaraan ons hotel ligt, kwam vanmorgen tot leven door de wekelijkse rit van de vuilniswagen. Op zich niets bijzonders maar het straatje wordt wel opgesierd door een paar heuse haarspeldbochten. En als ik zeg haarspeld, dan bedoel ik ook haarspeld. Zelfs lopend hadden we gisteravond moeite om ze in één keer te nemen! Maar de chauffeur had niet meer dan één keer steken nodig om de weg naar beneden te vervolgen. En merkwaardig genoeg kwam ik er ook met de RAV4 niet zonder achteruit steken door. Dit tot grote "vreugde" van Jeanne die dit wel weer voldoende waaghalzerij voor dit jaar vindt.
De reis gaat verder via de autostrada waar je continu kunt waarnemen dat Italianen een onverminderd "sportieve" rijstijl hebben, laten we het zo maar noemen. Dat Italië niet meer Verstappen-achtige coureurs voortbrengt, is mij een raadsel.
Onderweg en in Marina di Massa is het weer dik 30 graden. De douche in het hotel is, hoewel koud, dan bijzonder prettig. Ons hotel ligt op een steenworp afstand van de boulevard en het strand. Ook hier staan de parasols weer in rotten van vijf opgesteld.

Parasols in rotten van vijf

De jeugd vermaakt zich door, vergezeld van Jeanne's nog net zichtbare schietgebedje, van een pier af te springen.

Vanavond lekker Italiaans gegeten maar wel in een apart restaurant. Tussen het restaurant zelf en de tafeltjes loopt een straat. Wij zitten dus aan de overkant, in een parkachtige omgeving. De bediening komt ons vertellen dat ze normaal gesproken geen bestellingen opnemen aan de overkant maar vanavond bij wijze van uitzondering wel (omdat het niet zo druk is). En wij kunnen onze bestelling dus gewoon doen, maar ik moet wel mijn naam opgeven: Peter. Het waarom daarvan wordt later duidelijk wanneer een metalen stem uit de keuken, die nog het meest lijkt op een wat snauwende Duitse kampcommandante, mijn naam uitroept en ik het bestelde kan komen halen. En zo gaat het de hele avond: Marco!, Luigi!, Giovanni! Maar de caprese en de lasagna smaken voortreffelijk!

Het restaurant bezien vanaf de overkant

Na afloop nog een ijsje gegeten van het soort waarvoor je vroeger in Den Haag met liefde naar Florentia in de Torenstraat fietste om daar een litertje te halen. Daarna in de relatieve koelte vanaf ons hotelbalkonnetje nog getuige mogen zijn van een Italiaans buurtfeestje in de tuin beneden ons.
Ook morgen blijven we hier en mocht er iets te melden zijn, u bent de eerste die het hoort.

Frejus - Marina di Andore

Vandaag op (be)zoek bij/naar Pascal en Nisreen. Die hebben een aangenaam onderkomen gehuurd bij Pierre et Vacances in Agay. Doorgaans zie je daar uitsluitend Fransen maar daar doet Pascal niet voor onder. Drie jaar Chatou staat ruim gelijk aan het Franse equivalent van onze inburgeringscursus voor beginners (le course citoyen A)

Ten bewijze dat we ze echt gezien hebben

Daarna richting Italië. Eerst nog 20 km over de kustweg slingeren (mededeling voor B.: via Anthior) en dan de A8 op. Vanaf de laatste aire in Frankrijk kunnen we Monaco zien liggen, Wat ons betreft is dat een mooie afstand. Dan Italië in via de bekende autoweg met de vele tunnels. De temperaturen zijn weer hoog dus hoe eerder de afslag naar Marina di Andore opdoemt, hoe beter. Het kost nog wat moeite om onze Albergo la Pineta vervolgens te vinden maar, eenmaal op onze kamer aangeland, worden we beloond met een fraai uitzicht.

Uitzicht vanaf ons balkon. Het grijze betonnen dak nemen we
op de koop toe.

Volgens onze hotelier ligt zijn etablissement 15 - 20 meter boven het niveau van de boulevard. Hij zegt dat de wandeling v.v. een peulenschil is. Het Italiaanse woord daarvoor is pezzo di torta. Maar dat kan ik verkeerd verstaan hebben. In ieder geval besluiten we de gok te wagen en beneden te gaan eten in een aanbevolen restaurant Salsa geheten.

Voor eenvoudige Italiaanse gerechten: Salsa, van harte aanbevolen!

Heerlijk gegeten daar en, nog een Hollandse opmerking, het is relatief goedkoop. Daarna de grote test, lukt het ons om weer naar boven te klauteren en het hoogteverschil te overwinnen? En ja hoor, WE VOLTOOIEN DE REIS NAAR BOVEN maar het was nog een hele duw voor Jeanne. De geur van de belendende bougainville en het zicht op de weerkaatsing van de zonsondergang, vergoeden veel. Het geluid van de meeuwen begint St. Maloose proporties aan te nemen maar wij zullen daar geen last van hebben, wij vallen als een blok in slaap.
Morgen weer verder Italië in.

Onze bougainville

"Zonsondergang"