The father we never knew

For a brief summary in English please see below the Dutch text.

Ik behoor niet tot de categorie mensen die interviewverzoeken met enig dedain terzijde legt. De reden daarvan is dat ik nog nooit een dergelijk verzoek gehad heb, zelfs niet van een schoolkrantredactie. Maar nu is het toch gebeurd, dat ik zo'n vraag heb gehad bedoel ik. Een via/via kennis van mijn broer blijkt hoofdredacteur van een bekend Haags weekblad te zijn: Den Haag Centraal. Die had er lucht van gekregen dat onze vader op een tragisch moment op tragische wijze om het leven was gekomen. [Ik heb daar al eens eerder een blog aan gewijd.] Dat resulteerde uiteindelijk in een telefoontje van mijn broer of ik bereid was deel te nemen aan een interview over het eerder genoemde onderwerp. Het was bedoeld om opgenomen te worden in het kerstnummer... Noch hij noch ik vermocht in te zien wat er nou zo kerstachtig aan de dood van onze vader was. Bovendien vroegen we ons af wat voor verhaal er te brouwen zou zijn van de schaarse informatie die we over hem hebben. Maar goed, we zijn toch op het verzoek ingegaan. Ergens in november heeft het interview  van zo'n tweeënhalf uur met Casper Postmaa plaatsgevonden. Vervolgens hebben we een maandje gewacht tot het uitkomen van de DHC-kersteditie. Onderdeel van dit nummer is een katern met familieverhalen. Kijk, dan wordt de achtergrond van het interview met ons wat duidelijker. Het interview staat hieronder integraal afgebeeld. Om de tekst enigszins leesbaar te maken, men klikke op de afbeelding.

Mijn broer en ik zijn beiden van mening dat Casper, uit al onze fragmentarische stukjes verhaal en informatie, een zeer leesbaar geheel heeft gemaakt. Rest nog te melden dat de linker foto is gemaakt door free lance fotograaf Piet Gispen, inderdaad, familie van. De trouwfoto van onze ouders is op 18 november 1942 in Den Haag gemaakt door een mij niet bekende fotograaf.

Summary

An acquaintance of an acquaintance of my brother appeared to be the editor in chief of The Hague weekly Den Haag Centraal. One of these distant acquaintances apparently knew about the story of my fathers death. During the Second World War he was a member of the armed resistance in Apeldoorn in the eastern part of the country. Being a member of the resistance obviously was not something one spoke about freely. To the contrary, even ones closest family members were kept in the dark. Information one doesn't possess can't be spilled. So my father reportedly said to my mother that he would tell her after the war all there is to know. Unfortunately, and that is an understatement, he was betrayed and shot to death together with fifteen others. All this happened in the Kruisjesdal* on April 13, 1945, three days before Apeldoorn was liberated by the Canadians... More details in an earlier post.
All this resulted in us knowing very, very little of what our father did during the war. Another consequence was that our mother became a widow when she was 27 years old. At the time I was her only son, my brother was born a couple of months after.

The earlier mentioned editor in chief, his name is Casper Postmaa, was curious to know how this incomplete family did after the war and how it was for two young boys to grow up without the presence of a father. I don't know what he expected to find but I'm afraid we did not have any spectacular consequences to report. We grew up as an ordinary family, we did not have what is commonly called a "difficult childhood" and other than pinching an apple from an orchard, we did not turn criminal. In fact, we never missed our father. That may sound strange to other people but if you never had one, if you don't know what it is to have a father, you live on happily without. And that is what we did. As my brother said with a smile, life with a father may be more complicated.

Although the interview returned no startling statements, Casper managed to produce an easy to read story. It was published in the Den Haag Centraal Christmas issue section dedicated to 'family life'.
In any case, we never thought that one of our family members would make the headlines but our father did...

* Kruisjesdal translated means Valley of the small Crosses. It is situated in a forest west of Apeldoorn. There is a small monument there.

Vandaag ... (5)

Johannes Cornelis Miebies
(1914-1945)

For a summary in English, please scroll down.
Vandaag is het 67 jaar geleden dat mijn vader in de bossen bij Apeldoorn door de Duitsers werd gefusilleerd. Toen, in 1945, viel 13 april ook op een vrijdag. Drie dagen later werd Apeldoorn bevrijd door de Canadezen. Over pech gesproken... 
Volgens mijn moeder werd er die ochtend om half vijf gebeld. De dames bij wie wij inwoonden op de Parkweg, hebben toen nietsvermoedend de in het Vlaams gestelde vraag of Miebies hier woonde, bevestigend beantwoord. Daarna is hij van zijn bed gelicht en meegenomen. Later die dag is hij samen met nog 15 andere verzetsmensen, zonder enige vorm van proces, in twee groepen in het Kruisjesdal gedood. Een overduidelijke oorlogsmisdaad dus. Pas ruim een maand later werd het massagraf daar ontdekt en werden de gefusilleerden opgegraven.

De mensen die het massagraf in het Kruisjesdal vonden in
de 2e helft van mei 1945.

Eén van de daders heeft na de oorlog terecht gestaan voor het Bijzonder Gerechtshof.

Sinds 1986 is er jaarlijks rond 13 april een herdenking bij het monument in het Kruisjesdal. In dat jaar is het monument geadopteerd door de leerlingen van groep 7 van de openbare basisschool De Parkenschool uit Apeldoorn. Dit jaar vond die herdenking op 11 april j.l. plaats. De leerlingen lezen mooie, zelf gemaakte gedichten voor en hebben zelf de regie van de herdenking in handen. Door de vele aanwezige nabestaanden wordt dit zeer gewaardeerd.

Het monument in het Kruisjesdal aan de
Soerenseweg in Apeldoorn op 11 april j.l.

De namen van de 16 gefusilleerden zijn:

A. Arendsen, B. Arendsen, H.C.A. Beenen, J. Boltie, D. Gosker, J.R. Gosker, G.A.H. Hilberink, A.J. Huidekoper, B.J.A. Huygen, H. Klein, J.C. Miebies, R. Mulder, J. Scherpenzeel, A. van Velsen, J.R. Voordewind en N.J. van Zand.

Summary

Today 67 years ago my father was shot by the Germans in the woods near Apeldoorn, The Netherlands. Then, in 1945, April 13 was a Friday as well. Just three days later Apeldoorn was liberated by the Canadian Army. Speaking of bad luck ...
In the early hours of that morning a Flemish speaking person obtained entrance to our house by tricking an old lady in whose house we lived. My father had barely time to say good bye to his wife and son when he was arrested and taken away. Later that day he and 15 other resistance people were shot without any trial. Only a month later the mass grave was discovered and the bodies excavated. 

Since 1986, every year around April 13 there is a commemoration in the Kruisjesdal near the memorial there. In that year the memorial has been adopted by the children of a public school in Apeldoorn. This year, the commemoration took place on April 11 last. The students read beautiful self written poems which was highly appreciated by the many relatives of the men who died here.

The names of the 16 victims have been shown just before this summary.

Vandaag... (1)

Vandaag is de 97e geboortedag van mijn vader Johannes Cornelis Miebies (geb. Den Haag, 3-8-1914 - overl. Apeldoorn, 13-4-1945). Ik heb hem niet bewust gekend en hij mij nauwelijks. Hij heeft de twijfelachtige eer om drie maal te zijn begraven. Eerst op de fusilladeplaats in het Kruisjesdal, daarna op of rond 26 mei 1945 op de begraafplaats Heidehof in Ugchelen en nu ligt hij sinds de 70-er jaren op het Ereveld in Loenen. Soms vraag je je wel eens af hoe mijn/ons leven zou zijn verlopen als hij wat langer bij ons geweest zou zijn. Maar dat soort bespiegelingen hebben niet zo veel zin. We gaan dus maar weer over tot de orde van de dag, een bezoekje aan mijn moeder brengen.

Tijdens zijn diensttijd ca. 1935

Uit: De Patriot van 1-6-1945

Het monument in het Kruisjesdal aan de weg tussen

Apeldoorn en Hoog-Soeren. Je moet weten waar het is,

anders rijd je er zo voorbij...