De SS Ranchi, weer een vervolg

Mijn eerdere blogs over de gedenkwaardige reis van de SS Ranchi, hebben wederom een mooi vervolg gekregen. Na een tentoonstelling in het Amsterdamse museumpje Perron Oost, vlakbij de Javakade waar de Ranchi in 1950 afmeerde, is er nu een artikel in de INDAH*, het blad voor de Nederlands-Indische  gemeenschap.

Het lezenswaardige artikel is van de hand van Maureen Welscher*, een journalist die schrijft over haar Indische familiegeschiedenis. Mocht haar naam u bekend voorkomen, zij heeft ook artikelen geschreven voor 'gen' het blad van het CBG, het Centraal Bureau voor Genealogie.

Ook in dit artikel figureert Richard Edwin Ranchi Muller, die ook in mijn eerder genoemde blog prominent voorkomt. En als u het hele artikel zelf wilt lezen, hier kunt u de INDAH* bestellen. Maar het blad is ook te koop in 4.000 verkoop-punten door het hele land!

* Haar foto staat op de afbeelding rechts bovenaan.

My coat of arms

Well, let me rephrase that. It is not my coat of arms, it belongs to the family of my maternal grandmother, Antje Doelman (1892-1984). Her ancestors can be traced back a long way. If we follow a straight line for nine generations, we meet granny's ancestor Frans Cornelisse Doelman. I presume he was born around 1650. Frans was not an unimportant man. He lived in the village of Maasland near Rotterdam. It is quite possible that he was a farmer but he was also holding the position of alderman, deacon and, on behalf of the community, he was taking care of the funds destined to support the poor (armmeester). It was not unusual for people of his status to have a coat of arms*.
Whether he was the first Doelman to have this coat of arms is doubtful. There are earlier records showing a similar coat of arms. It belonged to a Cornelis Michielsz Doelman, alderman until 1566. It is unknown how Frans is related to this Cornelis.

In 1658 a farm was built in Maasland. Ever since the early 19th century this farm was known as the Doelman's farm (Doelmanshoeve). In this farm there was, and still is a stained glass window showing a Doelman coat of arms (right). There is a great resemblance to the one shown above. The farm still exists but now as a restaurant called the De Ridderhof (The Knight's Court).
In the Armorial Général, the very impressive heraldic work by J.B. Rietstap, the Doelman coat of arms is described as you can see below.

Excerpt from the Armorial Général

The full French text reads: Doelman - Hollande D'argent au lion d'azur, armé et lampassé du champ. In English that is: Doelman - Holland Of silver (white) with lions in azure (blue), armed and langued gules.
I am not sure that this description fits both coat of arms shown in this post. I am not even certain what it means...
When the last owner of the Doelman's farm died on Dec. 4, 1916, he was buried in Maasland. His name was Adrianus Doelman and he lived to be 79 years old. It is said that his coat of arms is part of his tombstone. So I better go there before weathering makes it impossible to see how it looks like. But I trust that also there the man's face at the top of the coat of arms resembles the face of a Doelman. Because that's what Granny told me. And if ever there was a truthful woman, it was Granny!

*Contrary to popular belief a coat of arms does not automatically imply nobility. But rest assured, even today it is possible to design a coat of arms for your family and have it registered. In the Netherlands registration is possible via the services of the Central Bureau of Genealogy (CBG) or the Dutch Genealogical Society (NGV).

Twitter

Sinds half april actief (nou ja, actief?) met het opzetten en redactie voeren van twitter-accounts voor de NGV. Het centrale account is @NGV_Genealogie, alle afdelingen zullen bekend staan onder de naam @NGV_[afdelingsafkorting] bv. @NGV_ASD. Het centrale account is actief, voor de afdelingsaccounts moeten de afdelingen nog warm gemaakt worden. Maar daarvoor is toestemming van het HB nodig en daar is nog wat koudwatervrees. Maar zo'n ontwikkeling tegenhouden, dat lukt niet meer.

Heel veel archiefinstellingen, instellingen als het CBG, het Archiefforum, Bob Coret en HCC maken uitgebreid gebruik van het medium. Gelukkig heel beperkt voor, wat ik maar noem, neuzelberichtjes, maar wel om nieuws uit te wisselen, zelf nieuws te vergaren en verspreiden en anderen te volgen. En die anderen genereren ook weer nieuws en zo is de cirkel dan rond.

Ik had nog nooit gebruik gemaakt van RSS-feeds maar, na enig spitwerk, weet ik nu hoe dat moet en dat werkt uitstekend. Op deze manier houd ik nu bijna 30 blogs uit binnen- en buitenland bij. Als je elke keer al die blogs zou moeten nalopen, dan kom je helemaal nooit meer achter je pc vandaan!

Na ruim 1,5 maand hebben we 68 volgers (followers) en volgen we zelf zo'n 110 instellingen (following). In die periode heb ik zelf 116 tweets gecomponeerd. Dat is inclusief het 1-op-1 herhalen van tweets van anderen. Dat doe ik zo min mogelijk, meestal probeer ik aan zo'n retweet zelf nog wat voor NGV-geinteresseerden relevante informatie toe te voegen zoals bv. een voorkomende familienaam.

Het aantal volgers is tot stand gekomen zonder dat we daar enige reclame voor gemaakt hebben. Het geeft maar aan dat zowel individuen als bepaalde instanties belangstellen in wat de NGV te melden heeft. (De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er een substantieel aantal NGV-afdelingen bij zit maar als we e.e.a. aan bv. onze leden bekend gaan maken...)

Waarom twitteren en niet bv. tijd steken in het maken of ondersteunen van een nieuwsbrief? Er is eigenlijk maar een (1) reden en dat is de snelheid en toegankelijkheid van het medium. Maar een belangrijk zijeffect (anglicisme?) is de veronderstelling dat je er die generaties mee benadert die nu nog niet of pas heel recent in genealogie geinteresseerd raken. De oudere jongeren dus. En je benadert ze niet alleen, ze kunnen ook nog terugpraten!

Afijn, twitteren bestaat nu ruim 5 jaar, is vanuit San Francisco de wereld over gegaan en het groeit nog elke dag!

De NGV-account vind je op: twitter.com/ngv_genealogie. Volgen staat vrij!

PS Geheel toevallig is deze post gedateerd exact 3 jaar nadat het eerste bericht op deze blog verscheen over ons -toenmalige- huis in De Zon.