Les plages de Vieux-Boucau

Vanmorgen wakker geworden met zon in de kamer. Dat gaat dus de goede kant op en wij naar het strand. Hoewel het hier een beetje tweede Pinksterdag is, dat is een lokale aangelegenheid naar het schijnt, is het op straat en het strand rustig. Dat weerhoudt ons niet van een aangename wandeling. Voor het overige valt er weinig te melden of het moet zijn dat Jeanne voor de eerste keer dit jaar haar pootjes baait en dat Monfils op Roland Garros wordt uitgeschakeld door die andere Zwitser (want Federer doet helaas niet mee).
Hoewel wij gewend zijn om in noord-west Europa bunkers aan de kust te zien, heb ik me nooit zo gerealiseerd dat de Atlantikwall zich tot aan de Pyreneën uitstrekte. Ook op het strand van Vieux-Boucau is nog een indrukwekkend exemplaar te vinden. Lokale artiesten maken er dankbaar gebruik van.

De verfraaide bunker op het strand van Vieux-Boucau

Vide-grenier te Vieux-Boucau

"Spiegelbeeld, kijk eens even..."
Vrij naar Willeke Alberti

De vide-grenier is het Franse equivalent van onze rommelmarkt. In het zomerseizoen kom je ze nogal eens tegen in dorpjes en kleinere plaatsen, veelal op zondag. Het is een mengeling van particulieren die hun zolder hebben uitgeruimd en handelaren in tweede- (en eerste-) hands spulletjes. Wij zijn er voor het eerst mee in aanraking gekomen in Chatou, een plaatsje iets west van Parijs waar onze voormalige buren Paul & Caroline jaren geleden woonden. Dus toen we hier de aankondigingen zagen voor een vide-grenier op 4 juni, wisten we precies wat we konden verwachten. Vanmorgen was het weer nog redelijk en omdat de Fransen dit wel als een uitje zien, was het ook aardig druk. In ieder geval hebben we een parapluie gescoord die vanmiddag meteen z'n diensten heeft kunnen bewijzen. En dan kijk ik ook altijd uit naar een verdwaald stukje Maastricht- of Leerdamglas. Het zou wel bijzonder zijn als je hier iets van Copier zou vinden maar helaas. Volgens B.G. (71) te L. had ik ook uit moeten zien naar Xerox. Tja, dat was ik even vergeten.

Er was wel glas maar...

Alle zolders in de wijde omtrek zijn nu leeg

Zoals gezegd heeft het hier de hele dag gemiezerd met rond 12 uur een spatje zon. Om borreltijd zaten we in een tent met een buitenterras. Daar probeerde de eigenaar klantjes te trekken door de tafels met dakpansgewijs opgestelde parasols droog te houden. Toen het toch weer begon te regenen, zag Jeanne hier onmiddellijk de risico's van in. Met enig misbaar wees zij op de potentiële lekkageplekken. Onze "buren", die uit Jeanne's gebarentaal opmaakten dat ze niet helemaal veilig zaten, begonnen ook omhoog te kijken en massaal hun stoelen naar droger oorden te verschuiven. En met die paniekvogel ben ik nu op pad...

Daar gaat het lekken! En daar! En Daar!

Voor morgen mogen we weer op een zonnetje rekenen.

Hourtin Plage - Vieux-Boucau-les-Bains

Dit zal een kort blogje worden. Afgelopen nacht werden we gewekt door een paar forse donderslagen terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam. Onderweg naar het zuiden stuift er zoveel regen op dat de strepen op het wegdek nauwelijks meer te zien zijn. Leveranciers van zoab kunnen hier nog goede zaken doen. Ook in Vieux-Boucau is het net niet helemaal droog maar het is marktdag en dus druk. Vanavond wel de finale van de Champions League tussen Juventus en Ronaldo. Hier zijn we dus voor de Italianen. Morgen vide-grenier, wij doen er verslag van.

Eindelijk blijkt dat er ook crocs in
mijn maat zijn

Saint-Jean - Hourtin Plage

De pont van Royan naar Le Verdon

Vandaag is de dag van de oversteek over de Gironde. Ons vertrekpunt is Royan en voor € 30,30 mag de auto aan boord en wij ook. Le bac (pont) oogt niet zo groot maar je staat versteld over het aantal auto's, caravans en vrachtwagens dat (op meerdere dekken) aan boord gaat. De tocht duurt 20-25 minuten en hoewel het kalm weer is, deint de pont vervaarlijk. In de verte is de Phare de Cordouan nog net zichtbaar.

Phare de Cordouan in de monding van  de Gironde

Het reisdoel van vandaag is Lacanau Ocean maar zoals al eerder deze vakantie, wordt het toch weer anders. Onderweg moeten we een weg in, die er niet meer is, althans voor auto's niet meer toegankelijk is. Al zoekend naar een alternatief rijden we langs een camping in Hourtin Plage. En uitgerekend daar bevindt zich het enige hotel. Omdat het al tegen tweeën loopt besluiten we daar te blijven. Hourtin Plage is de droom van elke rechtgeaarde VVV-er: 100% toeristisch. Maar wat wil je met zulke stranden...

Het plage van Hourtin. Naar rechts was het iets drukker, maar ja,
Jeanne stond links.

De andere grote attractie van Hourtin Plage is de waterglijbaan op de camping. Om de paar minuten komt er een onvoorstelbare bak water naar beneden. 't Is dat ik mijn zwembroek vergeten ben...

... na le déluge

Voor en ...

Morgen door naar Vieux-Boucau-les-Bains.

Saint-Valery - Saint-Jean-de-Monts

Van de ene heilige naar de andere, het is sneller gezegd dan gereden. Om 9.15 uur reden we weg en om 15.45 uur waren we waar we uiteindelijk wezen wilden, in de Vendée. Eerst was het plan naar Rennes te gaan. maar daar zouden we dan rond de lunch arriveren. De temperatuur was inmiddels aardig gestegen en om nou een hele middag in een warm provinciestadje rond te zwalken... Dus daarom maar doorgereden naar de kust, ergens onder Noirmoutier, u weet nog wel, dat schiereiland waar Tour de France-wielrenners bij laag water nog al eens onderuit plegen te gaan.
In Saint-Jean-de-Monts, we waren hier 6 jaar geleden ook al eens, is alles bij het oude gebleven. Het is duidelijk nog voor-seizoen maar men bereidt zich voor op de grote stroom toeristen. Het reuzenrad op de boulevard moet daarbij helpen.
Gisteren werden we door het thuisfront én buurman Dirk gewaarschuwd voor benzinetekorten her en der in Frankrijk. Daar word je als eerzame automobilist niet gelukkiger van maar a) we hebben er geen last van gehad en b) er is een site waarop de stations met tekorten aangegeven staan. Soms is het alleen diesel of SP95, soms is er niets. Fijne jongens die Fransen!
Het weer is hier meer dan perfect, we hopen dat het zo blijft. Morgen naar Royan waar we de pont over de Gironde nemen naar Le Verdon.

Dé attractie van Saint-Jean-de-Monts

Gent - Saint-Valery-en-Caux

Deel van de kloosterkapel in Gent

Het kloosterhotel in Gent is ons prima bevallen. Omdat het net iets buiten het centrum is gelegen, is het goed bereikbaar en redelijk rustig. De eigen parkeerplaats is ook een plus. Na een simpel ontbijtje in een espressobar, gaan we richting Berck Plage. Dat is althans het idee. Maar daar in de buurt slechts donkere wolken dus we besluiten door te rijden naar Saint-Valery-en-Caux. Het is zeker niet de eerste keer dat we hier zijn maar belangrijker is dat de zon er schijnt. Sinds de vorige keer is hier weinig veranderd of het moest zijn dat het hoogwater in de haven is. En dat scheelt toch al gauw een meter of drie met eb (zie de foto die 's avonds om half tien genomen is). De krijtrotsen doen het nog steeds goed in de zon en als je aandachtig luistert, hoor je Vera Lynn aan de overkant zingen dat de witte kliffen van Dover tenminste net zo wit zijn. Het diner hebben we weggespoeld met een aangenaam flesje Cote du Rhone uit de Gigondas. En ze sliepen nog lang en gelukkig.

De jachthaven van Saint-Valery

Waren de cliffs van Saint Valery maar zo white als Jeanne d'r jasje,
dan had Vera Lynn een ander liedje moeten zingen.

Bij hoogwater zetten deze schepen de vis zo op de kade. Bij laagwater lukt dat niet maar dat is niet zo'n probleem want binnenlopen is dan wat lastig...

De buitenhaven bij laagwater om 21.30 uur

PS Voor een duidelijker weergave van de foto's, klik op het plaatje.

Castricum - Gent

De eerste dag van onze vakantie rijden we niet meer kilometers dan we gemiddeld per dag deze vakantie van plan zijn, een goede 200 kilometer. Het is tevens de eerste keer dat we de A4 in zuidwaartse richting helemaal, ongehinderd door allerlei omleidingen, tot de Belgische grens kunnen volgen. De Liefkenshoektunnel kost nog immer € 6,00. Naar Gent niet alleen een kortere weg via Zelzate, we vermijden zo ook de gevreesde Kennedytunnel. Ons hotel in Gent is een voormalig klooster, zeggen ze. En inderdaad, het heeft iets spartaans maar voor de rest heeft het alles dat we nodig hebben. Jeff, nog net hier wonend in de Mageleinstraat, staat paraat om z'n oma en opa rond te leiden. Het weer werkt redelijk mee en op verzoek van Jeff dineren we bij een Argentijn die zich, met veel taalgevoel, Argenwijn noemt. En die laten we ons dus maar smaken. Morgen verder richting de Franse kust.

Grootmoeder en kleinzoon bij de Argentijn

Een Gentse trompe-l'oeil

In België is het tegenwoordig mogelijk om tegen betaling je eigen kentekenplaat te ontwerpen. Geen gendarme die dat nog verkeerd noteert.

Een buurman van Jeff