Berck Plage-De Panne

Gisteren hebben we het geluk van de weergoden kennelijk maximaal benut want vandaag (15 juni) is het op. Althans, de zon schijnt niet meer, het is weer grijs (weer) en 17 gr. Ons doel ligt vandaag voor het eerst sinds lang niet meer in Frankrijk maar in België, en wel in De Panne. De Panne is een echte Belgische kustplaats, veel dagjestoerisme en restaurants waar je smakelijk kunt eten en vriendelijk geholpen wordt. Deze keer besloten we, gedwongen door een bui regen, maar in een brasserie het avondmaal te nuttigen. J. besloot het bij een voorafje te houden en werd vergast op bijzonder riante hoeveelheid zalm op toast. Mijn cabilaud (kabeljauw) in bearnaisesaus was eveneens van hoge kwaliteit. En dat allemaal in een heel gewoon brasserietje...

De Panne is de laatste jaren zo’n beetje ons vaste laatste stop geworden op weg van Frankrijk naar huis. Ik probeer daar altijd nog de vlag van De Panne te pakken te krijgen maar een middenstander wist mij te melden dat die niet te koop is, “die moet je van de mast halen”. Dat gaat mij wat ver, daarom maar een plaatje er van. 

De vlaggen van Vlaanderen, België en De Panne

Op het strand van De Panne heb je nog van die mooie verkleedwagens staan van het type dat je begin 20^e eeuw ook nog in Scheveningen kon zien. Met een beetje fantasie zie je ‘m zo staan in een Haagse Schoolschilderij met zo'n dame gehuld in een pijamabadpak. 

Een mobiel kleedhokje op het strand van De Panne

Morgen door naar huis, naar de roerselen van alle dag en naar onze acht kleinkinderen. Deze keer proberen we wel via de Liefkenshoektunnel te rijden. Vorig jaar misten we een afslag op de A11 en verzeilden we in de Kennedytunneldrukte.

Wordt niet meer vervolgd want we zijn inmiddels weer thuis. Ondanks de soms duistere Belgische bewegwijzering, hebben we de Liefkenshoektunnel deze keer wel gevonden. Voor een euro meer dan een paar jaar geleden, mochten we er door. De verdere reis is wat je noemt uneventful verlopen zodat van dit vakantieblog alleen de samenvatting nog rest. En die volgt, in due course.

Met dank aan alle trouwe lezers!

Fécamp-Berck Plage

Zo zie je maar wat een bezoek aan een kathedraal allemaal niet vermag. Al bij het opstaan ruime zonneschijn en een, zeker in vergelijking met de voorgaande dagen, heerlijke temperatuur van 20 gr. De geplande route, voor zover daar al sprake van is, gaat echt langs de kust. Zo veel mogelijk plaatsjes sur Mer zal ik maar zeggen. De eerste zeebezichtiging is in St Pierre-en-Port met fraaie krijtrotsen. 

De recht uit zee opreizende  falaises bij St Pierre-en-Port

J. met camouflageblouse te Veulettes-sur-Mer

In Sotteville-sur-Mer halen ze niet alleen de vis aan land, men vindt het handiger de hele vissersboot uit zee te halen. Niet zo'n slecht idee wanneer er geen haven is.

Sotteville-sur-Mer

Na een meer dan aangename lunch in Veules-les-Roses, en die zijn er inderdaad erg veul, heeft men een paar kilometer verder een steile trap aangelegd in de falaises, die leidt naar de zee. Spectaculair maar wij blijven boven.

De trap naar de zee en vooral van zee...

Tot dan toe, het is ongeveer half twee, hebben we nog maar bar weinig kilometers gemaakt, hooguit 45. Dus het wordt tijd om iets meer snelheid te maken anders hadden we net zo goed in Fécamp kunnen blijven. Tegen vier uur arriveren we in Berck Plage, ruim 100 km verderop. Zelden zagen we stranden zo breed!

Het strand van Berck Plage

Zittend op een terrasje nog vraag van een KLM-collega over een ver verleden trachten te beantwoorden. Maar die onderwerpen beginnen nu toch wel een beetje te vervagen. Tegen de avond weer een paar spetters en er is geen kathedraal in de buurt...
Wordt vervolgd.

Blois-Fécamp

Na het ontbijt eerst de kathedraal van Saint Louis opgezocht. Die ligt op slechts 10 minuten lopen van ons hotel. De kathedraal zelf vind ik niet bijzonder, zeker niet aan de buitenkant. Het is een nogal grof bouwwerk dat ongetwijfeld een aantal rijken uit een ver verleden toegang tot de hemel heeft verschaft. De binnenkant is wat fraaier, niet in de laatste plaats door de ramen van Jan Dibbets die voor de kenners vol met symboliek zitten. Mij gaat het meer om de moderne vormgeving van het “decor”. Blij dat ik ze gezien heb.

Kerkraam van Jan Dibbets in de kathedraal van Blois

Fraai (vind ik) kijkje op Blois

Tegen half elf zijn we weer onderweg met een koffiepauze in Chateaudun. Het weer noodt nog steeds niet tot lunches op lommerrijke terrassen. De temperatuur blijft 15 gr., de bewolking aanwezig. 

Het chateau van Kasteeldun

Via Chartres en Dreux spoeden we ons richting kust. We besluiten in Fécamp te overnachten. Beiden hadden we het idee hier al eerder geweest te zijn maar de herkenning blijft uit. Kennelijk in het verleden alleen maar langs gereden. In hotel Le Commerce vertoont de WiFi ernstige gebreken*, het restaurant gelukkig niet. De weerman op TV meldt een weersverbetering. Maar of die voor ons nog op tijd komt…

Wordt vervolgd.

*Dit blog pas een dag later in Berck Plage kunnen plaatsen.

Guéret-Blois

Blois? Dat komt bekend voor want daar waren we al eerder, deze vakantie. Het verschil is dat we er eind mei van oost naar west doorheen trokken, langs de Loire, en nu van zuid naar noord. Puur toeval dus, nou ja, toeval? We zijn gewoon om een uur of half drie weer gestopt omdat het een prettige stad is om rond te lopen. En dat ondanks de wat moeizame temperaturen. Ik geloof niet dat we vandaag wat hogers dan 16 gr. hebben gezien. En dat ondanks regelmatige perioden van zonneschijn. Onderweg, in Chateauroux hebben we genoeglijk de koffie buiten op een terrasje genuttigd. Ook was daar gelegenheid  tot het maken van een soort (zelf)portret van ons beidjes.

Met dank aan de gezamenlijke verzekeraars van Poitier.

Niet zeer verbazingwekkend, belandden we weer in hetzelfde hotel. Deze keer een kamer op de 3e étage en dan wordt het uitzicht ook een stukje fraaier. Kom nog maar es om zo'n kerk in PKN-Nederland. Toegegeven, deze stond er iets eerder, maar toch.

Ons hotelkameruitzicht (3x woordwaarde) op de l'eglise St. Vincent te Blois

Overigens staat in Blois ook de kathedraal van Saint Louis waaraan de Nederlandse (glas)kunstenaar Jan Dibbets het nodige heeft bijgedragen in de vorm van moderne gebrandschilderde ramen. Die gaan wij D.V. morgenochtend bezichtigen.

Het werk van Dibbets in Blois

Sarlat-Guéret

Vlak voordat we hedenochtend uit Sarlat vertrokken, mochten we nog getuige zijn van een Franse wijze van parkeren. De lokale wijn (uit Bergerac) smaakt dan ook prima.

Parkeren op z'n Frans in Sarlat

Het weer vandaag is niet geweldig. Veel grijs, af en toe een bui en gemiddeld zo'n 15 gr. C. De reis voert via Brive-la-Gaillarde en Tulle door de Correze. Mooi, glooiend landschap en mooie wegen. We hebben al heel wat km's door Frankrijk gereden maar dit gebied is nieuw voor ons. Een deel van Treignac, een stadje en route, wordt geafficheerd als cité médiévale maar dat is waarschijnlijk meer om toeristen te trekken dan dat er veel middeleeuws te zien is. Overigens waren wij de enige toeristen. Dus mocht u van plan zijn er voor om te rijden...

Waar je, zij het in beperkte mate, beter wel voor om kunt rijden, is om te tanken bij Leclerc. € 1,52/ltr is in onze ogen een koopje. Elders betaal je zeker € 0,10-0,20 cent meer. En de cremant bij deze hyper-AH is zeker een aanrader. Zonder de rosé-variant hoef ik bij dochterlief niet aan te komen.

€ 1,52/ltr.

Uiteindelijk de dag beëindigd in Guérat, dept. Creuse. Het stadje is geheel nieuw voor ons. Misschien omdat het maandag is maar het aantal open restaurants is er op de vingers van één vinger te tellen. Maar voor haar kamerbewoners maakt ons hotel (Auclair) voor weinig geld een zeer smakelijk diner klaar. Weinig keus maar van goede kwaliteit! Zo houden we toch een goede herinnering aan Guérat.

Morgen verder naar...

Wordt vervolgd.

Vieux Boucau-Sarlat

Niet alle dagen bestaan uit de auto 60 km verderop parkeren, soms moet er ook serieus gewerkt worden. Zoals vandaag. Het weer was naadje, voor de eerste keer deze vakantie moesten de ruitenwissers aan. Op weeronline.nl kreeg Vx Boucau vandaag een 4, dus alle reden om ons hotel en de Engels sprekende eigenaar (en ik gewoon in het Frans antwoorden natuurlijk) au revoir te wensen. Bijna 300 km verderop vonden we tegen 15.30 uur een parkeerplaats in de Dordogne, in Sarlat. Een hotel vinden was nog niet zo eenvoudig. Het gaat hier kennelijk nog zo goed dat twee hotels  zich konden permiteren een briefje op de  deur te plakken dat op zondag de  receptie pas om 17.00 uur open gaat. Dus of de geachte gasten tot die tijd maar even rondjes wilden lopen. Nou, ik dacht van niet. Na even zoeken bleek hotel Le Renoir niet zo moeilijk te doen. Dus daar zit ik nu dit blog te tikken. Straks nog even kijken in welke richting we morgen gaan rijden. En dat hoort u dus nog.

Doorkijkje in Sarlat

Wordt vervolgd.

Vieux Boucau (2)

Ook al zijn de temperaturen nog niet helemaal wat de gemiddelde toerist voor aangenaam houdt, wij vinden het heerlijk om langs de goeddeels verlaten stranden te wandelen en ouderwets (d.i. met opgetrokken broekspijpen) pootje te baaien. Hierbij dient men de broekspijpen ter hoogte van de dijen vast te grijpen om ze op deze wijze voor nat worden te behoeden. Desgewenst kan men de schoenen in de hand houden.

J. geeft een demonstratie pootjebaaien

Tijdens die wandelingen komen we ook merkwaardige, ja soms lugubere dingen tegen. Deze keer waren wij getuige van het aanspoelen van wat eens een koelkast o.i.d. moet zijn geweest. De stekker was nog aanwezig. J. moet dan altijd even kijken of er nog wat bruikbaars aan zit. Dit bleek niet het geval, zelfs de lokale strandvonder liet het ding liggen...

J. inspecteert de koelkast  op bruikbare onderdelen

Zoals gezegd, soms zijn er ook lugubere vondsten. Deze keer was dat een lijk. Althans, dat vermoedden wij want wij vonden het te ver gaan deze laatste rustplaats te verstoren. Zo te zien heeft de overledene tijdens de uitoefening van schoonmaakwerkzaamheden het loodje gelegd en is overboord geslagen. Dan is het toch mooi wanneer je aan de rustieke stranden van Les Landes de vloedlijn van de onderkant gaat bekijken.

Een laatste groet...