Een dag in San Donato

Vandaag is het lekker warm, 30 graden. Dat weerhoudt het gezelschap er niet van lopend naar het een kilometer verderop gelegen dorpje San Donato te gaan. Allerlei beelden van 16 jaar geleden, toen we hier ook al waren, komen weer terug. Zo op het eerste gezicht is er niet veel veranderd.

Pitoresque poortje in San Donato

De middenstand vindt nog steeds op kleine schaal plaats en van ketens a la Kruidvat is gelukkig niets te bekennen.

De lokale koffieshop

San Donato telt zo'n 900 inwoners. De kans dat je door één van hen van de sokken gereden wordt is miniem dus je kunt ongehinderd midden op de weg lopen.

De drukste weg van San Donato

We komen ook nog langs de begraafplaats. Er wordt zowel in de (harde) grond als in de muur begraven. En dat laatste heeft ook wel wat. Je zou denken dat in een land als Nederland, met z'n ruimtegebrek alom, die laatste optie ook wel populair zou zijn. In ieder geval heb ik het bij ons nog nooit gezien.

De begraafmuur in San Donato

's Avonds gaan we pizza eten, buiten natuurlijk. Dat pizza eten is hier toch wel een belevenis. Kennen we in het Nederlands het woord 'pizzabodem', hier zijn die pizza-onderkanten zo dun, dat je je afvraagt waarop de "inhoud" van de pizza nu toch ligt. Echt geweldig! Dat ze verder prima smaken, behoeft geen betoog. Na het nuttigen van een koffie plus digestief, dient de wandeling naar huis als nog een stimulans van de spijsvertering.

Al met al vandaag tweemaal heen en weer naar San Donato gelopen, dat is welgeteld zo'n vier kilometer en het is lang geleden dat ik zo'n majeure inspanning heb gepleegd! Zeker in deze temperaturen. Buurman en bergbeklimmer Dirk kijkt mij in gedachten bestraffend aan wanneer hij dit leest ;-)
Morgen naar de markt in Poggibonsi.