Summary holidays -2017- Samenvatting vakantie

For the English text please see after the maps.

The Gironde ferry between Royan and Le Verdon

De samenvatting van 2015, in 2016 zijn we niet weggeweest, begon met de volgende tekst: 

"Gewoontedieren zijn wij! Altijd maar naar Frankrijk, nooit es naar ergens anders. Tja, inderdaad, dat is zo maar alles heeft z’n redenen. Kijk, wij bespreken nooit een vakantie en we zijn daarom altijd vrij om te gaan (of niet) en te staan waar we willen. Geen stress van een IPB-reisje, niet je hele hebben en houden bij de security op Schiphol moeten laten zien, geen urenlange vertragingen op zuideuropese vliegvelden waarvan je niet eens wist dat ze bestonden en ook geen annuleringsverzekering hoeven afsluiten. Met de auto door Frankrijk, zoveel ontspanning vind je nergens, echt niet!"

Als ik dat zo teruglees, dan zijn we dit jaar wel van ons geloof gevallen. Nou ja, niet helemaal maar toch wel een beetje. Ten eerste zijn we niet alleen naar Frankrijk geweest maar ook naar Italië en, min of meer letterlijk, en passant ook naar België, Oostenrijk en Duitsland. Dat kwam enerzijds door de uitnodiging van broer Jan om weer eens naar zijn vaste verblijf in Italië te komen, en anderzijds door Jeanne's wens om de Italiaanse bloemenrivièra te zien. Daarnaast wilde ze wel eens via Duitsland terug. Op de tweede plaats hebben we deze keer ook meer hotels vooruit geboekt, via trivago.nl. Dat werkt goed, het nadeel is waarschijnlijk wel dat je bestookt gaat worden met aanbiedingen en vragenlijsten. Meestal boekten we maar één dag van te voren, maar toch. Dat boeken werd voornamelijk ingegeven door de hoge temperaturen. Als je na een hele rit in de warmte ergens aankomt, dan ontbreekt bij mij de zin om nog eens op jacht te gaan naar een redelijk geprijsd hotel. Dan ga ik liever rechtstreeks naar een adres waarvan ik weet dat we er tegen een redelijke prijs terecht kunnen, om daar vervolgens eerst eens lekker onder de douche te gaan staan.

En zo hebben we onze "principes" voor een deel ingeruild en toch een fijne, en voor ons doen, lange vakantie gehad. Want nog nooit bleven we 26 dagen weg. Ook reden we nooit het aantal kilometers dat we nu gereden hebben: 4589 stuks. Omdat we relatief veel over autoroutes enz. hebben gereden, kwam het gemiddeld benzineverbruik uit op 1:11,5. En dat is, vind ik, niet slecht voor een RAV4 van 10 jaar oud waarmee we deze vakantie de 170.000 km mijlpaal zijn gepasseerd. In totaal verstookten we ruim 400 liter euro95 tegen een gemiddelde prijs van € 1,472. Italië langs de autostrada spande de kroon met een prijs van € 1,88/ltr. Bij Leclerc in Soustons waren we bijna € 0,50/ltr goedkoper uit: € 1,309.

Ook deze keer vertrokken we eind mei. De route was als volgt met de overnachtingsplaatsen in het blauw en tussen haakjes het aantal overnachtingen (indien >1). Ook nog een paar [uitstapjes].

Castricum - Rijswijk - Beneluxtunnel - Bergen op Zoom - Liefkenshoektunnel - Zelzate - Gent - Jabbeke - Duinkerken - Calais - A29 exit 9 - Doudeville - Saint-Valéry-en-Caux - Doudeville - A29 - Pont de Normandie - Caen - Avranches - Rennes - Redon - Drefféac - Saint-Nazaire - Pornic - Saint-Jean-de-Monts - Challans - Bournezeau - La Crèche - Saintes - Royan - Le Verdon - Soulac sur Mer - Vendays-Montalivet - Hourtin Plage - Hourtin - Carcans - Lacanau - Marcheprime - Castets - Azur - Vieux-Boucau-les-Bains (9) - [Soustons] - Soustons - Peyrehorade - A64 exit 6 - Orthez - Pau - Tarbes - A64 exit 25 - Montesquieu - Sabarat - Foix - Verniolle - Fanjeau - A61 - Carcassonne - A61 - Narbonne - A9 - Montpellier - A9 exit 27 - Lunel - La Grande Motte - D62 - D979 - N113 - A9 - Nimes - Arles - A54 - A8 exit 37 - Frejus - St. Raphaël - D559 - Agay - D559 - Anthéor - Mandelieu-La Napoule - A8 exit 40 - A10 - Marina di Andora - A10 - Genua - A12 - Marina di Massa (2) - A12 - A11 - Lucca - A11 - A1 - SP101 - San Donato in Poggio (4) - [Castellina in Chianti] - SP101 - A1 - A22 - Modena - Verona - Bolzano - A22 - Vipiteno - A22 - Brenner - A13 - Innsbruck - A12 - A93 - A8 - München - A9 - Ingolstadt - A9 - Nüremberg - A3 - D470 - Adelsdorf - D470 - A3 - Würzburg - Frankfurt - Cologne - Düsseldorf - Duisburg - Emmerich - A3 - A12 - Arnhem - Utrecht - A2 - A9 - N203 - N513 - Castricum

Op de kaart ziet dat het zo uit:

The first part of the trip...

... and the last part

Hoewel we de neiging hebben nogal eens in ons bekende plaatsen te overnachten, hebben we deze trip toch een aantal nieuwe slaapplaatsen ervaren. Het zijn: Hourtin Plage, La Grande Motte, Marina di Andore, Marina di Massa, Vipiteno en Adelsdorf. M.u.v. de laatste twee zijn het allemaal toeristische kustplaatsen die in het voorseizoen nog wel te doen zijn maar in juli/augustus zou ik ze niet aanraden. In totaal hebben we op 13 verschillende adressen geslapen. De gemiddelde hotelkosten, vaak incl. ontbijt, bedroegen ruim € 87 per nacht. Dat is wat hoger dan in voorgaande jaren maar dat komt waarschijnlijk doordat we niet of nauwelijks in de wat goedkopere Logis de France-hotels hebben overnacht.

Op de weersomstandigheden was niets aan te merken, soms een beetje bewolkt, twee dagen echt regen en voor het overige zon, soms zelfs een beetje veel.

Al met al een fijne vakantie met misschien wat veel kilometers. Dus of dat voor herhaling vatbaar is...


Summary 2017 holidays

The La Grande Motte assiette de charcuterie

Our usual summer holiday destination is France. And this time is no exception however, we added a visit to my brother and his wife in Italy. To avoid a detour by going back again via France, we took the homebound route via Austria and Germany. All in all that resulted in a 26 day long trip spending 4,589 kilometers on the road. Our Toyota RAV4 did well, it did not confront us with any problem. Somewhere north of San Donato in Italy we passed the milestone of 170,000 kms on the clock. On average the RAV4 consumed 8.7 liters of unleaded euro95 every 100 kms. The fuel prices in Europe differ. In a French Leclerc supermarket we paid € 1.309/ltr and on the Italian autostrada € 1.88/ltr. So the price for a pizza may not be too bad, it is sort of compensated by Italian fuel tax measures.

This year we left on May 30. You’ll find the route below with the overnights in blue and the number of overnights in parentheses (if >1). Also two [side trips].

Castricum - Rijswijk - Beneluxtunnel - Bergen op Zoom - Liefkenshoektunnel - Zelzate - Gent - Jabbeke - Duinkerken - Calais - A29 exit 9 - Doudeville - Saint-Valéry-en-Caux - Doudeville - A29 - Pont de Normandie - Caen - Avranches - Rennes - Redon - Drefféac - Saint-Nazaire - Pornic - Saint-Jean-de-Monts - Challans - Bournezeau - La Crèche - Saintes - Royan - Le Verdon - Soulac sur Mer - Vendays-Montalivet - Hourtin Plage - Hourtin - Carcans - Lacanau - Marcheprime - Castets - Azur - Vieux-Boucau-les-Bains (9) - [Soustons] - Soustons - Peyrehorade - A64 exit 6 - Orthez - Pau - Tarbes - A64 exit 25 - Montesquieu - Sabarat - Foix - Verniolle - Fanjeau - A61 - Carcassonne - A61 - Narbonne - A9 - Montpellier - A9 exit 27 - Lunel - La Grande Motte - D62 - D979 - N113 - A9 - Nimes - Arles - A54 - A8 exit 37 - Frejus - St. Raphaël - D559 - Agay - D559 - Anthéor - Mandelieu-La Napoule - A8 exit 40 - A10 - Marina di Andora - A10 - Genua - A12 - Marina di Massa (2) - A12 - A11 - Lucca - A11 - A1 - SP101 - San Donato in Poggio (4) - [Castellina in Chianti] - SP101 - A1 - A22 - Modena - Verona - Bolzano - A22 - Vipiteno - A22 - Brenner - A13 - Innsbruck - A12 - A93 - A8 - München - A9 - Ingolstadt - A9 - Nüremberg - A3 - D470 - Adelsdorf - D470 - A3 - Würzburg - Frankfurt - Cologne - Düsseldorf - Duisburg - Emmerich - A3 - A12 - Arnhem - Utrecht - A2 - A9 - N203 - N513 - Castricum

The route is visualized on the two maps above.

Although we are inclined to stay the night in places we were before, we managed to add a couple of new ones: Hourtin Plage, La Grande Motte, Marina di Andore, Marina di Massa, Vipiteno en Adelsdorf. Except the last two they are all beach resorts worth paying a visit in May and June. But I wouldn't go there in the peak season, much too busy.

On average our hotel cost incl. breakfast amounted to € 87/night. That is a little higher than in previous years. Probably the difference is caused by the fact that in the past we made more use of the Logis de France hotels. And they are slightly cheaper.

The weather was splendid, a bit cloudy now and then and two days of rain. But most days were outright sunny with temperatures close to or over 30 degrees Centigrade.

All in all we've had a super holiday. However, it remains to be seen whether next year we'll drive as much as we have done this year...

Medieval Carcassonne seen from an A61 aire

Adelsdorf - Castricum

Uitzicht vanuit het hotel in Adelsdorf

Goed hotel in Adelsdorf en idem restaurant. Een beetje Duits in de wijze waarop ze de eigen regels toepassen. Het restaurant bv gaat pas om 17.30 uur open. Denk dan niet dat je voor die tijd iets kunt drinken, halb sechs ist halb sechs!
Om 8.45 uur gaan we weer op pad voor de laatste 660 km. Want om nou nog een hotel te zoeken in de Ruhrstreek of bij Arnhem... Het is relatief rustig op de weg, wel meer vrachtwagens dan ik verwachtte. Er was toch een rijverbod (met een paar uitzonderingen) voor LKW in het weekend? Wel wat wegwerkzaamheden zo hier en daar maar het verkeer stroomt goed door. In het Ruhrgebied krijgen we de eerste spetters sinds lang op de voorruit en de temperatuur daalt behoorlijk. Om 15.30 uur rijden we de auto de garage weer in. We hebben er 4.589 km opzitten en een mooie vakantie gehad met uitzonderlijk fraai weer.
Binnenkort op deze plaats nog een samenvatting en dan is ook deze vakantie klaar om in de annalen bijgeschreven te worden.
Alle lezers dank voor het volgen van onze vakantie en het plaatsen van commentaar!

Brenner - Adelsdorf

Ook mooi, Oostenrijk

Reisdagen zijn niet de meest spannende dagen, tenminste, liever niet. Er valt dus ook niet veel over deze dag te zeggen. Om de Brenner over te komen, moet je (€ 9,00) tol betalen. Dat kan ook vooraf via een site waar je deze Videomautkarte kunt bestellen. Dat doen wel meer mensen want wij krijgen kaartnummer 11021061795271312230... Als je dat gedaan hebt, is het zaak het zogenoemde Videomautspur, aan de linker kant van de doorgang aan te houden en je kunt zonder te stoppen, wel bitte wat langzamer rijden!, doorrijden als je kenteken voor de videocamera's tenminste leesbaar is.

De verdere reis verloopt zonder grote verkeersproblemen, alleen bij München een beetje vertraging. Na Nüremberg gaan we richting Würzburg maar dat halen we niet. Voor die tijd zijn we het zat en vinden met behulp van de TomTom een hotel in Adelsdorf, een boerendorpje in het Beierse. Het heeft ook een restaurant dus we hoeven niet verder op pad, ook al omdat in Adelsdorf verder weinig te beleven valt. Of het moet de uitrukkende brandweer zijn, die zijn thuishaven om de hoek heeft.
De afstand tot huis is nog zo'n 660 km. Of we dat in één keer doen, hangt af van de omstandigheden.

Breakfast at the Brenner

Een deel van de parkeerplaats bij hotel Brenner

Nou ja, de titel moet u niet te letterlijk nemen want ontbijten doen we morgenochtend pas maar een alliteratie is nooit weg. Het gaat eigenlijk over het diner van vanavond maar eerst even de rit hier naar toe. Vanaf San Donato is het 460 km over de A1 en A22 via Florence, Bologna, Modena, Verona, Trento naar vlakbij de Brennerpas. Veel vrachtverkeer maar weinig oponthoud. Het deze keer vooraf besproken hotel blijkt aan de autostrada te liggen en een welhaast integraal onderdeel van een betaalde, voornamelijk vrachtwagenparkeerplaats te vormen. De toegang is, bij afwezigheid van de receptioniste, volledig geautomatiseerd. De kamers zijn schoon en ruim en, heel belangrijk bij deze temperaturen, de douche is perfect. Een restaurant is er niet maar is wel iets soortgelijks een 100 meter verderop. Je verwacht daar niet veel van maar we hebben er prima gegeten. Van een goede Pinot Grigio via een heerlijke salade, een paar flinterdunne pizza's tot aan profiteroles aan toe. Echt een aanrader als je toch onderweg bent, dit restaurant aan de A22 bij Vipiteno (Sterzing). En de twee glaasjes limoncello, die we aangeboden kregen, hebben niets met het voorgaande te maken. Eigenlijk hadden we wel kunnen weten dat dit een goede eetgelegenheid is; chauffeursrestaurants zijn altijd goed, anders komen ze daar niet...
Morgen naar de Brennerpas en verder.
PS Het enige minpuntje hier, de wifi is niet geweldig.

Castellina in Chianti

Castellina

Vandaag, het was weer de gebruikelijke 30 graden, een sight see tour gemaakt naar bovengenoemd Castellina. Het is een wat toeristisch aandoend dorpje maar het blijft allemaal nog binnen de perken. Het is zeker geen Volendam, je kunt hier gewoon lopen zonder over mede-toeristen te struikelen. Eigenlijk beperkt het toeristische zich tot maar één straat. Veel wijnwinkels, terrasjes en authentieke geveltjes. We hebben ons de lokale wijn, een Vernaccia, goed laten smaken.
's Avonds ons galgenmaal genuttigd in ristorante La Toppa in San Donato. Het doet zijn naam eer aan, echt een toppertje! Mocht u ooit in de buurt komen, doen! En zoals op de tweede foto te zien is, wij waren niet de enigen. Voor degenen die, niet geheel onterecht, denken dat onze vakantie voornamelijk uit eten en drinken bestaat, de kilometerlange weg naar en van het restaurant, hebben we lopend afgelegd...

La Toppa in San Donato

Morgen de eerste etappe naar het noorden.

Poggibonsi en Florence

De ladies op de markt te Poggibonsi

Vandaag op verzoek van de dames naar de markt in het naburige Poggibonsi. Dat is, met temperaturen tegen de 30 graden, geen geringe concessie. Er moet een bepaald soort ondertafellaken aangeschaft worden. Helaas, op de hele markt niet te krijgen.
Voor het overige is de markt een echte gebruiksmarkt: groente, fruit, brood, textiel, dat soort zaken. Weinig spannende dingen dus. Gelukkig kunnen we in een redelijk koele Coöp wel wat boodschappen doen en aan de andere kant van P. een ventilator aanschaffen.
Vanmiddag verwachten we nog een paar gasten, die via Pisa International Airport met een huurauto deze kant opkomen. En vanavond gaan we Remko halen, die in Florence landt. Dus zo wordt deze dag en het huis ook weer gevuld.
Van de rit naar Florence is nog wat te melden. Bij het verlaten van de autostrada weigerde onze credit card dienst. Ook na nogmaals invoeren, geen betalingsaktie en dus gaat dan de slagboom niet open. En dat is pijnlijk want achter je staande automobilisten voeren de psychologische druk natuurlijk wel op. Dat denk je dan tenminste. Maar op een gegeven moment komt er een halve meter tekst uit de betaalautomaat rollen en de boom gaat open. Pffft! Na lezing blijkt dat je alsnog kunt betalen op de site van autostrada. Maar toch wel handig dat de hele betaalsystematiek kennelijk detecteert dat er een stuntel voor de slagboom staat die z'n betaling niet voorelkaar krijgt. In Frankrijk heb ik dit nog nooit gezien of gehoord. Slimme jongens, die Italianen.
De plek waar we hier in Toscane zitten is 's avonds en 's nachts zo goed als vrij van strooilicht. Dus sterren kijken, en herkennen, is een leuk tijdverdrijf. Om dat wat eenvoudiger te maken, is er een leuke app: Sky Map. Nadat je de instellingen van je gps-kompas wat gekalibreerd hebt, richt je je mobiel op de lucht boven (of onder) je en op je scherm zie je precies wat je (niet) ziet met de namen erbij. Leerzaam en ook nog leuk, zullen Facebookers waarschijnlijk zeggen.

Een dag in San Donato

Vandaag is het lekker warm, 30 graden. Dat weerhoudt het gezelschap er niet van lopend naar het een kilometer verderop gelegen dorpje San Donato te gaan. Allerlei beelden van 16 jaar geleden, toen we hier ook al waren, komen weer terug. Zo op het eerste gezicht is er niet veel veranderd.

Pitoresque poortje in San Donato

De middenstand vindt nog steeds op kleine schaal plaats en van ketens a la Kruidvat is gelukkig niets te bekennen.

De lokale koffieshop

San Donato telt zo'n 900 inwoners. De kans dat je door één van hen van de sokken gereden wordt is miniem dus je kunt ongehinderd midden op de weg lopen.

De drukste weg van San Donato

We komen ook nog langs de begraafplaats. Er wordt zowel in de (harde) grond als in de muur begraven. En dat laatste heeft ook wel wat. Je zou denken dat in een land als Nederland, met z'n ruimtegebrek alom, die laatste optie ook wel populair zou zijn. In ieder geval heb ik het bij ons nog nooit gezien.

De begraafmuur in San Donato

's Avonds gaan we pizza eten, buiten natuurlijk. Dat pizza eten is hier toch wel een belevenis. Kennen we in het Nederlands het woord 'pizzabodem', hier zijn die pizza-onderkanten zo dun, dat je je afvraagt waarop de "inhoud" van de pizza nu toch ligt. Echt geweldig! Dat ze verder prima smaken, behoeft geen betoog. Na het nuttigen van een koffie plus digestief, dient de wandeling naar huis als nog een stimulans van de spijsvertering.

Al met al vandaag tweemaal heen en weer naar San Donato gelopen, dat is welgeteld zo'n vier kilometer en het is lang geleden dat ik zo'n majeure inspanning heb gepleegd! Zeker in deze temperaturen. Buurman en bergbeklimmer Dirk kijkt mij in gedachten bestraffend aan wanneer hij dit leest ;-)
Morgen naar de markt in Poggibonsi.

Massa - San Donato in Poggio

Bij het afscheid van onze hotelier vanmorgen, kregen we een fles lokale witte wijn cadeau. Dat is een bijzonder aardige geste en waarschijnlijk haalt ie het eind van de week niet, de fles wijn bedoel ik. Het hotel (Gabrini) was overigens prima, niets op aan te merken, integendeel.
Bij wijze van uitzondering stond er vanmorgen een prettig windje. Dat maakte de warmte een stuk dragelijker. Tijdens een laatste wandeling naar het strand komen we nog een echte Italiaanse muurtekst tegen, een beetje plat maar vooruit. Men vindt het kennelijk niet nodig 'm te verwijderen. Voor de lunch gaan we nog één keer bij de Duitse kampcommandante langs. Ze mag dan een stem van schuurpapier hebben, haar gerechten kunnen de toets der kritiek meer dan doorstaan.
Dan op weg naar San Donato waar familie een deel van de zomer doorbrengt. Waar wij nu een aantal dagen letterlijk en figuurlijk vergast zijn door over boulevards op motoren en in auto's voortjakkerende Italianen, bevinden we ons nu in een soort geluidsvacuüm. Alleen het bescheiden geluid van merel en koekoek bereikt onze oren. Het subtiele geplons dat Jeanne's te waterlating veroorzaakt, neem ik op de koop toe.

Casa del Bosco

De dag wordt afgesloten met een aangeklede caprese en espresso +. Morgen zien we verder.

Een Massa limmerick

Er was eens een middenstander in Massa
Die riep bij 't zien van Jeanne echt geen basta!
Want als hij haar aan zag komen,
Kreeg hij allerlei wilde dromen
Van een steeds maar rinkelende kassa.

Ja mensen, veel meer is er niet te melden of het moest zijn dat je hier kunt merken dat Marina di Massa een buurgemeente is van Carrara, de vindplaats van het beroemde marmer. Waar wij allerlei luxe-associaties krijgen bij huizen met marmeren vloeren, gebruiken ze het hier als stoeprand en als straatsteen. Wie in het veen zit...

Marmeren plaveisel in Marina di Massa

Vanavond nog wel een soort culturele manifestatie hier meegemaakt. Een boekenmarkt gelardeerd met hip-hop- en line dancing, tafeltennisvoetbal en een demonstratie mond-op-mondbeademing. Kort en goed, voor ieder wat wils. Na een warme dag (>30gr) niet echt activiteiten waar je van afkoelt. Niettemin was het uitzicht wat minder hazy dan gisteren:

En Jeanne heeft haar opvouwbare airco maar weer voor de dag gehaald:

Morgen door naar San Donato in het hartje van Toscane.

Van d'ene Marina naar d'andere

Straatje bij ons hotel in Andore,
niet echt een tweebaansweg

Van Marina di Andore naar Marina di Massa, dat is zo'n 200 km verderop langs de kust en dan zit je ook meteen in Toscane. In Andore werden we vanmorgen in een koele 23 graden wakker, een mens raakt snel verwend. Het smalle straatje waaraan ons hotel ligt, kwam vanmorgen tot leven door de wekelijkse rit van de vuilniswagen. Op zich niets bijzonders maar het straatje wordt wel opgesierd door een paar heuse haarspeldbochten. En als ik zeg haarspeld, dan bedoel ik ook haarspeld. Zelfs lopend hadden we gisteravond moeite om ze in één keer te nemen! Maar de chauffeur had niet meer dan één keer steken nodig om de weg naar beneden te vervolgen. En merkwaardig genoeg kwam ik er ook met de RAV4 niet zonder achteruit steken door. Dit tot grote "vreugde" van Jeanne die dit wel weer voldoende waaghalzerij voor dit jaar vindt.
De reis gaat verder via de autostrada waar je continu kunt waarnemen dat Italianen een onverminderd "sportieve" rijstijl hebben, laten we het zo maar noemen. Dat Italië niet meer Verstappen-achtige coureurs voortbrengt, is mij een raadsel.
Onderweg en in Marina di Massa is het weer dik 30 graden. De douche in het hotel is, hoewel koud, dan bijzonder prettig. Ons hotel ligt op een steenworp afstand van de boulevard en het strand. Ook hier staan de parasols weer in rotten van vijf opgesteld.

Parasols in rotten van vijf

De jeugd vermaakt zich door, vergezeld van Jeanne's nog net zichtbare schietgebedje, van een pier af te springen.

Vanavond lekker Italiaans gegeten maar wel in een apart restaurant. Tussen het restaurant zelf en de tafeltjes loopt een straat. Wij zitten dus aan de overkant, in een parkachtige omgeving. De bediening komt ons vertellen dat ze normaal gesproken geen bestellingen opnemen aan de overkant maar vanavond bij wijze van uitzondering wel (omdat het niet zo druk is). En wij kunnen onze bestelling dus gewoon doen, maar ik moet wel mijn naam opgeven: Peter. Het waarom daarvan wordt later duidelijk wanneer een metalen stem uit de keuken, die nog het meest lijkt op een wat snauwende Duitse kampcommandante, mijn naam uitroept en ik het bestelde kan komen halen. En zo gaat het de hele avond: Marco!, Luigi!, Giovanni! Maar de caprese en de lasagna smaken voortreffelijk!

Het restaurant bezien vanaf de overkant

Na afloop nog een ijsje gegeten van het soort waarvoor je vroeger in Den Haag met liefde naar Florentia in de Torenstraat fietste om daar een litertje te halen. Daarna in de relatieve koelte vanaf ons hotelbalkonnetje nog getuige mogen zijn van een Italiaans buurtfeestje in de tuin beneden ons.
Ook morgen blijven we hier en mocht er iets te melden zijn, u bent de eerste die het hoort.

Frejus - Marina di Andore

Vandaag op (be)zoek bij/naar Pascal en Nisreen. Die hebben een aangenaam onderkomen gehuurd bij Pierre et Vacances in Agay. Doorgaans zie je daar uitsluitend Fransen maar daar doet Pascal niet voor onder. Drie jaar Chatou staat ruim gelijk aan het Franse equivalent van onze inburgeringscursus voor beginners (le course citoyen A)

Ten bewijze dat we ze echt gezien hebben

Daarna richting Italië. Eerst nog 20 km over de kustweg slingeren (mededeling voor B.: via Anthior) en dan de A8 op. Vanaf de laatste aire in Frankrijk kunnen we Monaco zien liggen, Wat ons betreft is dat een mooie afstand. Dan Italië in via de bekende autoweg met de vele tunnels. De temperaturen zijn weer hoog dus hoe eerder de afslag naar Marina di Andore opdoemt, hoe beter. Het kost nog wat moeite om onze Albergo la Pineta vervolgens te vinden maar, eenmaal op onze kamer aangeland, worden we beloond met een fraai uitzicht.

Uitzicht vanaf ons balkon. Het grijze betonnen dak nemen we
op de koop toe.

Volgens onze hotelier ligt zijn etablissement 15 - 20 meter boven het niveau van de boulevard. Hij zegt dat de wandeling v.v. een peulenschil is. Het Italiaanse woord daarvoor is pezzo di torta. Maar dat kan ik verkeerd verstaan hebben. In ieder geval besluiten we de gok te wagen en beneden te gaan eten in een aanbevolen restaurant Salsa geheten.

Voor eenvoudige Italiaanse gerechten: Salsa, van harte aanbevolen!

Heerlijk gegeten daar en, nog een Hollandse opmerking, het is relatief goedkoop. Daarna de grote test, lukt het ons om weer naar boven te klauteren en het hoogteverschil te overwinnen? En ja hoor, WE VOLTOOIEN DE REIS NAAR BOVEN maar het was nog een hele duw voor Jeanne. De geur van de belendende bougainville en het zicht op de weerkaatsing van de zonsondergang, vergoeden veel. Het geluid van de meeuwen begint St. Maloose proporties aan te nemen maar wij zullen daar geen last van hebben, wij vallen als een blok in slaap.
Morgen weer verder Italië in.

Onze bougainville

"Zonsondergang"

La Grande Motte - Frejus

Van de rit naar Frejus is weinig te vertellen, het was warm. Ons hotel ligt op loopafstand van de haven die ook hier weer gevuld is met riante motorjachten. Eigenlijk is het beeld in al die vakantieparadijshaventjes precies hetzelfde. Er zijn nauwelijks lege plekken te ontdekken en je vraagt je echt af of die schepen wel eens op zee komen. Ook valt het geringe aantal terrasjes op. Als je ergens rond 5 uur gezellig een wijntje wilt drinken, dan vergt dat nog een behoorlijke inspanning. Het aantal restaurants is in schrille tegenstelling daarmee. Vanavond eten we (weer?) dos de cabillaud. Dat is zo'n woord waarvan ik me afvraag of het nou een Nederlands of een Frans leenwoord is.
Voor vriend B. kijken we nog even in de Allee Roxane of zijn oude huis daar nog staat. Inderdaad.
We doen een poging om Pascal en Nisreen te ontmoeten maar het openbaar vervoer tussen Agay en Frejus werkt niet mee. Maar morgenochtend gaat dat zeker wel lukken, dan regelen wij ons eigen vervoer naar Cap Esterel. En daarna door naar Italië.

Een folkloristisch schouwspel in de
haven van Frejus

Foix - La Grande Motte

Ja, daar hebben we de handrem uitgegooid, in La Grande Motte. We kennen het alleen een beetje van de faam die het heeft, een wat luxe vakantieparadijsje voor de Fransen. Het ligt in de Camarque aan de Middellandse Zeekust, ten oosten van Montpellier. Letterlijk vertaald betekent het De Grote Kluit. Daar zit ongetwijfeld een verhaal aan vast (of een andere vertaling) maar dat is mij niet bekend.
De rit vanaf Foix gaat bijna via Pamiers waar ik beroepshalve nog wat mee te maken heb gehad. Althans met een enorme smederij daar, waar wij Amerikaanse brokjes metaal (van 20 ton) naar toe brachten. Het waren mooie tijden...

Carcassonne gezien vanaf de A61
(klik op de foto voor vergroting)

Onderweg gestopt op een aire met een bijzonder fraai uitzicht op de oude stad Carcassonne, een soort Bourtange maar dan iets groter.
In de buurt van Montpellier liet de TomTom ons even in de steek. Een nieuwe afslag (Montpellier Est?) stond nog niet op de kaart, onduidelijkheid alom. Doorrijden dus maar en dat kostte al met al een half uurtje extra. Nou ja, zo zie je nog eens (niet) wat van het landschap.
We vinden een hotel niet ver van de haven waar de wat modale scheepjes van Jan met de pet liggen. De architectuur van de vele appartementsgebouwen is bijzonder en wijkt (gelukkig) zeer af van wat je aan de Belgische kust ziet. De zee voor de kust wordt opgesierd door eilanden bestaande uit grote rotsblokken. Zijn dat soms de Grande Motte die het plaatsje aan zijn naam geholpen hebben?

Rotsblokken voor de kust en een op de Inca-pyramides geïnspireerd
appartementsgebouw

Voor morgen mikken we op een verblijf in Frejus. Maar of ze daar een betere assiette de charcuterie hebben...

Vieux-Boucau - Foix

Na een op de kamer gebracht (service de la hotel) ontbijt genuttigd te hebben, keren we Vieux-Boucau de rug toe. Het was aangenaam maar, na ruim een week, lang genoeg. De VB-se stranden kennen voor ons geen geheimen meer, de lokale restaurants evenmin. Via Soustons en Peyrehorade, een dorpje waar we vele jaren geleden al eens in een wat duister hotel verbleven, rijden we naar de A64, ook wel La Pyrénéenne genaamd. De naam is spectaculairder dan de omgeving want door de Pyreneën komt ie niet. Zo'n 50 km voor Toulouse verlaten we, na betaling van € 17,00, de autoroute en rijden via fraai glooiend landschap op Foix aan. De bewolking van de kust heeft inmiddels plaatsgemaakt voor ruim aanwezige zon en 27 graden. Jeanne doet het zwembad van het hotel alle eer aan en opgefrist tijgen wij naar down town Foix. Daar blijken de parkeerautomaten in een soort fruit machines veranderd te zijn. M.a.w. je stopt er geld in en er komt een bonnetje met onzin uit. Maar wij hebben veel over voor de ondersteuning van de gemeente Foix, we proberen het dus nog een keer. Bij wijze van bonus wordt betalen na 18.00 uur niet meer op prijs gesteld.
Het terrasleven in Foix is nog immer goed ontwikkeld en de restaurantjes in de smalle straatjes idem. We laten ons de haricots blancs et saucisses en de confits de canard, een soort invalide eend want maar één poot, goed smaken.

Onze Rue de Restaurant

En vriend Nico doen wij vast een plezier met deze foto van een klassieker.

Morgen weer verder naar het oosten, u hoort nog waar wij remmen.

Vieux-Boucau, le dernier jour

Vandaag de laatste dag hier en met een heel klein beetje weemoed afscheid genomen van de eigenaresse van ons hotel en een paar restaurateurs waar we een paar keer geweest zijn. Van eentje hoorden we nog een verrassend verhaaltje. Nadat hij had uitgevonden dat we uit Nederland kwamen, begon hij een verhaal te vertellen over een band die in Amsterdam optrad. 's Mans frans was voor ons, zeker voor wat betreft de details, maar matig te volgen. De naam van de band klonk als Les Topeurs of zoiets. We knikten begrijpend dat het toch wel leuk was, zo'n Franse band die in Amsterdam optrad. Kennelijk was onze reactie niet geheel naar wens want even later kwam hij een filmpje op z'n mobieltje laten zien. Om een lang verhaal niet te lang te maken, zijn vrouw en dochter waren naar de Arena geweest, naar de Toppers... Afijn, het leven is vol verrassingen.
Bij de lunch in ons hotel mocht ik het genoegen smaken, Jeanne dacht daar wat anders over, om voor het eerst van mijn leven gefrituurde eperlans te eten. Deze vis smaakt echt voortreffelijk, ik wist alleen niet wat de Nederlandse naam is. Maar het zijn de visjes die je nodig hebt om een kabeljauw te vangen, dan weet u het wel.

Gefrituurde spiering

Morgen rijden we naar Foix in het departement Ariege.

Faits divers á Vieux-Boucau

Een zeer klein deel van het Tapisserie de Bayeux

De plannen om naar Bayonne te gaan hebben we maar in de ijskast gestopt omdat het gisteren een dag met zeer aangename wandeltemperaturen was. En dat hebben we dan ook gedaan, wandelen langs het strand. Veel opmerkelijks hebben we daarbij niet meegemaakt of het moest zijn dat er iemand op het strand onwel werd. Daar komen dan eerst twee pompiers op af, rennend met een soort life pack op de rug. Vervolgens nog een hulpwagen van diezelfde pompiers met nog vier man er in, En dan nog twee gendarmes. De pompiers (brandweer) hebben in Frankrijk een eerste-hulp-functie die wij van dichtbij hebben meegemaakt toen mijn moeder een jaar of tien geleden in Bayeux in het museum met het beroemde wandtapijt, van de trap viel. Gelukkig gebeurde dat nadat we het meterslange tapisserie al gezien hadden. Dat vond mijn moeder althans.
Voor het overige hebben we gisteren van een aangename lunch genoten met uitzicht over de Golf van Biscaye.

Uitzicht over de Golf van Biscaye, als je
rechtdoor zwemt kom je uit in Manhattan

Vandaag is het wederom marktdag en tegen de 30 graden. We doen het dus kalm aan. Tijd om iets te vertellen over de financiering van deze reis. Omdat we beiden de koffie zonder suiker drinken, nemen we die zoetigheid altijd dankbaar in ontvangst en mee. Volgens Jeanne heet dat winst. Want, zo is de redenatie, dan hoeven we thuis voor een goed deel van het jaar geen suiker meer te kopen. En ik moet toegeven, het wordt langzamerhand een indrukwekkende hoeveelheid, oordeel zelf. En dan zijn we nog niet eens halverwege. Ondanks die winst houden we merkwaardig genoeg nooit pecunia over maar daar zit mijn betere wederhelft niet mee.

Winst

Na wederom een prettig diner in l'Arroseur, ditmaal besproeid met een calvados, lopen we door het met voornamelijk Spaanse gezinnen bevolkte centrum van Vieux-Boucau. Jeanne is maar met moeite te weerhouden om in de draaimolen plaats te nemen.

Jeanne op weg naar de draaimolen

Ook zonder draaimolen zijn we al voldoende draaierig en tollen zo ons bed in in het onvolprezen Hotel de la Cote d'Argent. A demain.

Il est beau temps à Vieux-Boucau

Tja, veel meer is er niet te melden, gisteren en vandaag. Gisteren was het praktisch onbewolkt en 22 graden. Vandaag deden de weergoden er 10 graden bij met belofte dat het vanavond gaat onweren. We zullen zien. Morgen moet het dan ongeveer 20 graden worden en dat is, zeker na de hitte vandaag, zeer welkom. Mocht dat bewaarheid worden dan overwegen we om een dagje naar Bayonne te gaan. U hoort van ons, morgen.

Een soort golfbreker op het strand
van Vieux-Boucau

Jeanne bij ons buitenverblijf

Druk is het nog steeds niet

Vieux-Boucau - Soustons v.v.

Genomen vanaf ons terrasje
richting zee

Afgelopen nacht heeft het hier knap gewaaid. Niet een echte storm maar de donkere luchten, afgewisseld met felle opklaringen, waren er hedenochtend niet minder om. Maar ook dat heeft z'n schoonheid, zie foto. Daarom naar en over het strand gelopen en eens lekker uitgewaaid. De pas gedownloade stappenteller wist ons na thuiskomst te vertellen dat we een indrukwekkend aantal Kcal hadden verbrand. Tot enig zichtbaar resultaat heeft dat nog niet geleid.
Vanmiddag boodschappen gedaan bij Leclerc in Soustons en meteen de tank maar volgegooid. Dat doe je daar bijna voor je plezier, tanken. Het is lang geleden dat we in Nederland € 1,309/ltr voor euro 95 betaalden.
Bij Leclerc staan we altijd weer versteld van de uitstalling van de verse vis. Lijkt dat nou maar zo of is de sortering hier aanzienlijk ruimer dan wij gewend zijn? Of eten wij alleen maar makreel en schol? Oordeel zelf.

Les poissons chez Leclerc

Om nou te zeggen dat de wegen naar het strand vol stonden...

Vanavond terecht gekomen in een tent, pardon restaurant, waar wij nog niet eerder waren: l'Arroseur hetgeen volgens Google een sproeier is... We hebben er heerlijk gegeten, Jeanne een wokgerecht dat een veredelde bami bleek te zijn, en ik een ravioli met een sauce Basquaise. De bediening was vrolijk en de muziek geheel naar onze smaak: o.a. Django Reinhardt, Chubby Checker en Elvis the Pelvis. En dit alles op een aangenaam geluidsniveau! Jeanne was maar nauwelijks te weerhouden van een karaoke-achtige voorstelling. Omdat ik niet van geluidsoverlast beticht wens te worden... Ook de koffie met calvados was uitstekend.

Noemde ik gisteren nog de Atlantikwall en de bunker hier die daar deel van was, vandaag is het 73 jaar geleden dat de geallieerden landden op de Normandische kust. Een gedenkwaardige dag dus.
Het volgende droevige nieuws heeft iets met mijn blog te maken. Vandaag werd bekend dat Sandra Reemer is overleden. Ik heb recent contact met haar gehad over een familielid. Een neef van haar was één van de 37 baby's die in 1950 aan boord van het schip de Ranchi op weg van Indonesië naar Nederland zijn geboren. Merkwaardig genoeg kende Sandra dat hele verhaal niet maar ze ging het met haar neef opnemen. Of ze daar nog de gelegenheid voor heeft gehad... Het verhaal over de Ranchi staat hier. Sandra is 66 jaar geworden... borstkanker... heel triest!