Niettemin blijf ik het toch wat vreemd vinden dat wanneer de samenleving resp. de Koningin vindt dat je een lintje moet krijgen, dat je dat niet echt krijgt maar het wel mag lenen. Maar goed, je kunt natuurlijk altijd weigeren. Echter, dat doen maar weinigen, zeker niet wanneer je door je familie met een smoesje naar de burgemeester wordt gelokt.
Nou zie ik me zelf niet als kenner van deze materie maar ik weet van één onderscheiding dat je die gewoon mag houden, althans de nabestaanden mogen dat. En die onderscheiding is het Mobilisatie-Oorlogskruis, een ere-teken dat posthuum is toegekend aan mijn vader.
Aan die toekenning gaat een hele papiermolen vooraf. Maar uiteindelijk komt dan op 25-1-1952 (een bekende datum) het bericht dat de Minister het ook goedvindt.
De officiële toekenning van het Mobilisatie-Oorlogskruis |
Hoe verzin je het!! Je bent je man verloren in de oorlog maar voor f 2,75 hebben we nog wel een officiële waardering voor u... Over de prijs betalen gesproken!
De "rekening" |
De uitreiking heeft plaats gevonden op 4-7-1952 in Paleis Het Loo in Apeldoorn, een evenement dat mij nog redelijk helder voor de geest staat.
Het Mobilisatie-Oorlogskruis |
Het uniformversiersel |
Peter, het is inderdaad zo dat onderscheidingen teruggaan. In onze familie zijn er bij overgrootvader ook geweest en bij grootvader ook. Mijn Opa kreeg de orde van de witte Olifant toegereikt van de Koning van Thailand ( Siam toen ), maar na Opa's overlijden moest dat ding terug naar de ambassade. In mijn bezit wel de oorkonde op papier, maar wie leest er Thais? Ik niet.
ReplyDeleteWat verdrietig om je vader te missen. Je zult hem niet of heel kort gekend hebben denk ik. Een reden te meer op 5 mei: voor hen die vielen. Ik houd het in ere.
Onze vaders werden in hetzelfde jaar geboren, de mijne in februari.