Castricum - Maastricht

Voordat ik aan een beschrijving van onze 2015-vakantie begin, eerst een paar woorden over hoe ik dit blog vorige jaren deed en dit jaar zal doen. Mijn blogs tot op heden kwamen tot stand met behulp van Jeanne's i-Pad. Die mocht ik dan lenen. Al rap bleek dat Apple en Google technisch gezien inderdaad niet bijster goed samenwerken (dit blog is een Google-dingetje). Een Apple toetsenbord is sowieso al een vliegende wanhoop. Proberen om een foto in je blog te downloaden en vervolgens op de goede plaats te krijgen, is helemaal een prestatie van formaat. Dat was ik dus knap zat!
Nu is het niet mijn gewoonte om hier allerlei technische zaken aan te bevelen maar voor het mini-pctje dat ik heb aangeschaft, niets dan lof. Het is een ASUS EeeBook F205TA met de minieme afmetingen van 28,6 x 19,3 x 1,8 cm, een scherm van bijna 12 inch en een gewicht van minder dan een kilo. En het prettige is dat er een accu in zit die, echt waar, 10 uur meegaat. Al met al een ideaal dingetje voor op reis. En omdat ie op Windows-8 draait is Google geen enkel probleem. Genoeg over dit eveneens mini geprijsde pctje.

Aanvankelijk waren we van plan om de eerste nacht in Leuven (B) door te brengen. Waarschijnlijk is daar iets feestelijks aan de hand maar voor de nacht van vandaag op morgen was er geen kamer meer te krijgen. Althans niet in het deel van Leuven waar wij wilden zijn (bij de Bondgenotenlaan). Dus daarom toch maar naar Maastricht en dat is geen straf.

Stolpersteine in de Grote Staat

De reis daar naar toe verliep probleemloos. Geen files, geen drukte, helemaal niks. Ook geen zon en naar verluid scheen die wel in Heiloo. Afijn, so be it.
In Maastricht ligt de horeca nog uit te hijgen van de Pinksterdrukte, het was er rustig maar zeker niet stil. Hier en daar noteerden we wat zaken die we nog niet eerder gezien hadden. Allereerst een aantal zogenoemde Stolpersteine oftewel struikelstenen. Ze herinneren aan de omgekomen Joden die in het pand woonden waarvoor die stenen in de stoep zijn aangebracht. Vaak is er helemaal geen graf van deze mensen maar op deze manier blijven ze toch voortbestaan. Op de één of andere manier doet zo'n bijna tot as vergane peuk dan toch wat macaber aan...

De andere nouveauté die wij aantroffen was het wat bijzondere zebrapad bij het Vrijthof. Waarschijnlijk een afscheidscadeautje van de bevolking aan scheidend burgemeester Onno Hoes.
Ook merkwaardig, maar van een andere orde, is de naam van de straat naast de basiliek van Sint Servaas: Vagevuur. Je zou toch denken dat zo'n naam door de pastoor van dat RK-instituut niet met veel instemming zal zijn ontvangen. Maar kennelijk heeft hij het niet kunnen tegenhouden. Zeker veel zondaars in de gemeenteraad.

Vagevuur

Morgen door richting Frankrijk via Luik en Luxemburg. Indien mogelijk zal ik elke dag een kaartje toevoegen met daarop een rode lijn. Die eindigt in het punt waar we dan zijn zodat jullie een beetje idee hebben waar we zitten. Deze keer dus t/m Maastricht. Tot morgen (als we Wi-Fi hebben tenminste).

NB Voor mensen die de foto's wat klein vinden, je kunt er op klikken...