Thursday 13 October 2011

Verzamelen


Mijn postzegelalbum
Een tijdje terug hoorde ik op Radio 1 een interview met een postzegelverzamelaar. Een wát?? Ja echt, ze bestaan nog, postzegelverza-melaars. Ik kreeg spontaan allerlei visioenen van een beetje morsige mannetjes met snorren en sigaren, die vroeger in Den Haag de postzegel-markt bevolkten. Kan me nog vaag herinneren dat ik daar ook wel es naar toe ging, ik weet alleen niet meer waar dat was. Er staat me wel iets van bij dat het ergens in de buurt van de Grote Kerk was aan het eind van de Schoolstraat. Maar misschien heb ik het helemaal verkeerd. Kan ook in de buurt van het paleis Noordeinde geweest zijn.
Uit bovenstaande moge duidelijk zijn dat ik als jochie ook postzegels spaarde. Dat was heel normaal, alle jongens in de klas spaarden wel wat, maar postzegels en sigarenbandjes voerden de boventoon. In die tijd moet ik ook mijn postzegelalbum gekregen hebben. Die had je geloof ik in soorten en maten maar ik had een Importa Holland Album. Dat was een losbladig album voor zegels van Nederland, Overzeese Rijksdelen, Indonesië en West-Irian. Op verjaardagen kreeg ik dan bladen voor dat album. En dan stapte je de wondere wereld in van het postfrisse en de dubbele roltanding. Al die zegels plakte ik gewoon in dat album, soms met lijm, soms door het gom te likken of met speciale postzegelplakkertjes. Achteraf bleek dat dat natuurlijk vloeken in de kerk was. Als ze al een bepaalde waarde hadden, dan was die dan tot nul gereduceerd. Want eigenlijk moet je die zegels in z.g. insteekalbums bewaren, da’s veel beter. Die had ik wel maar daar deed je alleen je dubbele in.
Kinderzegels 1950
Afijn, ik vond postzegels gewoon mooie plaatjes. Nederland in casu de PTT had daar ook een goede naam in. Dat kwam voornamelijk door de vorm-gevers die bij dat (overheids!)bedrijf werkten. Die ontwierpen niet alleen postzegels maar de hele huisstijl, de telefooncellen, de brievenbussen, noem maar op. Ook schakelden ze beroemdheden in als prof. Wim Crouwel die o.a. vele postzegels heeft ontworpen.
Soms vraag ik me wel eens af of verzamelen vandaag-de-dag nog wel gedaan wordt. Ik zie het weinig om me heen terwijl het toch ook wel een prettige ziekte is. Postzegels verzamelen doe ik allang niet meer maar een verzameling weggooien, dat kan ik echt niet. Dus het album heb ik nog steeds maar ook mijn verzameling Havanks en niet te vergeten de tientallen borrelglaasjes, de glasbibliotheek en het Leerdamglas zelf.
Ter gelegenheid van het 40-jarig 
bestaan van de KLM
Maar verzamelen kan ook uit de hand lopen. Ik herinner me een collega bij de KLM in Den Haag die helemaal bezeten was van de HTM, het Haagse openbaar-vervoerbedrijf dat nu op het punt staat geprivatiseerd te worden. Hij verzamelde daar alles van maar was ook lid van een verzamelaarsclub. Eén van de leden van die club had een afgezaagd voorbalkon van de beroemde blauwe tram in z’n achtertuin staan. Daar ontving hij dan zijn vrienden. De voorzitter van die club, een heer O., maakte het nog bonter door een verzameling lantaarn-palen aan te leggen.
Maar ja, bestond de mensheid niet ooit uit jagers en verzamelaars? Dan is het wel duidelijk waar mijn wortels liggen. Ik heb nooit gedacht dat ik genealogisch gezien ooit nog es zo ver zou kunnen teruggaan om mijn roots te vinden. Jammer dat ze toen nog geen burgerlijke stand hadden…

No comments:

Post a Comment

All comments will be moderated before being published...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...