QR code

Je ziet ze steeds meer verschijnen, QR codes. In het straatbeeld, op winkelruiten, in musea en zelfs op een Nederlandse munt van 5 euro. Maar wat is het eigenlijk en wat moeten we er mee? Een QR code is het beste te vergelijken met een barcode, de streepjescode die op allerhande producten staat en de kassière in de supermarkt in staat stelt op efficiente wijze je kassabon te produceren. Dat je desondanks toch altijd weer lang in de rij staat, daar heeft die barcode niets mee te maken. En dat ze bij sommige supermarkten die schitterende aan-biedingen opvallend in de winkel adverteren maar vervolgens niet in de barcode verwerken, zodat je toch nog de oude prijs betaalt, da’s ook de schuld van die barcode niet.

Maar we dwalen af. Met die QR code kan je veel doen maar zonder een i-Phone of een andere smart-phone, heb je er echt helemaal niets aan. Net zoals een barcode, bevat een QR code informatie. Die informatie kan bestaan uit een websiteadres, een e-mailadres, een brok ge-schreven tekst, een telefoonnum-mer (wie telefoneert er nog vandaag de dag?), je verzint het maar. Al die informatie codeer je met een zogenoemde QR generator. Hier is nog zo'n generator, die is misschien iets duidelijker. In beide gene-ratoren kan je testen hoe dat gaat, dat heeft verder geen gevolgen. Als je dan zo’n code hebt gemaakt, kan je die downloaden als *.png of *.jpg, vervolgens printen en ergens aanbrengen. Ik kwam op internet al een Amerikaans bedrijf tegen dat die codes voor je maakt met daarop een biografie van een overlede-ne. Je krijgt dan een fraai uitgevoerde, weerbestendige code thuis gestuurd zodat je die vervol-gens op een grafsteen kunt aanbrengen. Kosten, slechts $ 59,95, een koopje! De ene z'n dood... En dan maar afwachten of er iemand met een geschikte telefoon langs komt.

Zo’n telefoon is pas geschikt wanneer je een z.g. app hebt gedownload om die QR code te lezen. Voor een Android-telefoon is dat bv. QuickMark maar er zijn er nog veel meer. Je richt vervolgens je camera op de code en de app ‘vertaalt’ de code in de informatie die er in opgeborgen is. KKDWD oftewel een kind kan de was doen.

Veruit de meeste QR codes, overigens een Japanse uitvinding in 1994 ontwikkeld op verzoek van Toyota, zijn in zwart/wit. Daar is een goede reden voor. Een goede code heeft contrast en dat is nu eenmaal het best gewaarborgd door alleen de “kleuren” zwart en wit te gebruiken. Maar kleuren zijn zeker niet uitgesloten. Marketing-jongens en -meisjes vinden dat natuurlijk veel cooler. Maar ja, marketingstrategieën zijn ook niet altijd even duidelijk...

In het begin van deze blogpost vroeg ik me af wat we nou met deze code aanmoeten. Voorlopig zie ik het nog meer als een gadget dan als iets waar we niet meer zonder kunnen. Maar het is zeker een vinding met potentie, zeker bij toepassingen in de industrie.