Crashed at the Goodwin Sands?

 Voor de Nederlandse samenvatting, zie na de Engelse tekst.

Ever since 2016, I have been looking for the remains of KLM pilot Adriaan Pijl and his aircraft, a Fokker F.III with registration H-NABS. Adriaan disappeared over The Channel 100 years ago on April 24, 1924. He was on his way from Lympne Airfield to Rotterdam. Taking off with two passengers (Messrs Modderman and Van Hien) he was last seen heading in the misty direction of the Goodwin Sands. Whether the plane crashed there or elsewhere in The Channel, remains unknown to this very day. The next day one of Adriaan's colleagues spotted an oil stain near the Sands. For the full story of Adriaan's disappearance, please click here.

The Goodwin Sands, the possible crash site of the H-NABS
Credit: Imray/Goodwin Sands Conservation Trust

In those days, aircraft predominantly consisted of textile fabric and three-ply covering. Little imagination is needed to realize what will happen when such a structure hits the water. So no wonder not even debris was found. The temperature of the seawater in April is such that possible survivors of the crash will become hypothermic within a short time. So no doubt both the pilot and his passengers will have drowned. 

In many cases, bodies of drowned people wash ashore. Not so in this case. At least there is no mention of such incidents in the Dutch newspapers. Of course, unidentified bodies may have been found on beaches in the U.K. or Belgium. However, the crash of the H-NABS was widely published at the time. So one can safely assume their remains are still at sea. There is another "little something" that has not been found so far: the aircraft engine. Obviously, that is not one of those huge Rolls Royce jet engines you see today but a much smaller cylinder block weighing some 300 kilos (680 lbs). It is unlikely that this piece of metal measuring H1.12 x L1.75 x W0.77 mtrs (44"x69"x30") ends on a beach. It is more probable that it disappeared in the sandy bottom of the North Sea.

For some time, I had the idea that one day the engine would get tangled up in the nets of a fishing boat. So I have been looking for an opportunity to let fishermen know I would be interested in this particular catch should it end up in their nets. I recently contacted a Dutch foundation aiming to find Dutch fishing vessels that have sunk in storms frequently plaguing the North Sea. Lately, they have been successful in finding several wrecks and, what is more important to their families, several human remains as well. So I contacted a board member, and he suggested that I contact a few trade papers published in the U.K. and Holland. 

In the U.K. I contacted the editor of Fishing News, Andy Read. He was kind enough to publish my letter to him plus a photograph of Adriaan and the Siddeley Puma engine as well.

Fishing News, August 22, 2024

So my hopes are pinned on English fishermen reading my letter and hearing about this story. Wouldn't it be fantastic if, after a century, it would become clear where Adriaan and his plane found their fate? I am looking forward to that day!

Information may be sent to me via email: patmiebies at gmail dot com.

Samenvatting

Sinds 2016 ben ik op zoek naar de stoffelijke resten van KLM-piloot Adriaan Pijl en zijn vliegtuig, een Fokker F.III met registratie H-NABS. Adriaan verdween 100 jaar geleden boven het Kanaal, op 24 april 1924. Onderweg van Lympne Airfield naar Rotterdam Waalhaven, vertrok hij met twee passagiers (de heren Modderman en Van Hien). De Fokker werd het laatst gezien vliegend in de richting van de Goodwin Sands. Of het vliegtuig daar of ergens anders in het Kanaal is neergestort, is tot op de dag van vandaag onbekend. Een paar uur later zag een van Adriaans collega's een olievlek bij The Sands. Voor het volledige verhaal van Adriaans verdwijning, klik hier.

In die tijd bestonden vliegtuigen voornamelijk uit textiel en triplex. Je hebt weinig verbeelding nodig om je voor te stellen wat er gebeurt als zo'n constructie met een klap op/in het water terechtkomt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er zelfs geen brokstukken zijn gevonden. De temperatuur van het zeewater is in april zodanig dat mogelijke overlevenden van het ongeval binnen korte tijd onderkoeld raken. Dus ongetwijfeld zullen zowel de piloot als zijn passagiers zijn omgekomen.

In veel gevallen spoelen lichamen van verdronken mensen aan. Dat is in dit geval niet gebeurd. In ieder geval is er in Nederlandse kranten niet over zo'n incident geschreven. Natuurlijk kunnen er ook ongeïdentificeerde lichamen zijn gevonden op stranden in het Verenigd Koninkrijk of België. De crash van de H-NABS werd echter destijds breed uitgemeten. We kunnen er dus gerust van uitgaan dat de stoffelijk overschotten nog steeds in zee liggen. Er is nog een iets dat tot nu toe niet is gevonden: de vliegtuigmotor. Dat is uiteraard niet een van die enorme Rolls Royce straalmotoren die je tegenwoordig ziet, maar een veel kleiner cilinderblok van toch wel zo'n 300 kilo. Het is onwaarschijnlijk dat dit stuk metaal van H 1,12 x L 1,75 x B 0,77 mtr. op een strand terecht is gekomen. Het is waarschijnlijker dat het in de zanderige bodem van de Noordzee is verdwenen.

Ik had al een tijdje het idee dat de motor misschien ooit in de netten van een vissersboot verstrikt zou kunnen raken. Daarom zocht ik naar een mogelijkheid om vissers te laten weten dat ik geïnteresseerd zou zijn in deze specifieke vangst mocht die in hun netten belanden. Ik heb onlangs contact opgenomen met de Stichting Onderzoek Maritieme Vermisten die als doel heeft om Nederlandse vissersschepen te vinden die zijn gezonken in stormen die de Noordzee regelmatig teisteren. De laatste tijd zijn ze erin geslaagd om verschillende wrakken te vinden en, wat nog belangrijker is voor hun families, ook verschillende stoffelijke overschotten. Zo kwam ik in contact met bestuurslid Cees Meeldijk en hij stelde onder andere voor te schrijven naar een paar vakbladen die in het Verenigd Koninkrijk en Nederland worden uitgegeven.

In het Nederland ben ik zodoende in contact gekomen met een redacteur van Visserijnieuws, Gijsbert van der Bent. Hij was zo vriendelijk om mijn tekst te publiceren plus een foto van Adriaan en de Siddeley Puma-motor.

Visserijnieuws, 11 oktober 2024 

Dus mijn hoop is gevestigd op vissers die dit artikel lezen en iets over dit verhaal horen. Zou het niet fantastisch zijn als na een eeuw duidelijk zou worden waar Adriaan en zijn vliegtuig zijn neergestort? Ik kijk uit naar die dag!

Informatie kan naar mij worden gestuurd via e-mail: patmiebies at gmail dot com.

Sepia Saturday 755 - Celebrations

To the best of my knowledge, we don't have any Cinderellas in the family, nor am I aware of any aunts or nieces wearing glass slippers or fancy dresses. So, it is difficult to relate this week's theme to my shoebox full of family pictures.

Still, it is an interesting image. It looks like a photoshopped picture avant la lettre of drawn clothing with real human heads on top. It is supposed to have been printed around 1890 which makes it special.

Now, how do I relate this picture to my shoebox? When I looked closer, I saw that some people displayed a (family?) coat of arms on their clothing.

And that reminded me of the coat of arms belonging to my maternal grandmother's family. Grandma's  last name is Doelman. Today the literal translation of that name is goalkeeper. But the family records go back to the 16th century and in those days the word doelen referred to a shooting range, a place where the local military practised. So it could very well be that Grandma's ancestors were the proprietors of the shooting range. But that is sheer speculation.

Coat of arms Doelman

It is unknown whether the family already had the coat of arms as early as the 16th century. However, elements such as the lion already adorned a Doelman family crest in the late sixteen hundreds.

Coat of arms belonging to Cornelis
Michielsz Doelman approx. 1566

It is a common misunderstanding that having a family crest means that one is of noble descent. In many cases that is correct. But also prominent families high on the social ladder often had one. I assume Grandma's family qualified because they had important positions in the city of Delft. Of one thing I am certain. Although Grandma was fond of fancy dresses, she never wore any glass slippers, not even during the Christmas season.

For more fairy tales please turn to the last Sepia Saturday of the year 2024.

Sepia Saturday 750 - New arrivals

I feel there can't be any new arrivals without preceding departures. And sometimes new arrivals are not yet visible. Why these somewhat puzzling starting sentences? Well, I'll be honest. I have been looking in my albums and folders, and I can't find any inspiring pictures. So I have been looking for a backdoor to write a post that meets this month's theme. I hope I haven't strayed too far.                              My first picture shows a family on the verge of checking in for a departing KLM flight to New York Idlewild on April 24, 1947. I wrote about the Vander Dussen family before. Father Sybrand was a Rotterdam milkman with 11 children. He decided to emigrate to the USA and they developed an impressive dairy business in Southern California a.o. in Chino and Corona. Today, the family has over 300 members, and some moved to other states to start a dairy business there.

The Vander Dussens checking in at Amsterdam Schiphol
airport for their departure to the USA

The picture shows Mr. and Mrs. Sybrand Vander Dussen and nine children. Their baby twins in cradles were in the hands of stewardesses. In most of my photos of the family, father Sybrand is smoking a cigarette, not unusual in those days. If you have a closer look at the image below, taken over a decade earlier, you'll also notice a cigarette in the hands of all four men. In those days smoking was regarded as fashionable. Nobody knew or cared about the hazards, least of all the tobacco industry itself. Tobacco addiction was not something doctors spoke about. Why this attention to a few strands of smoking tobacco? Well, it is just to connect to another departure.

KLM aircrew before departure to Batavia on December, 18. 1933
F.l.t.r. Capt. Smirnoff, Soer, Grosveld, Van Beukering

Today it is out of the question that you see an aircrew posing on the ramp in front of an aircraft, each with a smoking cigarette. But at the time (1933) the rules and regulations apparently differed, if any. The idea behind this legendary (in The Netherlands) flight was to reach Batavia, today's Djakarta, in the (then) Dutch East Indies in record time to deliver the Christmas mail. The aircraft was a Fokker F-XVIII named 'Pelikaan' (Pelican), with registration PH-AIP. Many KLM aircraft at the time bore the names of birds. The crew managed to reach Batavia in four days! Today there is a non-stop flight covering the 7093 miles in 15 hours. The times they are a-changin'. 

The return trip in 1933 took a few minutes less, and the operation was a national event. Some 20,000 people came to Amsterdam Schiphol Airport to celebrate the arrival of the Pelikaan on New Year's Eve.

No cigarettes in the last picture nor is the new arrival visible.

Wedding of Cornelis Doelman (6) and Lea Libert (7)
in Cruyshoutem (B) on July 4, 1921

Our (Dutch) family has several ties with Belgium. My own roots are in Kuringen which today is Hasselt in Belgian Limburg. The brother [6] of my maternal grandmother married Belgian Lea Eulalia Hortensia Libert [7], one of the most poetic names in the family. She was from Cruyshoutem in East Flanders.

Marriage certificate Doelman x Libert

Under normal circumstances, the sister of the groom, my grandmother, should have been at the wedding. But she wasn't. However, my grandfather made his appearance there. His name was Gerardus Theodorus de Langen and he is number 9 in this serious-looking company. The reason Grandma wasn't present was that she was about to give birth to my mother's sister a couple of weeks later. So I can imagine that traveling from The Hague to Belgium v.v. was not her favorite pastime then. This new arrival was baptized Theodora Gerarda, how imaginative! But in those days, naming your child after a parent or grandparent was standard practice.

Anyway, it explains why the new arrival can't be seen in this picture. And even if Grandma would have been present ..., well, you understand.

This completes my post with new arrivals. My stock of arrivals is exhausted so this is it! But I'm sure there are more on Sepia Saturday

Dienstplichtig rond WWI en wie zijn dit?

Conscription during WWI and who are they?

For a summary in English please see after the Dutch text

Mijn grootvader Andreas Miebies, is geboren op 7 april 1882 in Den Haag of 's-Gravenhage zoals de officiële naam luidt. Dat betekende in die dagen dat je op je 20e de dienstplicht moest vervullen. Niet iedereen hoefde in dienst want er werd geloot. Op 10 maart 1903 kreeg opa lotnummer 754 toegewezen en dat was ook meteen bingo want op 12 mei 1903 mocht hij zich in werkelijke dienst melden bij het Regiment Grenadiers en Jagers. Volgens zijn inschrijving in het stamboek (nr. 66074) was hij 1 meter 64 lang, zo'n beetje de gemiddelde lengte voor dienstplichtigen in die periode.

Voordat ik verder ga, eerst nog een opmerking over dat stamboeknummer (het heeft hier niks met vee te maken :-). Ik had het idee dat de militair gedurende zijn hele diensttijd hetzelfde nummer hield. Dat blijkt niet zo te zijn. Uit onderstaande loopbaanstaat wordt duidelijk dat wanneer Andreas naar een ander onderdeel wordt overgeplaatst, ook het stamboeknummer verandert. Mijn misverstand vindt waarschijnlijk z'n oorsprong in het zogenoemde registratienummer. Mijn vader, die voor het eerst opkwam in 1934, had nummer 14.08.03.030. Dat was zijn geboortedatum plus een volgnummer. Kennelijk is dat ergens in de 20-er jaren ingevoerd, de exacte datum heb ik niet kunnen achterhalen, ook niet via ChatGPT ... In ieder geval blijft dàt nummer tijdens de hele militaire carrière ongewijzigd.

Al met al is Andreas tijdens de periode 1903-1919 ruim 2,5 jaar in werkelijke dienst geweest. Dat is allemaal leuke wetenschap. Nog leuker is dat er een foto van hem, als sergeant, en zijn manschappen bewaard is gebleven. Het origineel is een sepia afdruk maar voor de gelegenheid is dit een digitaal geretoucheerd* en ingekleurd exemplaar. Dat geeft toch wat meer diepte.

47e bataljon landweer infanterie, district 's-Gravenhage
click to enlarge

De vraag rijst nu waar en wanneer deze foto is genomen en vooral, wie staan er op? Gelukkig weet ik dat grootvader Andreas nummer 8 is maar wie zijn de anderen?

Om wat meer over de uniformen op deze foto te weten te komen, heb ik mij tot het Legermuseum gewend. Van hen kreeg ik de volgende informatie.

"De foto is genomen na maart 1916, toen werd de kepie [pet] ingevoerd in het leger. De in het midden staande [5] en liggende [11] figuur dragen deze. Het is een sectie van het bataljon Landweer - Infanterie (Jagers No 47**) met als standplaats Den Haag. Er waren 44 districten en 2 bataljons Grenadiers (3 en 32) en 2 Jagerbataljons (36 en 47). Op de hoofden draagt men [2, 6, 7, 9, 10, 12 en 13] de sjako M1865 met de groene bol waarvan men [3 en 4] de emblemen (een lauwerkrans met daarin een hoorn) heeft afgehaald i.v.m. camouflage. Het is ook mogelijk dat ze in die tijd niet meer geleverd werden aan eenheden die de kepie kregen. De platte pet [1 en 8] behoorde bij het uniform van 1912, een grijsgroen uniform met groene jagerskraag en mouwopslagen. De linker figuur [1] draagt de jas die ingevoerd werd in 1905 en gedragen tot 1912. De twee rij knopen-jassen [2, 6, 10 en 13] werden gedragen van 1865 tot 1905. Allen zijn bewapend met het geweer M95 [zie ook hier]. De 2 onderofficieren, sergeanten van de Jagers met de kepies [5 en 11], zijn de instructeurs van het Regiment Jagers. Uw grootvader [8] was als sergeant de sectie-commandant." 

Het is mij niet duidelijk waarom die oude uniformdelen ("gedragen tot resp. 1912 en 1905") op deze foto nog te zien zijn.

Uit zowel de loopbaanstaat als uit de beschrijving van het Legermuseum komt vast te staan dat Andreas na maart 1916 in het district 's-Gravenhage diende. De foto is overduidelijk in de duinen genomen. Na maart 1916 is Andreas slechts 4 dagen op herhalingsoefening geweest en wel van 30 juli tot 2 augustus 1917. In die paar dagen moet de foto dus genomen zijn!

Om uit te vinden wie er buiten Andreas nog meer op de foto staan heb ik een alfabetische lijst met namen gemaakt van alle soldaten en onderofficieren die in die korte periode op herhaling zijn geweest. Daarvoor heb ik de stamboeken in het Nationaal Archief ***(digitaal) geraadpleegd. Het zijn er bijna 160. En nu maar hopen dat de geportretteerden door latere familieleden herkend worden, al dan niet aan hand van de namenlijst. Mogelijk staan de 2 instructeurs niet op de lijst.

NB De handschriften in de stamboeken zijn niet altijd even goed leesbaar. Met name in de geboortedata kan hier of daar wel een tikfoutje geslopen zijn.

Mochten lezers van dit blog in staat zijn iemand te identificeren, dan graag een mailtje naar patmiebies at gmail dot com. Dan kan ik u de foto zonder de cijfers toesturen.

Noten

* Met dank aan Hans Leideritz 
** 47 staat ook op de pet van 8.
*** 2.13.09 Inventaris van het archief van het Ministerie van Oorlog: Stamboeken van Onderofficieren en Minderen van de Landmacht, 1813-1924, inv. nrs. 2546-2551

Summary

Conscription during WWI and who are they?

I am fortunate to own a photograph showing my grandfather Andreas during his WWI conscription period. In the picture above, he is standing on the very right, the man with the heroic look and impressive mustache. His rank is sergeant, and he is the section commander of this group of soldiers. Obviously, I always wondered when and where this picture was taken and who the other braves were. Although it is not possible to pinpoint the exact location where the group was pictured, it is evident that we look at dunes. There are plenty of those near The Hague.

To get an idea of what exactly I was looking at, I contacted the Dutch Army Museum. They informed me that, based on certain elements of the uniforms, the picture was taken after March 1916. They also revealed the army unit. These soldiers were serving in the 47th Batallion Landweer, an infantry unit. This unit was stationed in The Hague.

My grandfather's military career can be revealed by consulting the regimental rolls digitally available from the National Archive in The Hague. There I found that the only period Andreas was on active duty after March 1916, was between July 30 and August 2, 1917. During those four days, a group of almost 160 men returned for refresher exercises. Armed with this knowledge I was able to identify these soldiers and non-commissioned officers. All their names have been listed above.

I hope that all this information, location, timing, and names, enables descendants to put a name on some of the faces in the picture and let me know. People can mail me at patmiebies at gmail dot com. In return a copy of the photograph, without the figures, is available.

Sepia Saturday 741 - Highs & Lows

When I look at a new SS theme, I usually have an idea of which pictures from the family archive I could use.  But not this time. Fortunately, Alan provided an escape (as he always does). He mentions "a couple of Alpine skiers from almost a century ago, feeling high on the top of a mountain".

I am not a skiing man myself nor do we have mountains in Holland. The highest "mountain" here is a hill called the Vaalserberg in the province of Limburg; it is a little over 300 meters high. Not exactly the type of mountain when you plan to go out skiing. But there is a picture of my grandfather Andreas Miebies (1883-1957) standing in the dunes near The Hague. It was taken over a century ago, during the second part of WW One when he was mobilized. We see him here standing on the very right. His rank is that of sergeant and he is the commanding officer of this group of soldiers serving in the 47th Landweer batallion Hunters (Jagers).

A section of infantry troops belonging to the 47th batallion Hunters
with Sgt. Andreas Miebies on the very right

The rifles you see are the Austrian .256 Manlicher M.95. It was manufactured 

under license in The Netherlands by the Hembrug weapon factory in Zaandam. 

It has been in use until after WW Two.

Manlicher M.95

When my grandparents celebrated their 25th wedding anniversary, their oldest 

son, my father, put together a kind of PowerPoint presentation avant la lettre. 

For that purpose, he made several drawings and stitched them onto a fabric roll. 

On the drawing below he drew himself shortly after his birth on his father's lap 

with Grandma still in bed. At the time, my dad was born in August 1914, 

Granddad apparently served already in the army as the Manlicher rifle was up 

against the wall and his uniform on the chair.

At the beginning of WW Two, the Dutch army Manlichers were confiscated and 

used by the Germans. So it is not impossible that just a few days before the end of 

WW Two, my father and his comrades were shot by Dutch Manlichers in the 

hands of Germans...

Like the drawing, the picture of the military in the dunes was also part of the presentation my father made for his parents. Readers with sharp eyes will 

be able to see the stitch holes on the top side of the photograph.

If you want to see how other Sepians interpreted this month's theme, go to the

Sepia Saturday site and enjoy yourself!

Sepia Saturday 736 - Postcard Memories

These days it is sporadic that I see a postcard when I open my letterbox. But there was a time, some of you may remember, when it was quite common to communicate with family and friends, by sending an illustrated postcard. When on holidays or on the occasion of a birthday, a postcard was carefully selected. The postage was less than required for a letter. So all space available was used to the very last millimeter to convey the news that the weather was fine, the food delicious, and the birthday happy. That was the pre-digital era my mother lived in. Her name was Ann de Langen. She was born on Oct. 31, 1917, and she closed her eyes precisely 99 years later in the early morning of Nov. 1, 2016. She liked to send and receive handwritten letters and postcards. And I consider myself lucky that she kept many of them in a shoebox which I found after the funeral. Altogether over 400 items including a collection of pre-WWII movie star postcards. Based on the postmarks she collected those when she was between 15 and 18 years old. Below are a few examples of cards showing the stars of the past. Some names still ring a bell. 

As you will see I have taken the liberty to imitate Alan's SepSat-lay out.

Marie Magdalene Dietrich (1901-1992)
Mail stamp The Hague, August 9, 1933
Postcard written by best friend Ineke Weststeijn (1918-before 2011)

Maurice Auguste Chevalier (r) (1888-1972) and junior?
Mail stamp The Hague, July 25, 1933
Postcard written by Ann's mother Antje de Langen-Doelman (1892-1984)

William Clark Gable (1901-1960)
Lucille Fay LeSueur Crawford (1908?-1977)
Mail stamp The Hague July 25, 1935
Postcard written by friend Lenny (Maarleveld?)

Lilian Helen Muriel Pape (1906-1968)
John Boles (1895-1969)
Mail stamp The Hague April 21, 1934
Postcard written by little sister Thea de Langen (1921-1996)

The stamps on all these postcards have a value of 5 Dutch guilder cents. At the time that was the rate for domestic delivery. In euro, that equals something like 2.7 euro cents. To illustrate the word 'inflation', today's domestic rate is € 1.14 ...

On the Lilian Harvey postcard above, you see a second stamp. That is additional postage because the sender forgot that the address was in Belgium. The extra expense came to the impressive amount of 70 Belgian franc centimes equalling approx. 3.5 Dutch guilder cents.

The last postcard is an uncirculated one. It shows the film song title of a 1929 composition by John Frederick Coots. So I don't expect there are Sepians around with a vivid memory of this blockbuster starring the famous (but murdered) Ramon Novarro (1899-1968). His co-star Anita Page (1910-2008) was at least equally renowned. She earned her credits during the silent movie era. 

Ramón Gil Samanlego and Anita Pomares

Since I am fond of making lists, most of them useless, I'll list the names, other than the ones mentioned above, of all the movie stars in my mother's collection. In case you are a fan of a particular star, I can mail you a scan of the relevant card(s). And if you don't recognize some of these names, it just means you are young of age.

Truus van Aalten (one of two postcards in my mother's collection displaying a Dutch movie star)

Hans Albers

Georg Alexander

Gitta Alpar

Tala Birell

Maurice Chevalier and Sylvia Sidney

Maurice Chevalier and Jeannette Mac Donald

Gary Cooper

Jackie Cooper

Lil Dagover

Marion Davies

Lien Deyers (Dutch)

Martha Eggerth

Charles Farrell

Willi Forst

Willy Fritsch

Willy Fritsch and Lilian Harvey

Willy Fritsch, Lilian Harvey, and Willy Forst

Willy Fritsch and Camilla Horn

Willy Fritsch and Renate Müller

Gustav Fröhlich

Greta Garbo

Greta Garbo and John Gilbert

Janet Gaynor

Gold diggers (group)

Dolly Haas

Dolly Haas and Heinz Rühmann

Liane Haid

Liane Haid and Georg Alexander

Lilian Harvey and Willi Forst

Brigitte Helm

Trader Horn

Jan Kiepura and Marta Eggerth

Jeannette Mac Donald

Renate Müller

Renate Müller and Hermann Thimig

Käthe von Nagy

Käthe von Nagy and Hans Albers

Ramon Novarro

Anny Ondra

Henny Porten

Heinz Rühmann

Anna Sten

Tarzan (Johnny Weissmüller?)

Hermann Thimig

Rudolph Valentino and Alice Terry

Otto Wallburg and Mady Christians

There are 85 movie star postcards in the collection. Not an impressive number but the cards must have had a certain value to my mother. Otherwise, she would not have kept them in a box for more than 80 years. During that period she moved 15 times! So it is a small miracle that these cards survived all the packing and unpacking. And now they have become part of my family archive. Hopefully, that will survive the next 80 years as well...

For more postcard memories please send yourself to Sepia Saturday.

Samengestelde familienamen/combined last names in practice

For the English summary please see after the Dutch text.

Sinds 1 januari 2024 bestaat voor ouders de mogelijkheid om hun kinderen niet alleen de familienaam van één van de ouders te geven maar ook van beide ouders. Ongeveer een jaar geleden heb ik daar al eens een blog aan gewijd. Daarin heb ik aangegeven dat in de toekomst de mogelijkheden om te vernoemen alleen maar toenemen. Het wordt er daarmee niet overzichtelijker op maar het Ministerie van Justitie heeft vastgesteld dat er behoefte aan is dus ... En (mede) op basis daarvan is die nieuwe wet er gekomen.

NRC 1e zaterdag
van 2024

We zijn inmiddels een aantal maanden in het nieuwe jaar en ik ben heel benieuwd of deze nieuwe mogelijkheden al enthousiast in praktijk worden gebracht. Helaas heb ik geen inzicht in alle geboorten in Nederland. Ik moet het dus met een selectie uit mijn krant doen en dat is de NRC. Voor het gemak ga ik er maar van uit dat al die geboorten betrekking hebben op Nederlandse staatsburgers. Ik neem tenminste niet aan dat buitenlandse ingezetenen zich in dit opzicht aan de Nederlandse wet moeten houden. Ook hoort u mij niet zeggen dat de geboorte-advertenties, die, meestal elke zaterdag, in mijn krant gepubliceerd worden, representatief zijn voor alle Nederlandse geboorten. Maar de naamgeving is misschien wel een indicatie hoe jonge ouders met de nieuwe mogelijkheden omgaan.

Voor de goede orde, kinderen tooien met de naam van de moeder in plaats van met die van de vader, is al sinds 1998 mogelijk. Maar daar wordt niet merkbaar vaak gebruik van gemaakt. Dan nu de resultaten van dit zeker niet representatieve onderzoekje.

Tot en met 27 juli van dit jaar hebben er 236 geboorteadvertenties in de NRC gestaan. Niet altijd wordt in zo'n advertentie vermeld welke achternaam de boreling gaat dragen. Dat waren er in deze periode 78 ofwel 33%. Van de overigen zullen 140 babies (traditioneel) de naam van de vader dragen, het overgrote deel dus (59,3%). 9 kindertjes krijgen een samengestelde naam en wel die van de vader en de moeder (3,8%) zoals Julius hieronder.

Baby vernoemd naar zijn vader en moeder
Baby named after his father and mother

Ouders die hun kind naar de moeder en de vader vernoemen vormen een nog kleinere groep. In mijn verzameling vind ik er 3 (1,2%).

Baby vernoemd naar zijn moeder en vader
Baby named after his mother and father

Bij die drie babies zit nog één twijfelgeval. De lay out van de advertentie lijkt te suggereren dat 'Dickson' een voornaam is terwijl het ook de achternaam van de moeder is. Dus misschien bestaat deze groep maar uit 2 ouderparen die hun kind tooien met de gecombineerde namen van de moeder en de vader. En dan ga ik er voor het gemak maar vanuit dat het hier een kind met (ook) de Nederlandse nationaliteit betreft.

De 3e voornaam is gelijk aan de achternaam van de moeder
The last given name is equal to the mother's last name

Tot slot nog een iets grotere groep ouders die hun kind uitsluitend naar de moeder vernoemd hebben. Het zijn er 6 ofwel 2,5%. Deze mogelijkheid is niet nieuw en bestaat al sinds 1998.

Baby vernoemd naar de moeder
Baby named after his mother

Samenvattend kan gesteld worden dat de nieuwe mogelijkheden maar nauwelijks gebruikt worden. Zelfs wanneer je de 78 advertenties buiten beschouwing zou laten waaruit niet is op te maken welke achternamen de kleine draagt, dan nog maakt slechts 7,6% (12) gebruik van de nieuwe wet. Daarnaast zijn er nog 6 (3,8%) ouderparen die de wet van 1998 benutten. Al met al ben ik niet onder de indruk van de mate waarin de nieuwe mogelijkheden benut worden. Het lijkt in ieder geval nog niet op de door het Min. van Justitie (zie het eerdere blog over dit onderwerp) gesuggereerde 32%. Gelukkig maar, denkt de genealoog in mij.

English summary

Effective January 1, Dutch parents can name their newly born after both proud parents. Traditionally babies in The Netherlands are named after the father. Since 1998 parents can choose between the father's and mother's name. And now any combination of the two is allowed as well. In an earlier post, I explained the extended possibilities of this new law. 

According to government officials, there is a need for this modification. 32% of all respondents to a government-sponsored questionnaire reacted positively to the possibility of naming their child after both parents (rather than after one of them). 

Since the proof of the pudding is in the eating, I looked at the birth announcements published in my newspaper NRC* since the beginning of this year. The result was no surprise.

Until last Saturday a total of 236 ads were published. Ignoring 78 ads where only the babies' given name(s) were mentioned, the following emerged.

- named after the father: 140/88.6% (traditional)

- named after the father and mother: 9/5.7% (possible since 2024)

- named after the mother and father: 3/1.9% (possible since 2024)

- named after the mother: 6/3.8% (possible since 1998)

All in all less than 8% of the parents used the opportunities created by the new law. That is not very impressive, the more so because the a.m. investigation suggested a greater enthusiasm. Genealogy is one of my hobbies, so I don't feel sad about this result.

*This used to be the abbreviation of 'Nieuwe Rotterdamsche Courant'.