Luchtvracht / Air cargo

For the text of this post in English please see after the Dutch text.
Als je zo ongeveer je hele werkzame leven in het vrachtvervoer hebt doorgebracht, en het overgrote deel daarvan in de luchtvracht, en je bladert in een nog niet eens zo heel erg oude uitgave van Gens Nostra, dat toen nog een mooie bronnenpublicatie was, en je stuit daar op een verhaal van iemand die een biljart vanuit een vliegtuig boven Urk wil droppen, ja, dan is mijn aandacht wel getrokken.
Gens Nostra, voor de niet-genealogen onder u, is het al sinds 1946 verschijnende periodiek van de Nederlandse Genealogische Vereniging. Daarin verscheen in 2004 een genealogie van het geslacht Hoet/Hoed uit Schoorl. In de inleiding wordt de bovengenoemde stunt al vermeld met de mededeling dat hiermee landelijke bekendheid werd verworven. Een eindje verder wordt nog het aantal toeschouwers genoemd: 3400! Niet mis maar het vreemde is dat er in de landelijke pers geen woord aan vuil wordt gemaakt. Gelukkig is daar de Alkmaarsche Courant. Daarin verschijnt op 30 november 1931 een advertentie waarin het spektakel wordt aangekondigd.

Alkmaarsche Courant 30-11-1931

"En daar er op Woensdag 9 Dec. twee Excelsior-Biljarten geplaatst moeten worden op het eiland Urk, in het bekende "Hotel Woudenberg", zoo zullen deze per vliegtuig door de lucht vervoerd worden."

Ook in die tijd vervoerde de KLM al vracht aan boord van passagiersvliegtuigen maar van deze aankondiging zullen ze op Schiphol toch wel opgekeken hebben. Niet omdat er naar Urk gevlogen moest worden, dat gebeurde wel meer (zie hierna) maar omdat het aan boord krijgen van een biljart van 1,15 x 2,30 mtr fysiek welhaast onmogelijk was. De deur van bv een Fokker F.VIIa was weliswaar ongeveer 1,50 mtr hoog en 80 cm breed maar je moet dan ook nog de draai naar binnen kunnen maken. En dat twee keer! Om van het tijdens de vlucht naar buiten werken nog maar niet te spreken. Daar schijnt directeur Plesman een stokje voor gestoken te hebben. Kort daarvoor was de K.L.M. Fokker F-VIIb-3m [Ooievaar] bij de start te Bangkok verongelukt. Dat kan ook een rol gespeeld hebben bij het afzien van deze stunt.

Nieuwe Tilburgsche Courant 14-2-1929
De PH-ADX was een Fokker F.VIIa

Mijnheer Jan Hoed (Schoorl, 5-5-1879), de eigenaar van de biljartfabriek, wist al wel wat marketing was! Na die eerste advertentie van 30 november plaatst hij er nog eentje op 7 december. Daarin grijpt hij terug op de eerdere advertentie en laat hij weten hoe laat de bus a.s. woensdag [9 december] naar Schiphol vertrekt. Ook gaat er nog eentje naar Enkhuizen voor de bangerikken die per boot, de Insula, naar Urk willen reizen.

De Insula in de haven van Urk
Bron: postcardsfrom.nl

En passant nodigt hij een kleurrijk gezelschap uit om de reis mee te maken. De Nederlandsche Marine, het Polygoon journaal, de heeren van de dagbladpers, alle Bierbrouwerijen en het bestuur van de Koffiehuishouders. Daarnaast nog wat voorzitters uit de omgeving en degenen die al een biljart besteld hebben plus een paar echte biljarters (waarmee een stootje gemaakt kon worden) en een piano met pianist. "Voorts zullen er twee stukken [miniatuur biljarts] per parachute naar beneden geworpen worden." Voor het uit het water halen daarvan wordt een prijs uitgeloofd. Kort en goed, het wordt een heel circus.

Het is niet onmogelijk dat het bij jongere lezers niet zo bekend meer is maar Urk was, voor het ontstaan van de Noordoostpolder, een eiland. Behoudens een enkele zak post moest alle aan- en afvoer van goederen en passagiers dus wel per boot.

Urk voor de inpoldering
Bron: www.bestmag.nl

Op 9 december verschijnt een door "onze verslaggever" doorgebeld verslag van wat zich die dag bij Urk heeft afgespeeld. Het verslag mag gerust een advertorial worden genoemd. De kwaliteit van het Excelsior biljart blijft niet onvermeld evenmin als het feit dat de biljarts "uitsluitend van eerste-klas materiaal door hoogstbekwame vaklieden worden vervaardigd". De dag er na, de verslaggever is kennelijk teruggekeerd van zijn uitje naar Urk, verschijnt er een uitgebreider verslag over wel drie kolommen! Er wordt o.a. gemeld dat het K.L.M.-vliegtuig, de PH-ADH, ronkende om 20 voor 12 boven Urk verscheen om verschillende stukken in zee te laten vallen. Uit eerdere berichten weten we dat het om één (of twee?) op schaal vervaardigd(e) biljart(s) ging, biljartkeus ["queus"] en -ballen, Je zal ze maar op je hoofd krijgen. Hoed had geldprijzen uitgeloofd voor diegenen die deze zaken aan land brachten. Ene Reijer Pos [dat moet waarschijnlijk Post zijn] viste met zijn zoontje het biljart uit het water. Daarmee verdiende hij f 25 en dat kwam goed uit want, zoals de verslaggever fijntjes vermeld, hij was een van de armste vissers.

Reijer Pos(t) met zoon en miniatuur-biljart
Urk - 9 december 1931
Foto beschikbaar gesteld door de eigenaresse van Café De Werf te Egmond aan Zee

Na aankomst van de Insula worden de beide biljarts en de piano onder gejuich van de bevolking naar Hotel Woudenberg gebracht. Daar wordt de lunch genuttigd en krijgt mevr. Woudenberg een uit zee opgepikt bloemstuk aangeboden. Zullen wel waterlelies geweest zijn.

Hotel Woudenberg te Urk, telefoon 21
Bron: postcardsfrom.nl

Update 17 sept. 2016: Op bezoek bij de in Emmeloord woonachtige Willem B. en zijn vrouw, deed Willem het voorstel een ritje naar Urk te maken. Die kans mocht ik natuurlijk niet laten lopen, al was het alleen maar om te zien of er nog iets van Hotel Woudenberg te zien was. En ja hoor, dat was er! De waarheid gebiedt te zeggen dat het nog wel herkenbaar was (zie de dakgevel) maar dat het geheel er nou niet op vooruit gegaan is. Jammer.

Het voormalige hotel Woudenberg op 13-9-2016

Nadat diverse sprekers zich uitgeput hebben in complimenten en zelfs een testimonial ten beste is gegeven [het recent geplaatste "uitstekende Excelsior-biljart in Limmen"], gaat de verslaggever terug naar de haven om de boot van 1.45 uur te halen. Onderweg noteert hij nog dat Urkers "vriendelijke menschen zijn, die nog niet iederen vreemdeling, zooals in Marken, als een winstobject beschouwen". Die kunnen de Markense abonnees van de Alkmaarsche Courant ook weer in hun zak steken.

Het vliegtuig was inmiddels weer teruggevlogen naar Alkmaar om daar ook nog een paar bloemstukken uit te werpen. Eén ervan was bestemd voor B en W van Alkmaar met de mededeling dat de heer Hoed het uit zee opgeviste miniatuur-biljart ter beschikking van een Alkmaars crisiscomité zou stellen om er een verloting mee te organiseren. Een ander bloemstuk was bestemd voor de moeder van de heer Hoed, mevr. Maartje Hoed-Bruijn. Zij kon wel een opkikkertje gebruiken. Op 31 oktober 1931, dus ruim een maand voor het "Urker spektakel", had haar man Cornelis Hoed de hand aan zichzelf geslagen. Maar de bloemen hebben niet mogen baten want een paar weken later, op 29 december komt zij als gevolg 'van verdriet en eenzaamheid' te overlijden.

Nadat op 10 december het grote verhaal over drie kolommen in de krant is verschenen, plaatst Hoed op vrijdag 11 december de volgende advertentie.

Alkmaarsche Courant 11-12-1931

Daarin wordt gesproken over twee stukken die niet uit het vliegtuig zijn geworpen. Wat hier met 'stukken' wordt bedoeld is niet duidelijk maar ze worden de andere dag wel om 2 uur van de Waagtoren geworpen. Een dag later blijkt dat Hoed van plan was bloemstukken naar beneden te gooien maar:

Alkmaarsche Courant 12-12-1931

Op zaterdag 12 december vestigt Hoed voor de laatste maal de aandacht op 'Urk'. Hij publiceert de winnaars van de biljartmatch in Hotel Woudenberg, zij kunnen hun prijs bij de fabriek op komen halen.

Alkmaarsche Courant 12-12-1931

En zo komt er een eind aan Hoed's promotionele aktiviteiten. Niet ontkend kan worden dat hij lokaal voor een hoop reuring en naamsbekendheid heeft gezorgd. In het artikel in Gens Nostra wordt nog gemeld dat een van de kleine biljarts later is teruggevonden bij Café van de Werf in Egmond aan Zee. Bedoeld wordt waarschijnlijk Café de Werf en dat bestaat nog steeds. Op de site van het café ontwaar ik een foto met iets dat wel sterk op een miniatuur-biljart lijkt. Genoeg reden om het café met een bezoek te vereren.
Bij binnenkomst is al meteen duidelijk dat we op de goede plaats zijn. Het miniatuur heeft een ereplaats naast het "echte" biljart.

Over de identiteit bestaat geen twijfel, het bordje op het biljart liegt niet. Het is de echte, zo echt als maar zijn kan!

J. Hoed, Alkmaar
Biljartfabriek Excelsior

De eigenaresse van Café De Werf is goed op de hoogte van het verhaal achter dit biljart. Zij heeft het miniatuur indertijd gekregen van een klant. Ook heeft ze nog een foto die op 9 december 1931 gemaakt is van het aan land brengen in Urk. Ik mag er een kopie van maken en krijg ruim de gelegenheid voor het maken van wat foto's. Dit jaar is het biljart 85 jaar oud. Toch mooi dat het er nog is en dat we het gevonden hebben. Bij De Werf zorgen ze er goed voor!

Tot slot nog iets over de KLM-machine die op 9 december boven Urk wat zaken naar beneden heeft gegooid. In de Alkmaarsche Courant staat dat dit de PH-ADH is geweest. In het artikel in Gens Nostra is sprake van de H-NACC. Die laatste registratie hoort bij een Fokker F.VII. Maar die Fokker is na een ongeval in België al op 20 juli 1926 uit het luchtvaartregister uitgeschreven. Die kan het dus niet geweest zijn. De PH-ADH dan? Die heeft nooit bestaan. Volgens Herman Dekker, kenner van onze luchtvaartregisters, is de H mogelijk verward met de N. De PH-ADN is eveneens een Fokker F.VII. Dus daar houden we het dan maar op. In ieder geval kan vastgesteld worden dat biljartfabrikant Jan Hoed voor een aardige stunt heeft gezorgd.

The aircraft that probably dropped the pool tables over Urk
on Dec. 9, 1931

Update 6 nov. 2021;  Recent heeft Het Flevolands Archief De Urker Courant gedigitaliseerd. Op 17 december 1931 verschijnt daarin een stukje over de biljartstunt. De commerciële aanpak van de biljartfabrikant is ook de redacteur opgevallen. Uit de tekst blijkt eveneens dat de vinder van het biljart inderdaad Reijer Post heette, en niet Pos.

Uit: De Urker Courant, 17 dec. 1931

Air cargo

Having spent practically all my professional life in cargo transportation, and the major part thereof in air cargo, I ran into an article about someone claiming that he was going to drop a kind of pool table from an aircraft into the sea. In 1931. Can you imagine? To say my curiosity was raised, is an understatement.

The article, published in a 2004 genealogy magazine, suggested that there was national attention for this event. So I decided to see what I could find out about this air show.

Searching the newspaper database of the Royal Library returned no hits. Strange! Finally I found a local newspaper from Alkmaar. There is an ad there announcing the event on Nov. 30, 1931.

To cut a long story short, a manufacturer of pool tables sold two of them to a hotel in Urk. Urk at the time was an island in the former Zuiderzee (now: IJsselmeer).  In the ad it says that two pool tables will have to be delivered to the hotel by air.

Already in those day it was not unusual for national carrier KLM to carry cargo on board of their passenger aircraft. Still, the cargo and loading staff at Schiphol airport will have read this with some disbelief. Not because of the projected flight to Urk, that was done before, but because loading a pool table on board of for instance a Fokker F.VIIa was virtually impossible because of its (passenger) door dimensions. And in the ad it said that two tables had to be carried! Getting these tables on board is one thing but to unload them in mid air, using a parachute?, was going to be next to impossible.

CEO Plesman of KLM seems to have personally stopped this project. 

However, Jan Hoed, the owner of the Excelsior pool table factory, knew the power of marketing. After the first ad he had another one published in the December 7 newspaper. There he publishes the bus schedule to Schiphol airport and for the faint hearted there is also a boat to Urk, the MV Insula.

Scheduled services Urk-Enkhuizen v.v. by the MV Insula

To avoid the remote possibility that his journey to Urk will go by unnoticed, he invites the Royal Navy, the national news, the ‘gentlemen of the press’, brewery managers and all those who have recently bought a pool table.

He also announces that two pool tables will be dropped from the aircraft by parachute.  For those being so lucky to salvage a table there is some price money to be won. By now it is known that miniature tables will be parachuted…

On December 9 “our reporter” dials the story in of what happened off the coast of and in Urk. His report is an advertorial avant la lettre. Among others he mentions the superior quality of the pool tables as well as that only first class material is used by highly qualified professionals. The day after his return from Urk his newspaper publishes an account over three columns of how the KLM-aircraft with registration PH-ADH dropped the two tables as well as pool cues and billiard balls. In those days the latter were still made of ivory so they must have caused quite a splash, if not worse!

One of the pool tables was pulled out of the water by one Reijer Post “one of the poorest fisherman on the island”. So much for privacy.

The miniature pool table is brought ashore

After some festivities in hotel Woudenberg the reporter returns by boat to Enkhuizen. On his way to the boat he observes that Urk people are very friendly. Also they do not regard strangers to be profit objects “like the people of the island Marken do”. I’m sure his subscribers there will appreciate this remark.

In the meantime the aircraft returned to the city of Alkmaar dropping flowers for the city council. There was also a note attached to the flowers mentioning that Mr. Hoed donated one of the miniature tables to an Alkmaar crisis committee. They should organize a sweepstake and use the table as a prize.

There were also flowers for Mrs. Maartje Hoed-Bruijn, the manufacturer’s mother. She could use some support as one month earlier she lost her husband who killed himself. Apparently the flowers did not serve their purpose. A few weeks later Mrs. Hoed passed away “due to grief and loneliness”.

On December 11 an ad in the paper tells us that that flowers will be thrown from the Waagtower in Alkmaar. There is a 10 guilder reward for anyone bringing these flowers to a particular address. However, the City Council disapproves of this idea and the citizens of Alkmaar are deprived of this show.

After publishing the results of the pool match held in Urk, Hoed’s promotional activities come to an end. Without any doubt everyone in his part of the world is now aware of the Excelsior brand. It is unknown whether this project also meant a boost for the Excelsior sales figures.

The genealogy magazine in which this story was published, also mentioned that one of the miniature pool tables was on display in a pub in Dutch Egmond-on-Sea. Since I live less than 10 kilometers from that place, I paid a visit to this pub.

When entering the pub it is clear that I came to the right place. The miniature pool table has a prominent place next to the "real" table. The owners are very much aware of the story related to the now 85 years old miniature. 

Interior of Café De Werf in Egmond-on-Sea
The miniature is on the table against the wall
Source: website De Werf

Finally a few remarks about the KLM aircraft that supposedly flew over the island of Urk. The local newspaper mentions PH-ADH as its registration. The genealogy periodical says it was the H-NACC. To start with the latter, the Fokker F.VII aircraft with that identification already crashed beyond repair north of Brussels on July 20, 1926. And registration ADH was never issued in The Netherlands. The journalist probably misread it, it may have been the PH-ADN, also a Fokker F.VII.

The remnants of the H-NACC near Brussels on July 20,1926
Source: Crash archive Herman Dekker

Probably this Fokker F.VII was involved in the
dropping of the pool table near Urk on Dec. 9, 1931
Source: fotocollectie KNVvL, afd. Luchtvaartkennis

Anyway, you will agree with me that pool table manufacturer Mr. Jan Hoed has been successful in attracting a lot of attention to his product.

Quod Erat Demonstrandum ...

Gestimuleerd door de eerste uitgave van dit jaar van het onvolprezen Ons Voorgeslacht*1, heb ik de bewijsvoering rond mijn voorouder Fredericus Muwis tegen het licht gehouden. De 684e uitgave van genoemd blad is geheel gewijd aan 'bewijsvoering in de genealogie', een onderwerp dat niet bij iedereen in even hoog aanzien staat. Het voert (veel) te ver om hier gedetailleerd op dit onderwerp in te gaan maar één uitgangspunt wil ik toch wel noemen. In het 'woord vooraf' stelt de voorzitter, de heer A.H.G. Verouden, dat van bewijs eerst sprake kan zijn indien meerdere bronnen onafhankelijk van elkaar een conclusie kunnen onderbouwen. En dan nu mijn geval.

Alle dragers van de naam Miebies stammen af van de Fredericus Miebis die op 3 mei 1795 te Den Haag trouwde met Jacoba Betger. In de Nederduits Gereformeerde trouwinschrijving staat dat hij een jongeman is geboren te Cuerigen in het Luiksche.

Trouwregister Den Haag 3-5-1795, de kerk is niet bekend

De betekenis van de term 'in het Luiksche' is in de loop der tijden nogal aan verandering onderhevig geweest. Dat varieerde van de omgeving van de stad Luik tot en met het Prinsbisdom Luik, dat een aanzienlijk groter grondgebied bestrijkt. Uiteindelijk heb ik gevonden dat met Cuerigen waarschijnlijk het hedendaagse Kuringen bij Hasselt (B) wordt bedoeld. In vroeger tijden stond het ook bekend als Curange en Curinge. Dat was een mooie vondst maar is Fredericus Miebis daar ook te vinden?

In juli 1995 en juni 1996 ben ik naar het Rijksarchief aan de Bampslaan in het Limburgse Hasselt getogen. Het werd mij al snel duidelijk dat de naam Miebis in het naast Hasselt gelegen Kuringen niet voorkomt. Het voordeel van het bezoeken van een archief is dat je met daar aanwezigen kunt praten. Dat zijn vaak trouwe bezoekers die goed geïnformeerd zijn over de lokale omstandigheden. Eén van deze heren vertelde me dat de naam Fredericus nou niet bepaald een gebruikelijke is in Kuringen en Hasselt. Dus misschien zou een zoektocht naar die naam enige duidelijkheid geven.

Kuringen is een dorp dus het doorzoeken van de doopregisters is niet onoverkomelijk. Bovendien is er een uitgetikte versie beschikbaar: boek 81/2. Daarin duikt al snel een Fredricus op; het is ook de enige dopeling van die naam vanaf 19 september 1733. (Later heb ik ook voor die tijd gezocht maar geen plausibele kandidaat gevonden.)

Hij is de wettige zoon van Joannis Muwis en Anna Gertrudis Thijs, de doopdatum is 18 september 1760. Hij wordt vernoemd naar zijn peter/doopgetuige Fredricus Thijs, de naam van de vader is Muwis. Mmm, Muwis, Miebis..., het is niet onmogelijk, wissels van v en w naar b zijn niet ongewoon. Hij zou dan op 35-jarige leeftijd in Den Haag getrouwd zijn, qua leeftijd ook niet vreemd. Vreemd is wel dat van dit echtpaar Muwis/Thijs geen verdere kinderen te vinden zijn en hun huwelijk evenmin.

Men wijst mij er op dat er in die periode ook een volkstelling gehouden is in Schimpen, een deel van Kuringen. De telling dateert van 1762-1763. Daarin komt een Joannes Muwis voor samen met zijn vrouw (uxor) Gertrudis van Ardinnen. Op dat moment heeft dit echtpaar twee kinderen: Joannes en Fredrick. Joannes is 4 en Fredrick 2 jaar oud. Voor wat betreft Fredrick komt dat overeen met een doopdatum van 18 september 1760. Alleen, de familienamen van de moeders komen niet overeen, de voornamen deels wel.

Volkstelling Schimpen 1762/63

Dan maar op zoek naar het huwelijk van de ouders van Fredericus. Ook dat vind ik. Op 15 februari 1757 trouwen Joannes Muwis en Anna Gertrudis van Ardinnen.

Een huwelijk van Joannes met een Anna Gertrudis Thijs is niet te vinden. De Fredricus Thijs die getuige is bij de doop, blijkt een broer van de moeder van Anna Gertrudis van Ardinnen te zijn. Fredericus is mogelijk als tweede zoon vernoemd naar die oom maar vernoeming naar de overleden grootvader van Anna Gertrudis van Ardinnen is ook nog mogelijk.
Op grond van bovenstaande kan ik niet anders verzinnen dan dat de geestelijke zich bij de inschrijving van de doop van Fredericus verschreven heeft. Dit is mogelijk beïnvloed door het gegeven dat er wel een (getuige) Thijs aanwezig was.

Deze theorie wordt ondersteund door het nader bezien van de doopdata van de kinderen van het echtpaar Muwis/Van Ardinnen.

• Joannis, ged. Kuringen [B] op 11 jul 1758, ovl. Alken [B] op 1 feb 1819
• Marie Clementina, ged. Kuringen [B] op 4 dec 1763, ovl.  ald. op 15 nov 1808
• Nicolaus, ged. Kuringen [B] op 31 jul 1766, ovl.  ald. op 3 feb 1768
• Anna Elisabeth, ged. Kuringen [B] op 25 jan 1769, ovl.  ald. op 27 apr 1796
• Henricus, ged. Kuringen [B] op 22 mei 1771, ovl.  ald. op 11 nov 1842
• Marie Catharina, ged. Kuringen [B] op 6 jul 1776
• Petrus Joannis, ged. Kuringen [B] op 28 aug 1779, ovl.  ald. op 25 aug 1785

De doop van Fredricus op 18 september 1760 past daar prima tussen.

Op basis van de resultaten van deze zoektocht is mijn conclusie dat het aannemelijk is dat de Fredericus die in 1795 trouwt in Den Haag één en dezelfde is als de in 1760 in Kuringen gedoopte Fredricus. En de achternaam dan, zult u denken. Naar mijn mening is het niet ondenkbaar dat de naam Muwis in Den Haag voor een Haags oor uitgesproken door een Vlaamse Limburger, verstaan wordt als Miebis. Immers, de informatieoverdracht was veelal mondeling met alle "risico's" van dien.

Rest nog de vraag hoe Fredericus in Den Haag terecht is gekomen. Tot op heden heb ik daar maar één verklaring voor kunnen vinden. Op 27 oktober 1780 neemt een Fredr. Meewes afkomstig uit Curinge dienst als dragonder. Er wordt genoteerd dat hij boer is. Zijn leeftijd bij indienst treding is slecht leesbaar (19 jaar?) en hij is kennelijk niet getrouwd. Allemaal gegevens die in enigerlei mate ook van toepassing zijn op Fredricus Muwis.

NA Toegang 1.01.19 Inv. nr. 2023

Bij welk regiment zou Fredericus dan gediend kunnen hebben? Er zijn drie regimenten met dragonders die aanmerking komen nl. de cavalerie-regimenten CR672h, CR688b en CR693c. Al deze eenheden liggen op een bepaald moment in (de buurt van) Den Haag in garnizoen. Verder onderzoek, om dit wat meer precies uit te zoeken, moet nog gedaan worden.

Zijn de Haagse Fredericus Miebis en de Kuringse Fredricus Muwis nu één en dezelfde persoon? Als je bovenstaande "bewijsvoering" op z'n merites beschouwt, dan moet vastgesteld worden dat:

• de Haagse Fredericus Miebis uit Cuerigen in het Luiksche afkomstig is;
• op 18 september 1760 een Fredrick Muwis in Kuringen gedoopt is;
• de vader kinderen laat dopen in 1758, 1763 en latere jaren, waarvan de moeder als Anna Gertrudis van Ardinnen te boek staat;
• de vader een kind laat dopen in 1760 waarvan de moeder als Anna Gertrudis Thijs te boek staat;
• de vader voorkomt in de volkstelling van 1762/63 met twee kinderen, w.o. Fredricus van 2 jaar oud, en met zijn vrouw Gertrudis van Ardinnen; 
• de vader steeds Joannis Muwis heet;
• een Fred^s Meewes op 27 oktober 1780 voor 6 jaar dienst neemt als dragonder.

Voorts is het mogelijk dat de Vlaamse dragonder Muwis in Den Haag verzeild is geraakt en dat de naam aldaar verworden is tot Miebis.

Daarnaast is het aannemelijk dat Anna Gertrudis Thijs dezelfde persoon is als Anna Gertrudis van Ardinnen.

Mijn conclusie is dat het gelijkstellen van de personen Miebis en Muwis aannemelijk is maar dat hard bewijs ontbreekt.

In het eerder genoemde nummer van Ons Voorgeslacht wordt een verondersteld citaat van Thomas Mann aangehaald: wie van de analyse naar de synthese gaat, verlaat het terrein van de wetenschap en betreedt dat van het geloof. Ook in de genealogie moeten we er voor waken dat geloof niet tot wetenschap verheven wordt. Het 'wat te bewijzen was' (QED, zie titel) krijg je niet voor niets...

Al dan niet kritische op- en aanmerkingen zie ik graag tegemoet, hetzij via 'comments' hieronder of via e-mail patmiebies at gmail dot com.

<sup>*1 Met dank aan mevr. M. Vulsma-Kappers voor het inzien van OV.

Update: 26 maart 2017</sup>
Onder de titel "Quod erat demonstrandum: van Muwis naar Miebies, of niet?" is dit blog ook gepubliceerd in De Rode Leeuw 2016/4, het blad van de Koninklijke Vereniging  Familiekunde Vlaanderen - Prov. Limburg.