Berck Plage - Castricum

Ons hotel in Berck Plage

Fransen zijn heus geen kwaaie mensen, het is ook geen bijzonder lawaaiig volk. Maar het valt ons al jaren, en dus ook vanmorgen om een uur of 6 weer op, dat er een bepaald slag Fransen is dat er kennelijk lol in heeft om zo vroeg luidkeels met collega's in werkoverleg te treden. En dat bij voorkeur onder ons hotelraam. Meestal zijn het de mannen die de poubelles komen legen en dat gaat er dan niet zachtzinnig aan toe. Vanmorgen presteerden ze het om ook nog een half uur een dieselmotor te laten draaien. Maar los daarvan hebben we, onder invloed van het zeegeruis, heerlijk geslapen in Berck Plage.
Van de reis naar huis is weinig te vertellen. De enige opgave is altijd om via de slecht aangegeven Liefkenshoektunnel te rijden en niet per ongeluk via de Antwerpse Kennedytunnel. Maar door slechte ervaringen wijs geworden, weten we nu de juiste weg te vinden (na Zelzate op de A11 de R2 richting Rotterdam) en kunnen we de Antwerpse ringdrukte rechts laten liggen. Kort na 15.00 uur rijden we de Triade weer op. We zijn 22 dagen weg geweest en we hebben een prima vakantie achter de rug. Rest nog de samenvatting van deze reis en die komt er binnenkort aan. Ik wil graag alle lezers bedanken voor het al dan niet met regelmaat bekijken van ons blog. IJs en weder dienende zie ik jullie graag volgend jaar weer terug maar tot die tijd hoop ik nog wel wat andere verhalen te publiceren. Dus af en toe eens naar dit blog kijken kan geen kwaad. Tot dan!

De route van onze 2015-vakantie

Poitiers - Berck Plage

15 juni

Om 09.30 uur weer op pad, het is dievenweer. Aan regen geen gebrek. De TomTom is ingesteld op bestemming Tours/Le Mans, dan gaan we ieder geval in de goede richting Poitiers uit. Toch moet je met zo’n TomTom goed uitkijken. Hij leidt ons weer via allerlei sluipweggetjes terwijl we beter de hoofdweg naar Tours hadden kunnen aanhouden. Ook onderweg komt het met bakken uit de hemel. Afgelopen weekend is de befaamde 24 uur van Le Mans weer gehouden. Dat is in de dagen daarna op de wegen naar de ferries en de Kanaaltunnel goed merkbaar. Alle Engelse/Britse toeschouwers spoeden zich dan weer eilandwaarts in de meest fraaie racewagens. En dat spoeden moet je letterlijk nemen want de heren rijden niet bepaald langzaam. Ook de Franse gendarmerie weet dat en staat zo hier en daar langs de bekende routes een oogje in het zeil te houden. Bijgaand een foto door Jeanne (door de voorruit) genomen van een rood Brits vehikel van onduidelijke makelij.

Het plage van Berck Plage

Inmiddels hebben we ons einddoel verlegd naar Berck Plage en na zo’n 600 km karren en een dijk van een file in Rouan, komen we daar aan. Niet in de regen maar met een stralende zon en ruim 21 graden. Naar de kust gaan is dus een goede gok gebleken. We hebben een hotelkamer met vue mer. Maar dan moet je goede ogen hebben. Het is niet dat die hotelkamer niet aan zee ligt, het "probleem" zit 'm in het strand. Denken we hier in Castricum wel eens dat we grote stranden hebben, aan de Noordfranse kusten weten ze er ook wel raad mee (zie foto).
Inmiddels hebben we besloten ons jaarlijks bezoek aan De Panne (voor de francofielen onder de lezers: La Panne) te schrappen en morgen in één ruk(je) naar huis te rijden.

Vieux Boucau - Poitiers

Spelmoment Stade (wit) - Clermont,
geen sport voor mietjes

Op zondag over de autoroute naar Poitiers is vanuit VB een peulenschil: 400 km in bijna 4 uur. In VB scheen de zon nog een beetje maar na Bordeaux was het gedaan met het mooie deel van de dag. Het hoosde zelfs zo dat ook Fransen zich aan de regenlimiet van 110 km/u hielden. En dan regent het echt!
Vanmorgen afscheid van onze hotelier Francois genomen. Hij en zijn vrouw Virginie zijn prettige mensen die het hun gasten in het Frans, Engels en Spaans naar de zin proberen te maken. Nadat we hadden laten merken wel geïnteresseerd te zijn de Franse rugbyfinale tussen Stade Francais en Clermont Ferrand op tv te willen volgen, kregen we spontaan een glas appellikeur en een glas armagnac aangeboden als bijdrage in de feestvreugde. Overigens, Clermont Ferrand verloor voor de negende maal een finale...

Notre Dame la Grande

Tijdens al onze reizen waren we nog nooit in Poitiers. Maar dat gemis maken we nu goed. Het is dat het zondag is maar anders zou dit best wel eens een heel aardig stadje kunnen zijn om met een bezoek te vereren. Het oude centrum, grotendeels voetgangersgebied, ziet er heel aardig uit. Door de week zal er ongetwijfeld genoeg reuring zijn maar zelfs op zondag maakt het nog geen echt verlaten indruk zoals we dat bv ooit in Dreux hebben meegemaakt. Niettemin zal het nog een toer zijn een prettig restaurant te vinden. Wel hier een fraaie kerk, de Notre Dame la Grande, maar de keuken in dat soort gelegenheden laat doorgaans te wensen over.
Morgen weer verder noordwaarts met hopelijk wat beter weer.

Vieux Boucau - Le marché

Paella

Het is hier al eerder gezegd maar markten zijn voor dit soort toeristische dorpjes van groot belang. Gisteren, lekker weer maar nog niet vreselijk veel toeloop. Vandaag, nog steeds lekker weer (22 gr) en nu dreigt overbevolking. Het is wat je noemt gezellig druk. Er wordt voornamelijk Frans gesproken maar ook Spanjaarden, van net over de grens bij Irun, komen hier veel. Nederlanders zijn nog schaars. De uit België afkomstige groenteboer kennen we nog van vorige jaren. Ons hotelterras wordt al vroeg bevolkt door marktkooplieden voor hun kopje koffie en wat later door marktbezoekers voor al weer wat sterkers. Op de markt nemen de eetbare zaken, zoals overal, een prominente plaats in. We zijn onder de indruk van de grote schalen paella die smakelijk pruttelend op de afnemers staan te wachten.

Olijven in alle soorten en maten

Hoewel we hier niet in Nyons zijn, is er een ruim aanbod van olijven. Voor wie dacht dat er maar één soort/smaak olijf bestaat, die moet hier maar eens komen kijken en proeven.
Naast voedsel is ook de sector 'textiel' ruim vertegenwoordigd. Jeanne vergrijpt zich daar regelmatig aan maar vandaag niet. Mede daardoor kunnen we vanavond weer dineren :-)
In de namiddag trekken er wat donkere wolken binnen en een half uur later plenst het, en niet zo zuinig ook. De marktmensen hebben daar geen last meer van want die trekken zo rond 13.30 uur de tentstokken uit de marktkramen.
Volgende week donderdag is hier ook weer een Course Landaise met stierengevechten. Dat gaat hier gelukkig niet op z'n Spaans toe, de stier overleeft het namelijk altijd. Die wordt wel geprikkeld maar niet geprikt. Ik had het wel eens willen zien maar helaas.

Morgen gaan we definitief noordwaarts, maar eens zien waar we uitkomen.

Hieronder nog een paar foto's van hier aan het strand gevonden oesterschelpen. Bij de ene (r) kan je mooi zien uit hoeveel lagen zo'n schelp in de loop der tijd is opgebouwd. De andere is aangetast door het een of andere kalkachtig diertje.

Vieux-Boucau-les-Bains

12 juni
Vandaag is er aanleiding om de officiële naam van Vieux Boucau maar eens voluit in de titel te zetten. Want dachten we gisteren nog aan vertrekken, vandaag ziet de wereld er weer heel anders uit: de zon schijnt in VB. Daarom tijgen wij naar het strand voor een prettige wandeling, een soortgelijke lunch en een minstens even prettige "nazit". Veel wind is er niet, dus de vlieger blijft vooralsnog in z'n hoesje. Al met al een mooie dag met een aangename temperatuur (21 gr). En morgen? De tijd zal het leren. Hieronder een heel kort filmpje van een zwart krabbetje. Die waren ook naar het strand gekomen.
PS Het filmpje wil niet zo, daarom maar een foto van het beestje.

Vieux Boucau

Over vandaag valt niet veel te vertellen. Zwaar bewolkt, regen maar geen onaangename temperatuur (19 gr). Daarom vandaag in Soustons bij Leclerc boodschappen gedaan. O.a. een handig vierwegstekkertje gekocht dat ik bij ons nog niet gezien heb. 't Is niet echt een reden om naar zuidwest-Frankrijk te rijden maar toch :-) En elk jaar staan we weer versteld van de uitstalling verse vis in die hypermarché.
Daarna, op advies van Trudy en Ab, naar Messanges-Plage gereden om de lokale horeca te testen. Je zou denken dat we met dit weer de enigen zouden zijn. Mis, het laatste tafeltje was voor ons. Een lekkere salade gegeten en het (enige) tentje staat genoteerd voor een volgende gelegenheid.
Vanavond of morgenochtend zullen we besluiten wat we doen, hier blijven of een aantal noordwaartse kilometers maken.

Jeanne in zwart/witte outfit met bijpassende
paraplu in Messanges-Plage

Fleurance - Vieux Boucau

De inmiddels aangetaste assiette met schapenkaas,
serranoham en foie gras

Het kan niet alle dagen zonneschijn zijn. Dus daarom zal het vandaag wel regenen. En echt warm is het ook niet, 16-17 graden. Vast als voorbereiding op onze terugkeer??
Vanmorgen zijn we voor de laatste maal vertrokken uit Fleurance. Het is nou niet dat we met tranen in de ogen stonden maar het was toch een beetje weemoedig moment. We hebben daar in de afgelopen jaren zoveel fijne dagen bij Trudy en Ab doorgebracht. En nu het huis verkocht lijkt te zijn aan een nazaat van de componist van het Wilhelmus, is de kans maar heel klein dat we er ooit nog zullen komen. Het huis laten we dus achter ons, Trudy en Ab gelukkig niet, die zien we voor het eind van het jaar wel weer chez nous.
Vanuit de hotelbar, daar moet je geen al te imposante voorstelling van hebben, zien we nu toch een waterig zonnetje schijnen. Vooralsnog troosten wij ons met een glaasje rosé en een assiette met pittige lekkernijen. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn. Voor de avond scoren we een aardig menuutje en de lokale TV voorspelt voor morgenochtend redelijk weer. En dan lokt het strand. Niet om te bakken maar om lekker een eind langs de vloed-/eblijn de wandelen. We zien er naar uit.

Fleurance

Ab en Jeanne hebben een sociaal contact

9 juni
Mardi is marktdag in Fleurance. Dat maakt van dit plaatsje, waar doorgaans weinig te doen is, een drukke bedoening incl. parkeerproblemen. Nou ja, problemen, je moet de auto nu een straat verder zetten dan je gewend was. Het centrum van Fleurance, waar de markt is, ziet er uit als een in de start gesmoorde kopie van Florence. Dat heeft niets met die twee namen te maken, in andere dorpjes hier zie je hetzelfde patroon: een centrumgebouw, waarin soms het gemeentehuis, en daar omheen een arcade. Die markt is geen "wereldmarkt" maar wel belangrijk voor het sociale leven, ook voor de ruim aanwezige Nederlanders die rond Fleurance leven en wonen.

Aux Vieux Pressoir

In de middag gaan we met onze gastvrouw en -heer lunchen in het nabije Caussens, in restaurant Aux Vieux Pressoir. Als je niet weet waar het ligt, vind je het nooit maar de locatie is absoluut schitterend. De kippen lopen er zo rond zonder het risico platgereden te worden.
In de avond, bij temperaturen van rond de 25 graden, toch wat bewolking. Er zit iets van een weersverandering aan te komen. Afijn, het is hoogst waarschijnlijk de laatste keer dat we hier zijn, het huis is na vele jaren zo goed als verkocht. Dus wij vertrekken met enige weemoed maar Trudy en Ab zien we in het najaar weer in Holland. Morgen op weg naar Vieux Boucau. Adieu Aux 4 Vents!

De kennelijk aan de pressoir ontsnapte kip

Jeanne voor het laatst zonnebadend in
Aux 4 Vents

Albi - Fleurance

8 juni

De buien zijn zichtbaar vanuit ons verblijf
in Fleurance. Maar daar blijft het ook bij.

Over deze dag is niet veel te melden. Rond de middag vertrokken uit Albi. De route gaat veelal over minder spectaculaire N-wegen maar op zo'n 50 km van Fleurance worden de wegen smaller en het glooiende landschap steeds fraaier. We zijn blij onze vrienden weer te zien en hebben alle gelegenheid weer bij te praten.
De onweersbui die ons gisteren in Albi verraste, kwam mogelijk wel hier vandaan. En ook nu weer veel donkere luchten plus buien, maar alleen in de verte. De temperaturen blijven hoog (28 gr).
Morgen gaan de dames naar de markt. En de mannen? Ach, die zien wel, die bekijken het vanaf een terrasje.

Castello d'Empuries - Albi

Jeanne keert Carcassonne de rug toe

Om 9 uur de familie achter ons gelaten. We hebben vier hele leuke en gezellige dagen gehad. Daarom dank aan de achterblijvers! De autoroute ligt er op deze zondag redelijk verlaten bij. De reden is simpel: het is nog vroeg en vrachtverkeer op zondag is verboden {m.u.v. o.a. aan bederf onderhevige goederen). Bij Narbonne verlaten we de A9 en gaan de A61 op, naar Toulouse. Onderweg komen we langs Carcassonne dat we uit de verte zien liggen. Daarna de A64 naar eindbestemming Albi. Was het in Spanje warm, hier ook: 27 graden C en nogal benauwd, zeker als je met koffers naar 2-hoog loopt te zeulen. Albi is gekend om z’n ik zou haast zeggen alle-Jezus-grote-kathedraal. Of ik het nou een fraai bouwwerk vind, daar ben ik nog niet achter maar imposant is ie. In de schaduw van de kerk, en daar is er dus genoeg van, drinken we wat fris om onze vochthuishouding weer op peil te brengen. Na een heerlijke douche in ons hotel zien we hoe op Roland Garros Wawrinka doende is Djokevic af te drogen. Wij volgen zijn voorbeeld en gaan weer op pad, de warme avond in.

Noodweer in Albi
(van onze verslaggever ter plaatse)

 In het buitenland behoren wij tot de groep ouderen die tegen etenstijd de menuborden van restaurants afstruinen. Restauranteigenaren moeten ons vaak met wanhoop gadeslaan. Staan mensen geïnteresseerd te kijken, lopen ze weer verder. Dag potentiële klant. Niettemin vinden wij iets dat ons aanstaat maar we zitten nog niet goed en wel, of Jeanne ziet achter mijn rug een onweersbui naderen. Als mijn richtingsgevoel mij niet bedriegt komt ie uit de richting van de Gers. Dus morgen in Fleurance ff checken hoe het met dat gevoel gesteld is. Niettemin houden we het tijdens de maaltijd droog (we zitten buiten) maar niettemin zijn er windvlagen en later wat verkoelende regen. Terug in ons hotel werken we dit blog bij en als de Wi-Fi meewerkt, dan leest u dit vanavond nog.

De kathedraal van Albi. Let op de mensen op
de trap om een indruk te krijgen van de
massaliteit van dit gebouw.

L'Escala

De pizzaparty in L'Escala

Op onze laatste dag hier werden we gefêteerd op een heerlijke pizza aan de andere kant van de baai waar Rosas aan ligt. L'Escala is ruim 20 km rijden hier vandaan. We kennen het nog wel van heel lang geleden en waarschijnlijk daarom is het voor ons geheel onherkenbaar geworden. Hoe dan ook, de pizza, het bier en de wijn waren prima in orde en de toetjes niet minder. Onze dank aan de familie en evenzeer bedankt voor de gezellige ontvangst. Morgen weer noordwestwaarts, in de richting van waarschijnlijk Albi en daarna Fleurance.

Het strand van LÉscala met Rosas op de achtergrond

Update 23.13 uur LT: Zojuist nog de Champions League finale aanschouwd en dat Barcelona gewonnen heeft is, te oordelen naar verweggetoeter en een verdwaalde vuurpijl, ook in deze omgeving doorgedrongen.

Riudarenas

5 juni

Casa Pequena

Vandaag doen we een tochtje naar Memory Lane. Vele vakanties brachten wij met de kinderen door in Kap's Casa Pequena in Riudarenas. Waar?? roepen de kenners van de Spaanse topografie. Zo’n 20 km onder Gerona en een tikkie oost van Santa Coloma de Farnes, dan weet u het wel. En daar waren we nu maar een 70 kilometer vandaan. Dus… inderdaad. Bovendien hadden we een vererende opdracht voor de aanschaf van autochtone Spaanse zeep en die vind je alleen nog maar in heeele kleine dorpjes. Dus al vroeg togen wij op pad om uit te vinden dat er op de N11 wel het één en ander veranderd was. Een tunneltje hier, een rotondetje daar plus de nodige bebouwing die we nog nooit gezien hadden. In de befaamde bocht van de N11, bij de afslag naar Mallorquines, hebben we met spijt moeten constateren dat de Tourist voor de eeuwigheid gesloten lijkt. Maar ook hier een rotonde. Riudarenas is nog redelijk het zelfde. Wel een beetje meer bebouwing en industrie maar de weg naar Casa Pequena (CP) is nog geheel in oude staat. De brug over de rio ligt er, zoals immer, geheel nutteloos bij want water ho maar. Het enige dat wij niet meer hebben kunnen terugvinden, was de boom waartegen we onze trouwe Citroën BX (PY-12-TY voor de kenners) total loss hebben gereden. Bij CP aangekomen troffen we Mary Jane die met een motorzaag doende was. Ze was aangenaam verrast ons te zien. Het zelfde gold mevr. Van Ditmar, inmiddels bijna 90, die Jeanne na al die jaren nog herkende. We werden onthaald op een versnapering en het verleden passeerde de revue. Om maar een paar personen te noemen: Pedro (3 jaar geleden overleden), Dolores, (idem, 2 jaar geleden), Roberto (ook vorig jaar) en de Zwitser, die de boerderij van tante Rosien kocht, is ook niet meer. La Brasa wel, maar nu gerund door de zoon van de postbode, en CP verbouwd. Ook het kerkje op de top van de berg is er nog steeds. Wanneer je de moeite neemt je eigen dekens en zo mee te nemen, dan mag je er zelfs blijven slapen. Veel dichter bij de hemel kan je bij leven niet komen. Een bezoek aan Santa Coloma werd ons ontraden. Druk, veel éénrichtingsverkeer en weinig parkeerplaatsen. Aldus ons bezoek aan het verleden. Het huis van de familie Kniphorst hebben we niet meer bezocht wetende dat we mevr. K. er niet zouden aantreffen. Maar ook aan haar en haar man Dick bewaren we de beste herinneringen. Op de terugweg bij de supermercado in Riudarenas de zeep gescoord dus Kap kan er weer voor jaren tegen.

Het kerkje waar wij ooit naartoe klommen

De renovatie van Casa Pequena

Castelló d'Empúries

4 juni

Het restaurant in Vilanova la Muga

Dat Marijke vandaag 69 wordt, dat houden we geheim. Bovendien is het haar niet aan te zien en verder gaat het niemand wat aan. De in onze koelkast gestalde verjaardagstaart wordt en petit commitee pikaan gemaakt en de overige honger wordt gestild in het nabij gelegen restaurant in Villanova la Muga. Magret de canard en een tongetje passeren de revue. Zo ook nog wat crème catalan en aanverwante calorierijke zaken. De Spaanse wijn valt zo in de smaak dat Gerard het niet kan laten een kartonnetje voor Jeanne aan te schaffen. Goeie vent, die Gerard. Bij elke slok zal aan ons verblijf hier gedacht worden. Na al deze inspanningen wordt de rest van de dag in aangename ledigheid doorgebracht en besloten met een wandeling langs het strand.

The beach boys and girls

Agde – Castelló d'Empúries

3 juni

Vanuit Agde is het goed 2 uur rijden naar onze Spaanse bestemming. Gerard heeft onze komst gedegen voorbereid. Het inchecken op camping Laguna verloopt als een speer en in vergelijking met het vorig jaar, betalen we € 18/nacht minder. Goeie vent, die Gerard. Of is het een gevolg van de crisis? Wie zal het zeggen. Het enige nadeel is hier dat het met de internetverbinding slecht gesteld is. Men vindt dat hier nog zo bijzonder dat er aanzienlijke bedragen voor gevraagd worden. Daarom moet ook dit blog nog even op publicatie wachten.

Door Marijke, Gerard, Sjaan en Willem worden we gastvrij ontvangen. Oude tijden herleven en oude koeien (=verhalen!) komen weer soepel uit de sloot. Kortom, het is gezellig en het diner (garnalen en zalm) streelt de tong. Morgen is Marijke jarig. Dat gaat gevierd worden in een lunchrijke omgeving dus vanavond maken we het niet laat.

PS Na de vakantie wordt de foto nog wat duidelijker gemaakt.

Nyons – Agde

2 juni

Cap d'Agde

Na een paar aangename dagen in Olive City rijden we via Orange richting Middellandse Zee. Het doel is Sete. We waren daar vorig jaar ook in een aangenaam hotel aan de kust. Beiden hebben we het zelfde hotel voor ogen. Het is via een TomTom POI (point of interest) te programmeren dus dat kan niet missen. Wie schetst onze verbazing dat we midden in het zeer drukke centrum van Sete uitkomen! Geen boulevard in zicht en parkeerplaatsen ho maar. Daarom maar wat rond gereden en vervolgens door naar Cap d’Agde, 20 km verderop. Daar een puik hotelletje gevonden en toen maar eens gaan kijken wat er te beleven is. Bij le vieux port niet veel maar bij die andere haven des te meer. Het is goed te zien dat hier in de Franse zomer heel veel vakantiegangers komen. Het stikt er van de eettentjes en idem van de bootjes, jachten en ander drijvend materieel. En ook nu al lopen er aardig wat mensen rond. Helemaal aan de westkant van de haven heerst toch enige rust. Wij vinden er een genoeglijk restaurantje met een geheel eigen muziekrepertoire. Eindelijk eens geen muzak. Het **-hotel voldoet aan de verwachtingen en de kamer is lekker koel. Het enge minpunt(je) is een slecht (lees: niet) functionerend Wi-Fi netwerk. Dat het gratis is, verzoet het gemis niet. Daarom zal dit blog wat later het licht zien. Morgen door naar Jeanne’s nichten+ in Castello d’Empuries aan de Costa Brava (t.o. Rosas).

Nog een keertje Nyons

Le Pont Roman, de bouw begon in 1340

Langzamerhand zijn we doende weer mentaal afscheid te nemen van Nyons. Vanmiddag een laatste lunch bij Le Petit Square genoten. Bij tripadvisor.com is te zien hoe we over die gelegenheid denken. Van harte aanbevolen dus. Vanavond tegen betaling bij de lokale Vietnamees te gast geweest. Zo'n man weet nog wat service is. Wanneer alleen ik een tussengerecht bestel, komt hij met een apart bordje pour Madame aan. Die moet natuurlijk ook even proeven. Na een demonstratie eetstokje-worstelen van de man wiens ouders waarschijnlijk aan de slag bij Dien Bien Phoe ontsnapt zijn, doen we ons tegoed aan superbe Vietnamese spring rolls, de moeder aller loempia's. 's Mans potje sambal is niet meer. Jeanne krijgt nog een overheerlijke mango aangesmeerd en ik doe het met een portie lychee. Na achterlating van een luttele bijdrage aan de verdere ontwikkeling van de Vietnamese minderheid in Nyons, gaan wij huiswaarts.
De ochtend hebben wij doorgebracht bij een uit de 14e/15e eeuw stammende Romeinse brug, gelegen in de buitenwijken van Nyons. Als je de foto goed beschouwd is het een fenomenaal bouwwerk waar nog dag in, dag uit auto's overheen rijden.
Morgen weer op pad richting Middellandse Zee.

Ook in het donker is Nyons nog mooi