Flying the Piper Cadet

Yesterday weather conditions for flying were good. A cloudy but sunny day with a visibility of more than 20 miles. The day started with force 6 winds from the south west but the prediction for the rest of the day was that the winds would diminish to force 3-4.
I have the good fortune to have a son-in-law with a pilot license for small aircraft. So yesterday we set off for the airport of Lelystad, Hollands' largest airport for general aviation. There we embarked in a Piper Cadet which would fly us to the island of Texel, some 90 miles north west of Lelystad airport. I never flew in a Piper before so I can add this aircraft type to my 'our aircraft' series.

Piper Cadet PH-VFB in the hangar at Lelystad Airport.

Upon take off our captain obtained permission to fly through the Schiphol CTR (control area) and to pass the Schiphol traffic tower at an altitude of less than 1000 ft. Having worked at Schiphol for more than 20 years, it is nice to have a look at it from a different angle.

Schiphol Airport with the WTC (the white building to the right), the tower
in the middle and the cargo handling area top left. 

Our next goal was to have a look at our apartment building in Castricum. So from Schiphol we flew in the direction of Zandvoort and then along the coast towards IJmuiden. As also Castricum is situated in the Schiphol CTR, there are limitations as to the maximum altitude. But for our purpose, flying at around 800 ft was exactly what was needed.

Castricum

From Castricum to the village of Heiloo, where members of the family live, is just a very short hop. 

Heiloo, with the Laan Eindeloos (Ypestein) running from left to right.

Flying over Holland in this time of the year makes clear that the bulbs are flowering. Colored rectangles are visible everywhere.

Bulb fields in the province of North Holland north of Alkmaar.

 After a flight of a little over an hour we touched down at De Kooy, de airport of Texel. Here was another first for me, it was my first landing on a grass strip.

The PH-VFB with captain H. (r) and my fellow passenger at De Kooy. 

After a decent lunch we flew back tot Lelystad. Our route went via Lemmer and Zwolle. As we paid a visit to the latter city recently, we circled the city center to see how it looks from above. I added a  picture of the Grote Markt to the blog post 'Zwolle & Assen'. Around 17.00 hours we safely returned at Lelystad Airport. During this flight we covered 190 miles bringing my total mileage flown at 474,082. 
Earlier that day we learned that the Aviodrome will reopen its doors to the public today (April 28). And that is good news! Final closure of this aviation history museum has been looming around the corner for some time. The PH-PBA, a Dakota in old KLM-livery keeps history alive (and roaring) there.

Scenic flights are made from Lelystad Airport.

Update May 1, 2012 Below the air map with our outbound route. It is not very clear but we followed the purple line via the yellow stars. The yellow star a little below the center of the map, is Lelystad Airport (EHLE). Then west via Schiphol (EHAM) and to the north, to De Kooy (EHTX) via a.o. IJmuiden en Castricum.

Our aircraft (10)

When I was with KLM Royal Dutch Airlines, I kept track of all the aircraft types my wife and I flew in. Hence the title of these posts: our aircraft. During that period I also recorded the number of miles we/I flew. The previous nine posts in this series are in Dutch but I am sure you'll understand the pictures.
To sell our distribution services I travelled a lot to the States in the early nineties. During that time I ran into the following new (to me) aircraft types.

May 15, 1992, McDonnell Douglas MD-88, DL1577, DFW/ATL, 939/378,568 miles
Picture ex Delta.

Sept. 16, 1992, Boeing B737-400, BA427, SPL/LHR, 230/383,191 miles
Picture ex Airlinergallery.

Sept. 16, 1993, Boeing B747-300, KL, SPL/HOU, 5,011/387,891 miles
Picture ex 2747.com

Around the time I made the trip mentioned above, I apparently lost interest in making notes of the line numbers. So from now on you'll have to do without those (L). On this (above) picture of a KLM B747-300 please note the image of a swan just behind the stretched upper deck. (Please click on the picture to enlarge it.)

Oct. 21, 1993, Lockheed Tristar L-1011, DL, ATL/SPL, 4,393/401,688 miles
Picture by E.M. Chernoff.

During the a.m. flight I passed the 400,000 miles mark.


ATL = Atlanta
BA = British Airways
DFW = Dallas/Fort Worth
DL = Delta
HOU = Houston
LHR = London Heathrow
SPL = Schiphol


The captions mention the date of the first flight with that particular aircraft type, the aircraft type, the airline prefix, the route and the distance and the total number of miles u/i this flight. Unless otherwise mentioned, the picture shows an aircraft of the carrier with which we/I travelled.
To be continued.

Combi-namen (9)

Combi-namen zijn achternaamparen die op de één of andere wijze een glimlach veroorzaken. Of je vraagt je alleen maar af hoe toevallig het is dat juist die twee namen met elkaar verbonden zijn. Ik ben tot deze misschien toch wat merkwaardige verzameling gekomen doordat mijn grootmoeder van moederszijde door het leven ging als Antje de Langen-Doelman. Uit deze combi blijkt al dat ik het met het taaltechnische aspect niet al te nauw neem. De meeste combinaties vind ik tussen de familieadvertenties in voornamelijk de NRC en het AD. 
In deze episode komen aan bod a) wind en windrichtingen en b) pleonasmen.

Westerhof-van Oosterhout

Zuidema-Oostema

Omdat deze twee combi-namen slechts drie windrichtingen afdekken, tot slot een windvlaag.

Wind-Flach

Een pleonasme is, zo heb ik lang geleden geleerd, een uitdrukking waarin een zelfde begrip tweemaal tot uitdrukking komt. Over het algemeen wordt zo'n pleonasme als een stijlfout gezien maar wanneer zoiets voortkomt uit een huwelijksrelatie, dan zou ik dat niet als stijlfout willen betitelen. Maar noemenswaard is het wel, vind ik.

de Ronde-Buijs

van den Houten-Nap

Dekker-Fokker

Waarschijnlijk ten overvloede, een buis is rond, een nap is van hout en een fokker maakt van dekken zijn werk.

Vandaag ... (6)

For a summary in English, please scroll down.
Vandaag is het vijf jaar geleden dat mijn schoonvader Hendrik Jacobus Orie is overleden. Hij is 88 jaar oud geworden. Zijn wieg stond in de Kijkduinsestraat* te Loosduinen waar hij op 23-11-1918 geboren is. (Loosduinen was toen nog een dorp met een eigen burgemeester. Ondanks verzet door burgemeester Hovy, werd het in 1923 door Den Haag geannexeerd.) Henk was het eerste kind van Nicolaas Orie (1897-1977) en Adriana van Asten (1898-1979). Zij kregen in totaal 14 kinderen. Acht daarvan werden geboren in de periode 1918-1928. Het verbaast dus niet dat Henk ternauwernood de lagere school heeft afgemaakt. Voor langdurige studies was geen tijd, er moest gewerkt worden. En dat heeft hij eigenlijk zijn hele leven gedaan, werken, veel en hard. In het begin waarschijnlijk veel bij tuinders. Toen hij verkering kreeg met zijn latere vrouw Trijntje Sibbeltje (Truus) Venema, werkte hij als rubberbewerker bij Vredestein aan de Haagweg. Daar is hij tot na de oorlog (10-2-1947) gebleven. Tijdens zijn Vredesteinperiode was hij tot 27-11-1948 ook ijsmaker bij IJstaria Loosduinen, Kijkduinsestraat 3b-3d. Dat deel van de Kijkduinsestraat heet nu Arnold Spoelstraat.

IJs maken bij "IJstaria Loosduinen" later bekend
onder de naam "cafetaria Jenny"; eigenaar Guus Duykers.

Daarna volgt een periode hard werken, letterlijk vaak dag en nacht. Van 's avonds 6 tot 's ochtends 6 uur stookte hij op tuinderijen om de verwarming aan de praat te houden. Elke nacht moesten daar letterlijk tonnen cokes in geschept worden. Hij kon daar spannend over vertellen, over hoe de druk in zo'n ketel steeds hoger werd opgevoerd door de veiligheidsklep met een steen te verzwaren. Niet geheel ongevaarlijk, lijkt mij maar in ieder geval is de fatale klap gelukkig uitgebleven. Dat stoken en ook lassen deed hij tot 24-8-1957 o.m. bij A.C. van Spronsen.

Henk bezig met het ontslakken van de Lancashire-
ketel bij Van Spronsen aan de Haagweg in Loosduinen.

Overdag werkte hij vaak ook nog bij tuinders. Het gewas, b.v. komkommers en tomaten, moesten bespoten worden met het gif parathion, een insecticide dat al jaren verboden is. Geen fris karweitje dus en maskers waren maar onhandig...
In die periode ontwikkelt hij zich tot een zeer vakbekwaam autogeen lasser. Op 24-2-1955 doet hij met succes examen bij de fa. G.L. Loos & Co, een naam die in de wereld van gassen en zuurstof tot 2007 bekend is gebleven (fa. Hoek Loos). Naast werkgevers in de kassenbouw (o.a. Van Holsteijn, regenleidingen en verwarming) , werkte hij ook aan een olieraffinaderij in de Botlek. Lassen aan olieleidingen is een zeer precies en riskant werk. Elke las werd met behulp van röntgenfotografie gecontroleerd op onvolkomenheden maar die werden bij Henk niet gevonden. Het risico van zo'n baan was dat kwalitatief minder werk, al gauw resulteerde in ontslag. Daar stond dan wel een hoog loon tegenover. Dat is hem niet overkomen, in tegendeel. Men vroeg of hij ook niet in het Midden Oosten wilde komen lassen. Maar vrouw, kinderen en Loosduinen verlaten, dat zat er niet in. Rond die tijd heeft Henk ook nog een tijdje voor zichzelf gewerkt, als zzp-er zouden we nu zeggen. Maar dat was geen succes, althans, hij had genoeg werk maar de zakelijke kant van het ondernemerschap was niet zijn sterke kant. Gewerkte uren bijhouden, dat was van ondergeschikt belang. Het werk zelf, dat was pas leuk! Dit tot verdriet van zijn Truus die maar moest zien dat de gewerkte uren een beetje klopten. Zijn laatste baas was de fa. Comtu in Naaldwijk. Daar was het magazijn van 14-9-1967 tot 31-10-1981 zijn koninkrijk. 
Zeker in die beginperiode was er niet veel tijd voor een privéleven maar een gezinnetje kwam er natuurlijk wel. Samen met zijn Truus kreeg hij twee kinderen, Adriana (Jeanne) en Homme Nicolaas. Die hadden een mooie jeugd in de Loosduinse Evertsenstraat, nu de Stadstuinen. Tot 1950 woonden Opa en Oma Orie een paar huizen verderop. 
Eigenlijk had Henk veel liever bloemist willen worden. Dus toen ze in 1963 naar de Pisuissestraat (v/h Kijkduinsestraat) verhuisden, zag hij zijn kans schoon. Hij promoveerde een strook grond aan de voorkant van de flat tot zijn eigen tuin en honderden geraniums sierden zijn balkon, elk jaar weer.

De hangende tuin van Henk aan de Pisuissestraat.

Vanaf 1967 begon het tijdperk waarin de kleinkinderen zich aandienden, vijf in totaal. Die kwamen graag en veel in het gastvrije huis in de Pisuissestraat. Daar kon altijd alles. Zo staan bv. de oudejaarsavonden ons nog helder voor de geest. Het hele huis lag dan vol met slapers. Op één van die avonden, waarschijnlijk in 1985, kreeg Henk een hersenbloeding. De verlammingsverschijnselen, die daar het gevolg van waren, kwam hij door het doen van veel oefeningen in het Zeehospitium weer goeddeels te boven. Een andere consequentie was dat de dokter hem het roken verbood. Want Henk kon je uittekenen met een shaggie van "de Weduwe" in z'n mond. Hoewel hij zijn dochter preste om toch vooral een pakje Van Nelle mee naar het ziekenhuis te nemen ("Nee pap, ik doe het niet!"), legde hij zich uiteindelijk toch neer bij het verbod.
Henk was zeer gehecht aan Loosduinen. Met vakantie gaan behoorde niet tot zijn favoriete bezigheden. Want wie moest er dan voor z'n planten zorgen? Een busreis naar Amstelveen was al heel wat. In al die jaren is een Rijnreis de grootste onderneming gebleven.

Henk (r) met broer Toon en kleinzoon Rob rond 1971
op weg naar Avifauna in Alphen a/d Rijn.

Henk was een familieman die van een borrel en een feestje hield. Voorbereidingen voor verjaardagen waren legendarisch. Dagenlang werden lokale supermarkten geplunderd en de buit naar huis vervoerd. Op de dag zelve stonden Truus en Henk dan vaak al om 4 uur op om alle slaatjes en meer dan honderd stokjes saté klaar te maken. Het kon niet op!
De eerder geschetste slechte werkomstandigheden in aanmerking nemend, heeft Henk betrekkelijk weinig problemen met zijn gezondheid gehad. Naast de genoemde hersenbloeding was er een probleem met zijn prostaat. Dat laatste is hem fataal geworden. Zijn specialist voorspelde in 2006 dat er "een moeilijk jaartje aan zat te komen". Op 16-2-2007 overleed zijn Truus en die klap kwam aan. Na een huwelijk van ruim 64 jaar is het moeilijk om alleen verder te gaan. Op 20-4-2007, goed twee maanden na Truus, sloot ook Henk zijn ogen. We missen hem nog dagelijks. Ik heb er een fijne en beste schoonvader aan gehad!
* De exacte locatie was een poort ("Vlooienbak") achter waar nu de fruithal van Storm is gevestigd. 

Summary
Today five years ago my father-in-law Hendrik (Henk) Jacobus Orie passed away, 88 years old. He was born in the village of Loosduinen, now part of The Hague in the Netherlands, and the first of fourteen children of Nicolaas Orie and Adriana van Asten. In the twenties of the previous century, circumstances were such that there was hardly any opportunity for "ordinary people" to start the study you were interested in. To the contrary, children were instrumental in earning money for the family. My father-in-law did not even have the oportunity to finish primary school and a life full of labour started around the time he was twelve. Subsequently he worked for horticultural companies, in a tyre factory, as an ice maker, as a stoker, as an autogenous welder and and finally as a warehouse manager. In 1942 Henk married Trijntje (Truus) Sibbeltje Venema and they had two children: Adriana (Jeanne) in 1943 and Homme Nicolaas in 1946. Although Henk had no dislike for all the jobs he did, he would have preferred to be a florist. Unfortunately that never happened. But when Henk and Truus moved to a new appartment building, he saw his chance. He started his own garden a.o. on his balcony. However, his floral activities were also an excuse to stay home and not to go on holiday. Although he had been invited to work in Middle East oil fields, making a boat trip on the river Rhine was his most distant adventure. Until he was approximately 67 years old Henk was in good health. Then he suffered from a stroke of which he recovered to a very large extent. But a subsequent problem with his prostate gland appeared to be more serious in the end. Only two months after the dead of his wife he passed away as well. They spent over 64 years together in marriage. We miss them both, every day!

Saved from the dustbin (6)

The subjects covered by the pictures that were saved by my colleagues Aris Zwart en Bert Besseling, vary a lot. They range from photo's of pre war aircraft to repair of Schiphol after WW2, from an aerial view of the Egyptian pyramids to a shot of what is believed to be downtown Houston. To start with the last subject, possibly a Houston based reader can confirm our presumption that indeed this is Houston.

Downtown Houston in the late forties?

For whatever reason a group of Scottish boy scouts visited The Netherlands shortly after the war. A photograph of the same group was published in Vliegwereld on August 15, 1947. So the picture below must have been taken before that date. From the above mentioned magazine we know that the boy scouts came from Edinburgh.

The 148th Edinburgh Boy Scouts Group at Schiphol Airport in front
 of a KLM Super Constellation. Can you identify some of these scouts?

The next shot shows Schiphol Airport probably in the early fifties. The new traffic tower is visible and opposite the Europe and intercontinental (ICA) passenger terminals, you can see the building that was known as the 'Atoomgebouw'. A.o. it housed the KLM telephone exchange operators, the mail office and a barber shop. Just over the center of the picture, there are two hangars. The left one is named Le Bourget, the other one Croydon. Building 205 (it was nicknamed Kremlin because it housed KLM's management) and the socalled H-canteen (named after the shape of its construction) are not there yet. In the rear you may distinguish the Fokker production facilities.

Schiphol Airport in the early fifties. Left the Circular Canal (Ringvaart)
essential for the water management of the polder in which Schiphol is situated.
The airport ground level is 4 mtr/13 ft below sea level.

The next picture shows a fairly unique aircraft: the Fokker F.XXXVI a.k.a. F.36. Of this aircraft type only one was built. The type number 36 was based on its capacity. It was capable of carrying 32 passengers plus 4 crew. The PH-AJA 'Arend' came into KLM service on March 22, 1935. In the background you can see a Junker 52 with German registration D-ASUI (please note the later infamous logo on the tail). This aircraft crashed near Nüremberg on November 17, 1936 thus determining the period this photo is taken. Also visible is the PH-AEI, a Fokker F.VIII, and a DC-2, the PH-AKT 'Toekan'.

Fokker F.XXXVI PH-AJA 'Arend' at Schiphol Airport in 1935/36.

The Junker 52 D-ASUI in less fortunate circumstances near Nüremberg
Airport on November 17, 1936. Fourteen out of sixteen occupants
survived this crash.

Update April 17, 2012 via twitter:

Caroline lives in Houston and reacts to the first photograph in this blog. 

The day the Titanic sank

Today 100 years ago the Titanic sank. On April 14, 1912 at 11.40 pm the ship hit an iceberg. Although 703 passengers and crew were rescued, 1517 people drowned in the freezing cold water. Among them three Dutchmen, one passenger and two crew viz. Henderik Bolhuis (cook), Wessel Adrianus van der Brugge (stoker) and George Reuchlin (director of the Holland America Line).  
Geni.com published an informative infographic about one of the most (in)famous disasters ever. 

Update 8/24/2012: Our dear Canadian friends Diana & Tim were the first (again!) to send Jeanne a card on the occasion of her birthday anniversary. On behalf of Jeanne, thank you very much, not only for the card and your good wishes but also for the magnificent stamp!

Vandaag ... (5)

Johannes Cornelis Miebies
(1914-1945)

For a summary in English, please scroll down.
Vandaag is het 67 jaar geleden dat mijn vader in de bossen bij Apeldoorn door de Duitsers werd gefusilleerd. Toen, in 1945, viel 13 april ook op een vrijdag. Drie dagen later werd Apeldoorn bevrijd door de Canadezen. Over pech gesproken... 
Volgens mijn moeder werd er die ochtend om half vijf gebeld. De dames bij wie wij inwoonden op de Parkweg, hebben toen nietsvermoedend de in het Vlaams gestelde vraag of Miebies hier woonde, bevestigend beantwoord. Daarna is hij van zijn bed gelicht en meegenomen. Later die dag is hij samen met nog 15 andere verzetsmensen, zonder enige vorm van proces, in twee groepen in het Kruisjesdal gedood. Een overduidelijke oorlogsmisdaad dus. Pas ruim een maand later werd het massagraf daar ontdekt en werden de gefusilleerden opgegraven.

De mensen die het massagraf in het Kruisjesdal vonden in
de 2e helft van mei 1945.

Eén van de daders heeft na de oorlog terecht gestaan voor het Bijzonder Gerechtshof.

Sinds 1986 is er jaarlijks rond 13 april een herdenking bij het monument in het Kruisjesdal. In dat jaar is het monument geadopteerd door de leerlingen van groep 7 van de openbare basisschool De Parkenschool uit Apeldoorn. Dit jaar vond die herdenking op 11 april j.l. plaats. De leerlingen lezen mooie, zelf gemaakte gedichten voor en hebben zelf de regie van de herdenking in handen. Door de vele aanwezige nabestaanden wordt dit zeer gewaardeerd.

Het monument in het Kruisjesdal aan de
Soerenseweg in Apeldoorn op 11 april j.l.

De namen van de 16 gefusilleerden zijn:

A. Arendsen, B. Arendsen, H.C.A. Beenen, J. Boltie, D. Gosker, J.R. Gosker, G.A.H. Hilberink, A.J. Huidekoper, B.J.A. Huygen, H. Klein, J.C. Miebies, R. Mulder, J. Scherpenzeel, A. van Velsen, J.R. Voordewind en N.J. van Zand.

Summary

Today 67 years ago my father was shot by the Germans in the woods near Apeldoorn, The Netherlands. Then, in 1945, April 13 was a Friday as well. Just three days later Apeldoorn was liberated by the Canadian Army. Speaking of bad luck ...
In the early hours of that morning a Flemish speaking person obtained entrance to our house by tricking an old lady in whose house we lived. My father had barely time to say good bye to his wife and son when he was arrested and taken away. Later that day he and 15 other resistance people were shot without any trial. Only a month later the mass grave was discovered and the bodies excavated. 

Since 1986, every year around April 13 there is a commemoration in the Kruisjesdal near the memorial there. In that year the memorial has been adopted by the children of a public school in Apeldoorn. This year, the commemoration took place on April 11 last. The students read beautiful self written poems which was highly appreciated by the many relatives of the men who died here.

The names of the 16 victims have been shown just before this summary.

Onze vliegtuigen (9)

Eerst een omissie herstellen. In 'onze vliegtuigen (8)' had als voorlaatste machine onderstaande DC9-41 opgenomen moeten worden. Bij deze.

8-10-1987, DC9-41, SK555 STO/SPL, 725/294.023 mijl
foto ex wikipedia

Aan het eind van de tachtiger jaren vloog ik voor het eerst in een B747-400, de machine die als één der eersten gekenmerkt werd door de opstaande vleugeltips. Als ik me goed herinner zaten die er niet voor de sier maar om een efficiënter brandstofverbruik te bewerkstelligen.

19-10-1989, Boeing 747-400, KL644 JFK/SPL, 3.639/333.518 mijl
foto ex Luchtvaartnieuws

Ook de Combi was/is beschikbaar in de 400-versie.

12-8-1991, Boeing 747M-400, KL671 SPL/YUL, 3.422/357.324 mijl
foto ex Boeing

Tot slot een foto van de steeds maar groter wordende DC9. In 1963 begonnen als een machine van bijna 32 meter lang (DC9-10) met tussen de 80 en 135 stoelen, zijn we in 1980 met de DC9-80 series aangekomen bij een lengte van ruim 45 meter en maximaal 167 stoelen. Officieel was de benaming toen geen DC9 meer maar MD-80. 

12-5-1992, Douglas DC9-82, CO219 HOU/MSY, 310/376.089 mijl
foto ex Flickr

Alle bovengenoemde reizen vonden plaats in de periode dat ik bij Speciaal Vervoer (SPL/FK) en Cargo Service Center Schiphol (SPL/CS) aan het roer stond.


HOU = Houston
JFK = John F. Kennedy, New York
MSY = New Orleans
SPL = Schiphol
STO = Stockholm
YUL = Montreal


De teksten onder de foto's geven resp. de datum van mijn/onze eerste vlucht met dat vliegtuigtype, het vliegtuigtype, het vluchtnummer, de herkomst/ bestemming, de afstand in mijlen tussen die twee en het totaal aantal mijlen dat ik t/m die vlucht heb afgelegd. 

In principe toont de foto een machine van de maatschappij waarmee ik die eerste vlucht heb gemaakt.


Wordt vervolgd

Zwolle & Assen

Met enige (on)regelmaat bezoeken we, samen met H&R, Nederlandse steden. Vaak is de aanleiding dat er ergens een mooi museum is en/of een bezienswaardige expositie. Zo ook deze keer. In het Drents Museum is nog tot 15 april a.s. de tentoonstelling De Gouden Eeuw van China (618-907 na Chr.) te zien. Een extra reden om daar naar toe te gaan, vormde de eind vorig jaar geopende nieuwe tentoonstellingszaal.

Nu heb ik al een tijdje op mijn verlanglijstje staan om eens in IJssel- en hanzestad Zwolle te gaan kijken. Dat zou een bezienswaardig oud centrum hebben. Dus op 5 april via Enkhuizen, de Houtribdijk (N302), Lelystad en Kampen naar Zwolle getogen. En inderdaad, Zwolle is een leuk stadje, het centrum althans. Het ziet er allemaal wat minder historisch uit dan ik gedacht had maar het heeft ontegenzeggelijk sfeer. Op de Grote Markt, het centrum van het centrum, staat een grote, 3,5 mtr. hoge, groene glazen afbeelding van de aartsengel Michaël dominant te wezen. Op zich een mooi en technisch knap gemaakt beeld van de beschermheilige van de stad. Toch staat het beeld daar wat verloren, het loopt wat uit de pas met de sfeer van de omgeving.

Zwolle, Grote Markt met het beeld van kunstenaar Herman Lamers 

Vanuit de lucht (Google) is nog heel aardig te zien waar de stadswallen hebben gelopen. Van die stadswallen is alleen het deel bij de Sassenpoort nog gespaard gebleven voor de tand des tijds. Stadswallen met echte kantelen, waar zie je ze nog... 

Zwolle, deel van de stadswal boven de Sassenpoort

Op de bescheurkalender van Koot & Bie stond ooit de fraaie kreet Alle wegen uit Zwolle zijn mooi. Ik kan daar nu eindelijk van getuigen, dat is zo. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het ook in Zwolle prima toeven is.
Vervolgens op naar Assen, naar het land van Bartje. Assen heeft zeker niet zo'n oud centrum en uitstraling als Zwolle maar wel een winkelcentrum met een bekende naam: Triade. Edoch, daar kwamen we niet voor. Wel voor het Drents Museum en de tentoonstelling over de Tang-dynastie die in het nieuwe deel van het museum te vinden is. Om met de expositiezaal te beginnen, die is wit, heel veel wit. Maar in combinatie met de vormgeving toch heel erg aantrekkelijk.  

Drents Museum, deel van de nieuwe, witte expositieruimte

Bijna de enige kleur in de nieuwe ruimte, zit in de glazen pui aan de oostzijde. En dat geeft dan meteen een fraai lijnenspel te zien, zeker omdat tijdens ons bezoek de zon ruim scheen.

Drents Museum, glazen pui

De tentoonstelling zelf, niet zeer uitgebreid, was zeker ook de moeite meer dan waard. Binnen de grote witte ruimte waren een aantal "sub-ruimtes" gecreëerd waarbinnen op fraaie wijze voorwerpen werden getoond. Met behulp van bepaalde projectietechnieken werd in stilstaande beelden beweging gesuggereerd. Hieronder een voorbeeld daarvan.

De Gouden Eeuw van China, handelskaravaan op de zijderoute

De zijderoutes, er waren er meer, verbonden o.a. het zuiden en westen van China met het Midden Oosten en het Middellandse Zeegebied over afstanden van meer dan 11.000 km. Met de opkomst van de zeescheepvaart werd het vervoer van allerhande goederen over land minder maar tot in de (onze) middeleeuwen werden veel handelscontacten op deze manier onderhouden.

Chinese terracottabeeldjes uit de Tang-dynastie

Na de expositie ook de vaste collectie in het oude gebouw nog even bekeken. Veel heeft betrekking op mijn favoriete stijlperiode 1890-1940. 

Het museumrestaurant draagt de voor Hagenaars bekende naam Krul, inderdaad die van de ooit bekende tearoom aan het Noordeinde. Na omzwervingen is het interieur van de tearoom sinds 2011 in het Drents Museum geplaatst. Een beetje ver weg, maar beter daar dan in de één of andere stoffige opslag waar niemand het kan zien.

Op 6 april via het Koloniemuseum in Frederiksoord weer huiswaarts getogen. Daar, in Frederiksoord, zou misschien nog iets te vinden zijn over voorvader Joannes Fredericus Miebies (1809-1891) die ook nog een tijdje in Ommerschans onder de vleugels van de Maatschappij van Weldadigheid heeft verkeerd. Maar helaas...


Update 28 april 2012 Gisteren boven Zwolle gevlogen en dan ziet de Grote Markt er ineens heel anders uit. 

Het centrum van Zwolle met in het midden de Grote Markt

Saved from the dustbin (5)

Digging for treasures in old shoeboxes is a sport not everyone is familiar with. But being a genealogist I can get really excited about boxes that have collected dust on dark lofts for decades. Letters and pictures from long dead ancestors often shed a new light on facts of which the whole family thought they meant something completely different or were not known at all. However, shoeboxes are not the exclusive territory of genealogists. Sometimes shoeboxes come in the form of neglected plastic bags in dark office corners and containing hundreds of pictures. Pictures shot during a not too distant past but overtaken by technical developments with such a speed that we can only look at them with amazement. A couple of those are shown below. For the origin of these pictures, please see at the end of this post.

The first one shows a not so current aircraft fuelling method. You pick up a barrel, hoist it on the wing, open up the barrel, turn it around and empty it into the wingtank. And then you wait until the chlou, chlou sound stops. It's as simple as that. But can you imagine fuelling a B747-400 this way? That bird takes almost 64,000 US gallons (241,500 liters). You would need a week or so...

Fuelling of the DC3 PH-ALN 'Nandoe' 
at Dum Dum airport near Calcutta in the late thirties.

I am quite convinced that todays aircraft are capable of flying without any human interference. And that includes take off and landing. I am equally convinced that the reason it's not being done, is of a psychological nature. Airline passengers probably aren't ready yet for experiments of that kind. However, the first step in that development is shown here. Whether it will ultimately make the profession of pilot superfluous remains to be seen.

KLM captains Scholte and Viruly (r) inspecting KLM's first automatic
pilot. It had its try out on the Amsterdam-Oslo route.

I think that polishing a propellor blade is a very meticulous job. If the shape of one of the blades deviates only slightly from the others, I can imagine that vibrations occur that have a detrimental effect on the functioning of the propellor. But how this was checked, I don't know.

Polishing a propellor blade.

Being on the subject of propellors, I feel this photo of a DC3 is just a nice, almost heroic picture. 

DC3 Dakota PH-ALI 'Ibis' in the late thirties. This aircraft was probably
flown to the UK in the early stages of WWII. It was shot down over the
Bay of Biscay by German fighter aircraft on June 1, 1943.

I am not an expert in these matters but I believe that still today, aircraft have to be capable of flying at half power. The Dakota below is showing just that with its starboard engine switched off.

The DC3 Dakota PH-ARY 'IJsvogel' was in KLM-service for just eight
months. It crashed at Schiphol Airport on November 14, 1938.

Two passengers and four crew were killed in the 'IJsvogel'-crash. The plane crashed in the Riekerpolder, situated south of the former village of Sloten. Today this is part of Amsterdam.

From: Algemeen Handelsblad, November 15, 1938
ex Koninklijke Bibliotheek

Thanks to my former colleagues Bert Besseling and Aris Zwart, the above pictures, and many more, have been saved from destruction. One way or another they all relate to KLM Royal Dutch Airlines. You may read the details of this find in 'dustbin #1'. Details pertaining to KLM aircraft and Dutch aviation are derived from the unsurpassed website of Herman Dekker.
To enlarge a picture please click on it.