The father we never knew

For a brief summary in English please see below the Dutch text.

Ik behoor niet tot de categorie mensen die interviewverzoeken met enig dedain terzijde legt. De reden daarvan is dat ik nog nooit een dergelijk verzoek gehad heb, zelfs niet van een schoolkrantredactie. Maar nu is het toch gebeurd, dat ik zo'n vraag heb gehad bedoel ik. Een via/via kennis van mijn broer blijkt hoofdredacteur van een bekend Haags weekblad te zijn: Den Haag Centraal. Die had er lucht van gekregen dat onze vader op een tragisch moment op tragische wijze om het leven was gekomen. [Ik heb daar al eens eerder een blog aan gewijd.] Dat resulteerde uiteindelijk in een telefoontje van mijn broer of ik bereid was deel te nemen aan een interview over het eerder genoemde onderwerp. Het was bedoeld om opgenomen te worden in het kerstnummer... Noch hij noch ik vermocht in te zien wat er nou zo kerstachtig aan de dood van onze vader was. Bovendien vroegen we ons af wat voor verhaal er te brouwen zou zijn van de schaarse informatie die we over hem hebben. Maar goed, we zijn toch op het verzoek ingegaan. Ergens in november heeft het interview  van zo'n tweeënhalf uur met Casper Postmaa plaatsgevonden. Vervolgens hebben we een maandje gewacht tot het uitkomen van de DHC-kersteditie. Onderdeel van dit nummer is een katern met familieverhalen. Kijk, dan wordt de achtergrond van het interview met ons wat duidelijker. Het interview staat hieronder integraal afgebeeld. Om de tekst enigszins leesbaar te maken, men klikke op de afbeelding.

Mijn broer en ik zijn beiden van mening dat Casper, uit al onze fragmentarische stukjes verhaal en informatie, een zeer leesbaar geheel heeft gemaakt. Rest nog te melden dat de linker foto is gemaakt door free lance fotograaf Piet Gispen, inderdaad, familie van. De trouwfoto van onze ouders is op 18 november 1942 in Den Haag gemaakt door een mij niet bekende fotograaf.

Summary

An acquaintance of an acquaintance of my brother appeared to be the editor in chief of The Hague weekly Den Haag Centraal. One of these distant acquaintances apparently knew about the story of my fathers death. During the Second World War he was a member of the armed resistance in Apeldoorn in the eastern part of the country. Being a member of the resistance obviously was not something one spoke about freely. To the contrary, even ones closest family members were kept in the dark. Information one doesn't possess can't be spilled. So my father reportedly said to my mother that he would tell her after the war all there is to know. Unfortunately, and that is an understatement, he was betrayed and shot to death together with fifteen others. All this happened in the Kruisjesdal* on April 13, 1945, three days before Apeldoorn was liberated by the Canadians... More details in an earlier post.
All this resulted in us knowing very, very little of what our father did during the war. Another consequence was that our mother became a widow when she was 27 years old. At the time I was her only son, my brother was born a couple of months after.

The earlier mentioned editor in chief, his name is Casper Postmaa, was curious to know how this incomplete family did after the war and how it was for two young boys to grow up without the presence of a father. I don't know what he expected to find but I'm afraid we did not have any spectacular consequences to report. We grew up as an ordinary family, we did not have what is commonly called a "difficult childhood" and other than pinching an apple from an orchard, we did not turn criminal. In fact, we never missed our father. That may sound strange to other people but if you never had one, if you don't know what it is to have a father, you live on happily without. And that is what we did. As my brother said with a smile, life with a father may be more complicated.

Although the interview returned no startling statements, Casper managed to produce an easy to read story. It was published in the Den Haag Centraal Christmas issue section dedicated to 'family life'.
In any case, we never thought that one of our family members would make the headlines but our father did...

* Kruisjesdal translated means Valley of the small Crosses. It is situated in a forest west of Apeldoorn. There is a small monument there.

Mijn achterneef de Engelandvaarder

Vandaag waren Jeanne en ik aanwezig bij de overhandiging door schrijfster Pauline van Till van het eerste exemplaar van haar boek** 'Engelandvaarders en vluchtelingen' aan mede-oprichter van het Museum Engelandvaarders, Eddie Jonker. Dat museum is gehuisvest in Noordwijk, in het voormalige Atlantikwall Museum aan de Bosweg.
Hoe ik daar zo verzeild kwam? Begin vorig jaar kreeg ik een mailtje van Pauline. Zij was, al zoekend naar informatie over Engelandvaarder Jan Bruno de Langen, op mijn blog terecht gekomen. Niet alleen bewees zij daarmee dat het maken van goede tags z'n nut heeft, ook wees ze mij op een stukje familiegeschiedenis waar ik eigenlijk geen weet van had.

Jan Bruno de Langen

Jan Bruno de Langen was de zoon van een broer van mijn grootvader aan moeder's kant, een achterneef van mij dus. Ik heb hem nooit ontmoet maar via mijn moeder heb ik toch nog wat informatie boven water weten te krijgen. Maar eerst een citaat van wat er over hem in het boek geschreven is.

"Jan Bruno de Langen (1921-1993) was ambtenaar bij de PTT en woonde aan de Hollanderstraat 41 in Den Haag. De Langen kreeg op 21 september 1942 het Bronzen Kruis, kwam bij de Prinses Irene Brigade en nam in augustus 1944 deel aan de landing in Normandië. Op hogere leeftijd werd hij een zonderlinge man. Hij verzamelde kranten, lompen en honderden muizen in zijn huis. Voordat de gemeente zijn huis kwam ontsmetten, brak er brand uit waarna hij aan zijn brandwonden overleed."

Uit: De Telegraaf 21-5-1993

Het is wat moeilijk voorstelbaar dat een gemotiveerde man, die met gevaar voor eigen leven naar Engeland was gegaan, onder zulke deplorabele omstandigheden aan z'n eind is gekomen.

Van de reis naar Engeland is nog wel iets meer te vertellen. Die begon op 16 mei 1942 in Hellevoetsluis. Aan boord bevinden zich Johannes Marinus Dronkers, John Alphonsus Mulder en achterneef Jan. Weer een citaat uit het boek.

"Deze drie PTT-collega's vertrokken in een bootje dat Joppe* heette. De motor deed het goed, de reis [ver]liep voorspoedig en door een Brits marineschip werden ze 18 mei naar Harwich gebracht. Ze werden uitgebreid door Oreste Pinto ondervraagd. Deze ervaren inlichtingenman ontdekte speldenprikken in een boek van Dronkers. De gaatjes vormden twee adressen, eentje in Stockholm en eentje in Lissabon. (..........) Hij bleek een spion en voormalig NSB-er te zijn. Hij werd in de gevangenis van Wandsworth op 31 december 1942 opgehangen."

* In 1949 werd de NSB-er Benjamin Joppe door het Bijzonder Gerechtshof te Amsterdam tot de doodstraf veroordeeld. Van enige relatie tussen deze twee namen is niets bekend of het moet zijn dat Dronkers een bekende van Joppe is geweest en vervolgens de naam van de boot heeft verzonnen. Maar, zoals gezegd, dat is puur speculatief. Wel zijn er bronnen (?) die suggereren dat het bootje, bij het aantreden van Dronkers als spion in Engeland, door de Duitsers is geregeld. Een gevalletje Duitse humor misschien?

Mijn moeder had nog wel wat incidentele (Kerst)contacten met haar neef zoals moge blijken uit onderstaande tekst. Kennelijk was neef Jan wel verguld met hetgeen hij tijdens de oorlog gepresteerd had.

Tekst op kerstkaart 1990

Schematische voorstelling van de familierelatie

Toch mooi dat ons familielid op deze wijze aan de vergetelheid is onttrokken. Hij moest eens weten... Met dank aan Pauline!

** ISBN/EAN 978-90-823207-0-1, uitgeverij Colorworks, Den Haag.
Het boek is verkrijgbaar bij de schrijfster (engelandvaarders2015@gmail.com). De kosten bedragen € 19,95 plus € 3,95 verzendkosten, graag naam en adres opgeven. U krijgt een bankrekeningnummer op, na betaling wordt het boek opgestuurd.
Het zal ook via boekhandel Van der Meer (nu al) en in het Engelandvaarders Museum (v.a. half augustus, beide in Noordwijk) te koop zijn . Binnenkort zeker ook in het Atlantikwall Museum, eveneens in Noordwijk.

Update 9 augustus 2015: Het boek is nu ook verkrijgbaar bij boekhandel Couvée, Van Hoytemastraat 66, 2596 ES Den Haag.
Update 25 oktober 2016: De Langen, Dronkers en Mulder kwamen op een merkwaardige manier aan hun respectievelijke einde. U vindt het verhaal hier.

Summary holidays -2015- Samenvatting vakantie

For the English text please see after the map.

The beach near Vieux Boucau

Gewoontedieren zijn wij! Altijd maar naar Frankrijk, nooit es naar ergens anders. Tja, inderdaad, dat is zo maar alles heeft z’n redenen. Kijk, wij bespreken nooit een vakantie en we zijn daarom altijd vrij om te gaan (of niet) en te staan waar we willen. Geen stress van een IPB-reisje*, niet je hele hebben en houden bij de security op Schiphol moeten laten zien, geen urenlange vertragingen op zuideuropese vliegvelden waarvan je niet eens wist dat ze bestonden en ook geen annuleringsverzekering hoeven afsluiten. Met de auto door Frankrijk, zoveel ontspanning vind je nergens, echt niet!

Afijn, nu ik mezelf weer van de juistheid van onze keuze overtuigd heb, dan nu de saillante details. Omdat ons globaal wel voor ogen stond wanneer we waar ongeveer wilden zijn, was de rijrichting, langs de oostkant naar het zuiden of langs de kust, wel duidelijk: via Luxemburg naar beneden. Na terugkomst blijkt dat we 22 dagen weg zijn geweest, 3.981 km hebben gereden en bijna 360 liter euro95 hebben verstookt (voor € 1,436/ltr). Een gemiddelde van 1:11 en dat is voor onze RAV4 niet slecht. Die heeft het trouwens goed gedaan, geen enkele malheur. Ik keek wel een keertje onder de motorkap en zag tot mijn verbazing dat hele stukken isolatie van schuimrubber bij airco-leidingen weggevroten waren! Er zal toch geen marter o.i.d. in de garage zitten?

Ook dit jaar weer vroeg op pad: 26 mei. De route was als volgt met de overnachtingsplaatsen in het blauw en tussen haakjes het aantal overnachtingen (indien >1). Ook nog een paar [uitstapjes].

Castricum - Eindhoven - Maastricht - Luik - Luxemburg - Metz - Nancy - Epinal - Vesoul - Besançon - Lons-le-Saunier - Orgelet - Onoz - Barrage de Vouglans - A43 - La Tour-du-Pin - A43 - A49 - N532 - Valence - Crest - La Begude de Mazenc - Nyons (3) - Orange - A9 - Sète - Agde - A9 - Le Perthus - AP7 - Castello d’Empuriès (4)  [Riudarenas & L’Escala] -  AP7 - A9 - Narbonne - Toulouse - Albi - Toulouse - Gimont - Ste Marie - Puycas - Quier - Ceran - Fleurance (2) - Lavardens - Jegua - Vic Fezensac - Nogaro - Mont de Marsan - Dax - Magescq - Azur - Vieux Boucau-les-Bains (4) [Soustons & Messanges Plage] - Messanges - Castets - Bordeaux - A10 - Poitiers - A10 - Tours - A10 - A28 - Le Mans - A28 - A13 - Rouen - A28 - A16 - D303 - Berck Plage - D303 - A16 - A18 - A10 - Gent - Zelzate - A11 - R2 - Liefkenshoektunnel - Rotterdam - Den Haag - A4 - A9 - Uitgeest - Castricum

Dit jaar voor de eerste keer in Epinal, Valence en Poitiers als “slaapplaats” verbleven. Alle drie hebben een leuk, min of meer historisch centrum en daarom aanbevelenswaard. Sinds lange tijd zijn we nu eens niet in het Belgische De Panne geweest. De prettige restaurantjes daar zullen het dus een jaartje zonder ons moeten doen. In het algemeen hebben we mooi weer gehad. In totaal 15 dagen met voornamelijk zon én temperaturen boven de 20 graden. De andere dagen waren niet allemaal erg slecht maar net wat minder. Al met al geen klagen.

Of wij nou van die zuunige Ollanders zijn, dat weet ik niet maar de kosten p.p.p.d. voor overnachtingen plus maaltijden waren dit jaar meer dan 15% lager dan vorig jaar. Nu kwamen we uit op € 62,50. Een gedeeltelijke verklaring is waarschijnlijk dat we meer dan anders zaken contant hebben afgerekend. En dan wordt het onder een andere post geboekt J J J Dit jaar verbleven we in/op 12 verschillende hotels/adressen. Geen enkele keer werden we met het bordje complet geconfronteerd.

Al met al hebben we weer een aangename vakantie achter de rug. Langere stops waren er in Nyons in de Drôme (gezellig stadje en altijd mooi weer), Castello d’Empuriès bij Rosas aan de Costa Brava (zien we de familie niet op de markt in Loosduinen, dan hier wel), Fleurance in de Gers (hoewel we er helaas nooit meer zullen komen, toch blij dat Aux Quatre Vents nu eindelijk verkocht is) en Vieux Boucau aan de kust in Les Landes (waar we nu al zo bekend zijn dat Jeanne van onze hotellier ten afscheid een zoen krijgt). Dit jaar wat meer kilometers op de autoroute gemaakt. Dat zal door de het langere hier en daar verblijven komen. Bij thuiskomst stond de teller op bijna 137.000 km. Voorlopig houden we de RAV4 nog maar even in de familie

Tot slot mijn dank aan alle lezers. Komt u gerust tussen de vakanties door ook eens langs op dit blog, er is altijd wel iets te lezen! En voor de mensen die dit verhaal voor het eerst zien, de belevenissen per traject staan hieronder (of zie de inhoudsopgave bovenaan).

*Voor de niet KLM-ers resp. niet-luchtvaartmensen, IPB betekent Indien Plaats Beschikbaar. IPB-ers maken gebruik van de goedkope vervoersmogelijkheden die KLM-ers ter beschikking staan. Het moge duidelijk zijn dat er niet altijd plaats beschikbaar is. En dan blijf je dus staan…

The 2015 holiday route starting in the east

Why we always go to France, by car? Well, ok, let me tell you. We are not in the habit of making reservations, we (almost) never do. We are thus free to decide where and when we want to go on holiday and how long we want to stay there. If the whether is bad, we postpone departure. If other circumstances so require, we leave earlier. Or later. We do not need to queue in airport security lines. We are not bothered by return charter aircraft coming in late on obscure airports. And obviously we do not need cancellation insurance. From Holland France is within easy reach, reasonable hotels are available everywhere, it’s not too crowded when/where we go, the scenery is often is beautiful, there are many historic towns and villages and last but not least, there is a fair chance that the whether is nice (and not only in Nice). In short, we do not need a tour operator to organize our joy (or disappointments).

Now that I have convinced myself once more of the correctness of our choice, let me give you the salient details of our trip. Because we had a rough idea of where we wanted to be when, the decision to go south via Luxemburg and the eastern part of France, was easy. Upon return in Holland, it appeared that we spent 22 days away from home. All in all we drove 3,981 kms (or 2,474 miles) burning 360 liters (95 US gallon) low octane fuel. On average we paid € 1.436/ltr (US$ 6.09/gal). For US readers: from a Dutch point of view that’s cheap! We pay between € 0.16 - 0.26/ltr over the euro price mentioned. Anyway, our Toyota RAV4 consumed some 9 ltr/100 kms which I think is not too bad.

This year we left on May 26. You’ll find the route below with the overnights in blue with the number of overnights in parentheses (if >1). Also two [side trips].

Castricum - Eindhoven - Maastricht - Luik - Luxemburg - Metz - Nancy - Epinal - Vesoul - Besançon - Lons-le-Saunier - Orgelet - Onoz - Barrage de Vouglans - A43 - La Tour-du-Pin - A43 - A49 - N532 - Valence - Crest - La Begude de Mazenc - Nyons (3) - Orange - A9 - Sète - Agde - A9 - Le Perthus - AP7 - Castello d’Empuriès (4)  [Riudarenas & L’Escala] -  AP7 - A9 - Narbonne - Toulouse - Albi - Toulouse - Gimont - Ste Marie - Puycas - Quier - Ceran - Fleurance (2) - Lavardens - Jegua - Vic Fezensac - Nogaro - Mont de Marsan - Dax - Magescq - Azur - Vieux Boucau-les-Bains (4) [Soustons & Messanges Plage] - messanges - Castets - Bordeaux - A10 - Poitiers - A10 - Tours - A10 - A28 - Le Mans - A28 - A13 - Rouen - A28 - A16 - D303 - Berck Plage - D303 - A16 - A18 - A10 - Gent - Zelzate - A11 - R2 - Liefkenshoektunnel - Rotterdam - Den Haag - A4 - A9 - Uitgeest - Castricum

Never before did we make an overnight stop in either Epinal, Valence or Poitiers. All three have a nice, more or less historic centre which is sufficient reason to return there one day.

Generally we experienced nice weather. Out of a total of 22 days 15 show sun and temperatures over 20° centigrade. The remaining 7 were not all that bad but just a little less sunny.

The cost of lodging and meals this year was about 15% lower than last year. This seems like a saving but this year we made more cash payments. And contrary to credit card payments those cannot be tracked back to the receiver, not in my holiday bookkeeping system that is J. With that in mind the mentioned cost per person per day was € 62,50 or US$ 70,00.

We stayed in 12 different places (hotels and friends). None of these hotels was fully booked sothat we could always stay (without reservation!) where we wanted.

All-in all we have had a very enjoyable holiday.We made stops for more than one night in Nyons in the Drôme region, in Castello d’Empuriès near Rosas on the Costa Brava, in Fleurance in the French Gers and in Vieux Boucau on the Atlantic coast near Bordeaux. Probably because of the longer stay in these places, we spent more kilometers than usual on the autoroute. But despite the 137,000 kilometers our RAV4 carried us sofar, it brought us home safely.

Finally I like to thank all readers of this blog. I would appreciate you coming back every now and then because there is always something noteworthy to read. And for those visiting my blog for the first time, you may find our daily holiday adventures in the posts below or via the table of contents in the header. A small warning however, they are in Dutch ...

Berck Plage - Castricum

Ons hotel in Berck Plage

Fransen zijn heus geen kwaaie mensen, het is ook geen bijzonder lawaaiig volk. Maar het valt ons al jaren, en dus ook vanmorgen om een uur of 6 weer op, dat er een bepaald slag Fransen is dat er kennelijk lol in heeft om zo vroeg luidkeels met collega's in werkoverleg te treden. En dat bij voorkeur onder ons hotelraam. Meestal zijn het de mannen die de poubelles komen legen en dat gaat er dan niet zachtzinnig aan toe. Vanmorgen presteerden ze het om ook nog een half uur een dieselmotor te laten draaien. Maar los daarvan hebben we, onder invloed van het zeegeruis, heerlijk geslapen in Berck Plage.
Van de reis naar huis is weinig te vertellen. De enige opgave is altijd om via de slecht aangegeven Liefkenshoektunnel te rijden en niet per ongeluk via de Antwerpse Kennedytunnel. Maar door slechte ervaringen wijs geworden, weten we nu de juiste weg te vinden (na Zelzate op de A11 de R2 richting Rotterdam) en kunnen we de Antwerpse ringdrukte rechts laten liggen. Kort na 15.00 uur rijden we de Triade weer op. We zijn 22 dagen weg geweest en we hebben een prima vakantie achter de rug. Rest nog de samenvatting van deze reis en die komt er binnenkort aan. Ik wil graag alle lezers bedanken voor het al dan niet met regelmaat bekijken van ons blog. IJs en weder dienende zie ik jullie graag volgend jaar weer terug maar tot die tijd hoop ik nog wel wat andere verhalen te publiceren. Dus af en toe eens naar dit blog kijken kan geen kwaad. Tot dan!

De route van onze 2015-vakantie

Poitiers - Berck Plage

15 juni

Om 09.30 uur weer op pad, het is dievenweer. Aan regen geen gebrek. De TomTom is ingesteld op bestemming Tours/Le Mans, dan gaan we ieder geval in de goede richting Poitiers uit. Toch moet je met zo’n TomTom goed uitkijken. Hij leidt ons weer via allerlei sluipweggetjes terwijl we beter de hoofdweg naar Tours hadden kunnen aanhouden. Ook onderweg komt het met bakken uit de hemel. Afgelopen weekend is de befaamde 24 uur van Le Mans weer gehouden. Dat is in de dagen daarna op de wegen naar de ferries en de Kanaaltunnel goed merkbaar. Alle Engelse/Britse toeschouwers spoeden zich dan weer eilandwaarts in de meest fraaie racewagens. En dat spoeden moet je letterlijk nemen want de heren rijden niet bepaald langzaam. Ook de Franse gendarmerie weet dat en staat zo hier en daar langs de bekende routes een oogje in het zeil te houden. Bijgaand een foto door Jeanne (door de voorruit) genomen van een rood Brits vehikel van onduidelijke makelij.

Het plage van Berck Plage

Inmiddels hebben we ons einddoel verlegd naar Berck Plage en na zo’n 600 km karren en een dijk van een file in Rouan, komen we daar aan. Niet in de regen maar met een stralende zon en ruim 21 graden. Naar de kust gaan is dus een goede gok gebleken. We hebben een hotelkamer met vue mer. Maar dan moet je goede ogen hebben. Het is niet dat die hotelkamer niet aan zee ligt, het "probleem" zit 'm in het strand. Denken we hier in Castricum wel eens dat we grote stranden hebben, aan de Noordfranse kusten weten ze er ook wel raad mee (zie foto).
Inmiddels hebben we besloten ons jaarlijks bezoek aan De Panne (voor de francofielen onder de lezers: La Panne) te schrappen en morgen in één ruk(je) naar huis te rijden.

Vieux Boucau - Poitiers

Spelmoment Stade (wit) - Clermont,
geen sport voor mietjes

Op zondag over de autoroute naar Poitiers is vanuit VB een peulenschil: 400 km in bijna 4 uur. In VB scheen de zon nog een beetje maar na Bordeaux was het gedaan met het mooie deel van de dag. Het hoosde zelfs zo dat ook Fransen zich aan de regenlimiet van 110 km/u hielden. En dan regent het echt!
Vanmorgen afscheid van onze hotelier Francois genomen. Hij en zijn vrouw Virginie zijn prettige mensen die het hun gasten in het Frans, Engels en Spaans naar de zin proberen te maken. Nadat we hadden laten merken wel geïnteresseerd te zijn de Franse rugbyfinale tussen Stade Francais en Clermont Ferrand op tv te willen volgen, kregen we spontaan een glas appellikeur en een glas armagnac aangeboden als bijdrage in de feestvreugde. Overigens, Clermont Ferrand verloor voor de negende maal een finale...

Notre Dame la Grande

Tijdens al onze reizen waren we nog nooit in Poitiers. Maar dat gemis maken we nu goed. Het is dat het zondag is maar anders zou dit best wel eens een heel aardig stadje kunnen zijn om met een bezoek te vereren. Het oude centrum, grotendeels voetgangersgebied, ziet er heel aardig uit. Door de week zal er ongetwijfeld genoeg reuring zijn maar zelfs op zondag maakt het nog geen echt verlaten indruk zoals we dat bv ooit in Dreux hebben meegemaakt. Niettemin zal het nog een toer zijn een prettig restaurant te vinden. Wel hier een fraaie kerk, de Notre Dame la Grande, maar de keuken in dat soort gelegenheden laat doorgaans te wensen over.
Morgen weer verder noordwaarts met hopelijk wat beter weer.

Vieux Boucau - Le marché

Paella

Het is hier al eerder gezegd maar markten zijn voor dit soort toeristische dorpjes van groot belang. Gisteren, lekker weer maar nog niet vreselijk veel toeloop. Vandaag, nog steeds lekker weer (22 gr) en nu dreigt overbevolking. Het is wat je noemt gezellig druk. Er wordt voornamelijk Frans gesproken maar ook Spanjaarden, van net over de grens bij Irun, komen hier veel. Nederlanders zijn nog schaars. De uit België afkomstige groenteboer kennen we nog van vorige jaren. Ons hotelterras wordt al vroeg bevolkt door marktkooplieden voor hun kopje koffie en wat later door marktbezoekers voor al weer wat sterkers. Op de markt nemen de eetbare zaken, zoals overal, een prominente plaats in. We zijn onder de indruk van de grote schalen paella die smakelijk pruttelend op de afnemers staan te wachten.

Olijven in alle soorten en maten

Hoewel we hier niet in Nyons zijn, is er een ruim aanbod van olijven. Voor wie dacht dat er maar één soort/smaak olijf bestaat, die moet hier maar eens komen kijken en proeven.
Naast voedsel is ook de sector 'textiel' ruim vertegenwoordigd. Jeanne vergrijpt zich daar regelmatig aan maar vandaag niet. Mede daardoor kunnen we vanavond weer dineren :-)
In de namiddag trekken er wat donkere wolken binnen en een half uur later plenst het, en niet zo zuinig ook. De marktmensen hebben daar geen last meer van want die trekken zo rond 13.30 uur de tentstokken uit de marktkramen.
Volgende week donderdag is hier ook weer een Course Landaise met stierengevechten. Dat gaat hier gelukkig niet op z'n Spaans toe, de stier overleeft het namelijk altijd. Die wordt wel geprikkeld maar niet geprikt. Ik had het wel eens willen zien maar helaas.

Morgen gaan we definitief noordwaarts, maar eens zien waar we uitkomen.

Hieronder nog een paar foto's van hier aan het strand gevonden oesterschelpen. Bij de ene (r) kan je mooi zien uit hoeveel lagen zo'n schelp in de loop der tijd is opgebouwd. De andere is aangetast door het een of andere kalkachtig diertje.

Vieux-Boucau-les-Bains

12 juni
Vandaag is er aanleiding om de officiële naam van Vieux Boucau maar eens voluit in de titel te zetten. Want dachten we gisteren nog aan vertrekken, vandaag ziet de wereld er weer heel anders uit: de zon schijnt in VB. Daarom tijgen wij naar het strand voor een prettige wandeling, een soortgelijke lunch en een minstens even prettige "nazit". Veel wind is er niet, dus de vlieger blijft vooralsnog in z'n hoesje. Al met al een mooie dag met een aangename temperatuur (21 gr). En morgen? De tijd zal het leren. Hieronder een heel kort filmpje van een zwart krabbetje. Die waren ook naar het strand gekomen.
PS Het filmpje wil niet zo, daarom maar een foto van het beestje.

Vieux Boucau

Over vandaag valt niet veel te vertellen. Zwaar bewolkt, regen maar geen onaangename temperatuur (19 gr). Daarom vandaag in Soustons bij Leclerc boodschappen gedaan. O.a. een handig vierwegstekkertje gekocht dat ik bij ons nog niet gezien heb. 't Is niet echt een reden om naar zuidwest-Frankrijk te rijden maar toch :-) En elk jaar staan we weer versteld van de uitstalling verse vis in die hypermarché.
Daarna, op advies van Trudy en Ab, naar Messanges-Plage gereden om de lokale horeca te testen. Je zou denken dat we met dit weer de enigen zouden zijn. Mis, het laatste tafeltje was voor ons. Een lekkere salade gegeten en het (enige) tentje staat genoteerd voor een volgende gelegenheid.
Vanavond of morgenochtend zullen we besluiten wat we doen, hier blijven of een aantal noordwaartse kilometers maken.

Jeanne in zwart/witte outfit met bijpassende
paraplu in Messanges-Plage

Fleurance - Vieux Boucau

De inmiddels aangetaste assiette met schapenkaas,
serranoham en foie gras

Het kan niet alle dagen zonneschijn zijn. Dus daarom zal het vandaag wel regenen. En echt warm is het ook niet, 16-17 graden. Vast als voorbereiding op onze terugkeer??
Vanmorgen zijn we voor de laatste maal vertrokken uit Fleurance. Het is nou niet dat we met tranen in de ogen stonden maar het was toch een beetje weemoedig moment. We hebben daar in de afgelopen jaren zoveel fijne dagen bij Trudy en Ab doorgebracht. En nu het huis verkocht lijkt te zijn aan een nazaat van de componist van het Wilhelmus, is de kans maar heel klein dat we er ooit nog zullen komen. Het huis laten we dus achter ons, Trudy en Ab gelukkig niet, die zien we voor het eind van het jaar wel weer chez nous.
Vanuit de hotelbar, daar moet je geen al te imposante voorstelling van hebben, zien we nu toch een waterig zonnetje schijnen. Vooralsnog troosten wij ons met een glaasje rosé en een assiette met pittige lekkernijen. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn. Voor de avond scoren we een aardig menuutje en de lokale TV voorspelt voor morgenochtend redelijk weer. En dan lokt het strand. Niet om te bakken maar om lekker een eind langs de vloed-/eblijn de wandelen. We zien er naar uit.

Fleurance

Ab en Jeanne hebben een sociaal contact

9 juni
Mardi is marktdag in Fleurance. Dat maakt van dit plaatsje, waar doorgaans weinig te doen is, een drukke bedoening incl. parkeerproblemen. Nou ja, problemen, je moet de auto nu een straat verder zetten dan je gewend was. Het centrum van Fleurance, waar de markt is, ziet er uit als een in de start gesmoorde kopie van Florence. Dat heeft niets met die twee namen te maken, in andere dorpjes hier zie je hetzelfde patroon: een centrumgebouw, waarin soms het gemeentehuis, en daar omheen een arcade. Die markt is geen "wereldmarkt" maar wel belangrijk voor het sociale leven, ook voor de ruim aanwezige Nederlanders die rond Fleurance leven en wonen.

Aux Vieux Pressoir

In de middag gaan we met onze gastvrouw en -heer lunchen in het nabije Caussens, in restaurant Aux Vieux Pressoir. Als je niet weet waar het ligt, vind je het nooit maar de locatie is absoluut schitterend. De kippen lopen er zo rond zonder het risico platgereden te worden.
In de avond, bij temperaturen van rond de 25 graden, toch wat bewolking. Er zit iets van een weersverandering aan te komen. Afijn, het is hoogst waarschijnlijk de laatste keer dat we hier zijn, het huis is na vele jaren zo goed als verkocht. Dus wij vertrekken met enige weemoed maar Trudy en Ab zien we in het najaar weer in Holland. Morgen op weg naar Vieux Boucau. Adieu Aux 4 Vents!

De kennelijk aan de pressoir ontsnapte kip

Jeanne voor het laatst zonnebadend in
Aux 4 Vents

Albi - Fleurance

8 juni

De buien zijn zichtbaar vanuit ons verblijf
in Fleurance. Maar daar blijft het ook bij.

Over deze dag is niet veel te melden. Rond de middag vertrokken uit Albi. De route gaat veelal over minder spectaculaire N-wegen maar op zo'n 50 km van Fleurance worden de wegen smaller en het glooiende landschap steeds fraaier. We zijn blij onze vrienden weer te zien en hebben alle gelegenheid weer bij te praten.
De onweersbui die ons gisteren in Albi verraste, kwam mogelijk wel hier vandaan. En ook nu weer veel donkere luchten plus buien, maar alleen in de verte. De temperaturen blijven hoog (28 gr).
Morgen gaan de dames naar de markt. En de mannen? Ach, die zien wel, die bekijken het vanaf een terrasje.

Castello d'Empuries - Albi

Jeanne keert Carcassonne de rug toe

Om 9 uur de familie achter ons gelaten. We hebben vier hele leuke en gezellige dagen gehad. Daarom dank aan de achterblijvers! De autoroute ligt er op deze zondag redelijk verlaten bij. De reden is simpel: het is nog vroeg en vrachtverkeer op zondag is verboden {m.u.v. o.a. aan bederf onderhevige goederen). Bij Narbonne verlaten we de A9 en gaan de A61 op, naar Toulouse. Onderweg komen we langs Carcassonne dat we uit de verte zien liggen. Daarna de A64 naar eindbestemming Albi. Was het in Spanje warm, hier ook: 27 graden C en nogal benauwd, zeker als je met koffers naar 2-hoog loopt te zeulen. Albi is gekend om z’n ik zou haast zeggen alle-Jezus-grote-kathedraal. Of ik het nou een fraai bouwwerk vind, daar ben ik nog niet achter maar imposant is ie. In de schaduw van de kerk, en daar is er dus genoeg van, drinken we wat fris om onze vochthuishouding weer op peil te brengen. Na een heerlijke douche in ons hotel zien we hoe op Roland Garros Wawrinka doende is Djokevic af te drogen. Wij volgen zijn voorbeeld en gaan weer op pad, de warme avond in.

Noodweer in Albi
(van onze verslaggever ter plaatse)

 In het buitenland behoren wij tot de groep ouderen die tegen etenstijd de menuborden van restaurants afstruinen. Restauranteigenaren moeten ons vaak met wanhoop gadeslaan. Staan mensen geïnteresseerd te kijken, lopen ze weer verder. Dag potentiële klant. Niettemin vinden wij iets dat ons aanstaat maar we zitten nog niet goed en wel, of Jeanne ziet achter mijn rug een onweersbui naderen. Als mijn richtingsgevoel mij niet bedriegt komt ie uit de richting van de Gers. Dus morgen in Fleurance ff checken hoe het met dat gevoel gesteld is. Niettemin houden we het tijdens de maaltijd droog (we zitten buiten) maar niettemin zijn er windvlagen en later wat verkoelende regen. Terug in ons hotel werken we dit blog bij en als de Wi-Fi meewerkt, dan leest u dit vanavond nog.

De kathedraal van Albi. Let op de mensen op
de trap om een indruk te krijgen van de
massaliteit van dit gebouw.

L'Escala

De pizzaparty in L'Escala

Op onze laatste dag hier werden we gefêteerd op een heerlijke pizza aan de andere kant van de baai waar Rosas aan ligt. L'Escala is ruim 20 km rijden hier vandaan. We kennen het nog wel van heel lang geleden en waarschijnlijk daarom is het voor ons geheel onherkenbaar geworden. Hoe dan ook, de pizza, het bier en de wijn waren prima in orde en de toetjes niet minder. Onze dank aan de familie en evenzeer bedankt voor de gezellige ontvangst. Morgen weer noordwestwaarts, in de richting van waarschijnlijk Albi en daarna Fleurance.

Het strand van LÉscala met Rosas op de achtergrond

Update 23.13 uur LT: Zojuist nog de Champions League finale aanschouwd en dat Barcelona gewonnen heeft is, te oordelen naar verweggetoeter en een verdwaalde vuurpijl, ook in deze omgeving doorgedrongen.

Riudarenas

5 juni

Casa Pequena

Vandaag doen we een tochtje naar Memory Lane. Vele vakanties brachten wij met de kinderen door in Kap's Casa Pequena in Riudarenas. Waar?? roepen de kenners van de Spaanse topografie. Zo’n 20 km onder Gerona en een tikkie oost van Santa Coloma de Farnes, dan weet u het wel. En daar waren we nu maar een 70 kilometer vandaan. Dus… inderdaad. Bovendien hadden we een vererende opdracht voor de aanschaf van autochtone Spaanse zeep en die vind je alleen nog maar in heeele kleine dorpjes. Dus al vroeg togen wij op pad om uit te vinden dat er op de N11 wel het één en ander veranderd was. Een tunneltje hier, een rotondetje daar plus de nodige bebouwing die we nog nooit gezien hadden. In de befaamde bocht van de N11, bij de afslag naar Mallorquines, hebben we met spijt moeten constateren dat de Tourist voor de eeuwigheid gesloten lijkt. Maar ook hier een rotonde. Riudarenas is nog redelijk het zelfde. Wel een beetje meer bebouwing en industrie maar de weg naar Casa Pequena (CP) is nog geheel in oude staat. De brug over de rio ligt er, zoals immer, geheel nutteloos bij want water ho maar. Het enige dat wij niet meer hebben kunnen terugvinden, was de boom waartegen we onze trouwe Citroën BX (PY-12-TY voor de kenners) total loss hebben gereden. Bij CP aangekomen troffen we Mary Jane die met een motorzaag doende was. Ze was aangenaam verrast ons te zien. Het zelfde gold mevr. Van Ditmar, inmiddels bijna 90, die Jeanne na al die jaren nog herkende. We werden onthaald op een versnapering en het verleden passeerde de revue. Om maar een paar personen te noemen: Pedro (3 jaar geleden overleden), Dolores, (idem, 2 jaar geleden), Roberto (ook vorig jaar) en de Zwitser, die de boerderij van tante Rosien kocht, is ook niet meer. La Brasa wel, maar nu gerund door de zoon van de postbode, en CP verbouwd. Ook het kerkje op de top van de berg is er nog steeds. Wanneer je de moeite neemt je eigen dekens en zo mee te nemen, dan mag je er zelfs blijven slapen. Veel dichter bij de hemel kan je bij leven niet komen. Een bezoek aan Santa Coloma werd ons ontraden. Druk, veel éénrichtingsverkeer en weinig parkeerplaatsen. Aldus ons bezoek aan het verleden. Het huis van de familie Kniphorst hebben we niet meer bezocht wetende dat we mevr. K. er niet zouden aantreffen. Maar ook aan haar en haar man Dick bewaren we de beste herinneringen. Op de terugweg bij de supermercado in Riudarenas de zeep gescoord dus Kap kan er weer voor jaren tegen.

Het kerkje waar wij ooit naartoe klommen

De renovatie van Casa Pequena

Castelló d'Empúries

4 juni

Het restaurant in Vilanova la Muga

Dat Marijke vandaag 69 wordt, dat houden we geheim. Bovendien is het haar niet aan te zien en verder gaat het niemand wat aan. De in onze koelkast gestalde verjaardagstaart wordt en petit commitee pikaan gemaakt en de overige honger wordt gestild in het nabij gelegen restaurant in Villanova la Muga. Magret de canard en een tongetje passeren de revue. Zo ook nog wat crème catalan en aanverwante calorierijke zaken. De Spaanse wijn valt zo in de smaak dat Gerard het niet kan laten een kartonnetje voor Jeanne aan te schaffen. Goeie vent, die Gerard. Bij elke slok zal aan ons verblijf hier gedacht worden. Na al deze inspanningen wordt de rest van de dag in aangename ledigheid doorgebracht en besloten met een wandeling langs het strand.

The beach boys and girls

Agde – Castelló d'Empúries

3 juni

Vanuit Agde is het goed 2 uur rijden naar onze Spaanse bestemming. Gerard heeft onze komst gedegen voorbereid. Het inchecken op camping Laguna verloopt als een speer en in vergelijking met het vorig jaar, betalen we € 18/nacht minder. Goeie vent, die Gerard. Of is het een gevolg van de crisis? Wie zal het zeggen. Het enige nadeel is hier dat het met de internetverbinding slecht gesteld is. Men vindt dat hier nog zo bijzonder dat er aanzienlijke bedragen voor gevraagd worden. Daarom moet ook dit blog nog even op publicatie wachten.

Door Marijke, Gerard, Sjaan en Willem worden we gastvrij ontvangen. Oude tijden herleven en oude koeien (=verhalen!) komen weer soepel uit de sloot. Kortom, het is gezellig en het diner (garnalen en zalm) streelt de tong. Morgen is Marijke jarig. Dat gaat gevierd worden in een lunchrijke omgeving dus vanavond maken we het niet laat.

PS Na de vakantie wordt de foto nog wat duidelijker gemaakt.