Frankrijk (15)

1 juli Granville-De Panne

Wederom een dag die zonnig maar wat koeltjes begon (18gr.) maar in de middag een alleszins acceptabele temperatuur van 23gr. bereikte, hetgeen het verblijf in De Panne ten goede kwam. Onderweg geleerd dat Panne in het Frans een vrouwelijk woord is, men spreekt daar van La Panne. En om er nog maar eens een rolbevestigende opmerking tegen aan te gooien, dat begrijp ik wel…

’s Ochtends bij Leclerc in Granville nog wat cremant (ook rose) gebunkerd, anders zitten we met oud & nieuw zonder. De afstand naar De Panne bedraagt zo’n 500 km en daarvoor voornamelijk de autoroute benut. Elke keer valt weer op hoe rustig het op die Franse wegen is. Zolang ze maar niet van of naar Parijs lopen, valt het, zeker in deze tijd, nog wel mee. Het meest spectaculaire onderweg, was het aanzien van de Pont de Normandie, een indrukwekkend bouwwerk!

Jeanne had vandaag haar goede-daden-dag. Een speelgoedbeestje, dat tussen de spaken van een kinderwagenwiel vermorzeld dreigde te worden, werd voor de ogen van een verschrikte vader gered; een kind dat op een terras door een gebrek aan stoelen leek te moeten blijven staan, kreeg met kracht een van ‘’onze” stoelen in de knieholten geduwd en een niets vermoedend ventje kreeg een ronddwarrelende ballon in de handen gedrukt. Dankbaarheid alom jegens een blonde dame, dat spreekt!

Het aantal ‘te koop’ staande appartementen aan de boulevard van De Panne, begint, getuige de gele plakkaten op onderstaande foto, schrikbarende vormen aan te nemen. Ook daar crisis dus.

Vlak voordat wij met vakantie gingen, was de bekende kusttram Knokke-De Panne v.v. nog in het nieuws en zelfs op een Nederlands journaal. De tram was namelijk bovenop een hoogwerker van het eigen bedrijf geknald met een dode tot gevolg. Maar hij rijdt weer, de tram dan.

Tijdens deze vakantie hadden alle hotels wi-fi. Helaas hotel Artan in De Panne niet. Dus gaan we het met de dongel (wat een woord!) proberen. Ook een eerder met genoegen bezocht restaurant (Roger) bleek niet meer te zijn wat het ooit was. De garnalencocktail had onder de inflatie geleden en er was slechts een (1) soort nota bene Duitse wijn. Dus mochten we hier weer komen, dan maar niet hier L.

Tot slot nog een beetje genealogie. Ook in België is de letter ‘h’ een ondergeschoven kindje. Zeker de Franstaligen speken ‘m niet of nauwelijks uit. De letter heet niet voor niets de hache muet (stomme h). Als je dan de onderstaande hotelnaam (in De Panne) tegenkomt, dan durf ik er wel wat onder te verwedden dat die naam ooit ‘Harteveld’ is geweest. Toch nog eens uitzoeken waarom ze dan hotel geen otel noemen…

Morgen de laatste etappe, naar het schone Castricum.