Gent - Saint-Valery-en-Caux

Deel van de kloosterkapel in Gent

Het kloosterhotel in Gent is ons prima bevallen. Omdat het net iets buiten het centrum is gelegen, is het goed bereikbaar en redelijk rustig. De eigen parkeerplaats is ook een plus. Na een simpel ontbijtje in een espressobar, gaan we richting Berck Plage. Dat is althans het idee. Maar daar in de buurt slechts donkere wolken dus we besluiten door te rijden naar Saint-Valery-en-Caux. Het is zeker niet de eerste keer dat we hier zijn maar belangrijker is dat de zon er schijnt. Sinds de vorige keer is hier weinig veranderd of het moest zijn dat het hoogwater in de haven is. En dat scheelt toch al gauw een meter of drie met eb (zie de foto die 's avonds om half tien genomen is). De krijtrotsen doen het nog steeds goed in de zon en als je aandachtig luistert, hoor je Vera Lynn aan de overkant zingen dat de witte kliffen van Dover tenminste net zo wit zijn. Het diner hebben we weggespoeld met een aangenaam flesje Cote du Rhone uit de Gigondas. En ze sliepen nog lang en gelukkig.

De jachthaven van Saint-Valery

Waren de cliffs van Saint Valery maar zo white als Jeanne d'r jasje,
dan had Vera Lynn een ander liedje moeten zingen.

Bij hoogwater zetten deze schepen de vis zo op de kade. Bij laagwater lukt dat niet maar dat is niet zo'n probleem want binnenlopen is dan wat lastig...

De buitenhaven bij laagwater om 21.30 uur

PS Voor een duidelijker weergave van de foto's, klik op het plaatje.

Castricum - Gent

De eerste dag van onze vakantie rijden we niet meer kilometers dan we gemiddeld per dag deze vakantie van plan zijn, een goede 200 kilometer. Het is tevens de eerste keer dat we de A4 in zuidwaartse richting helemaal, ongehinderd door allerlei omleidingen, tot de Belgische grens kunnen volgen. De Liefkenshoektunnel kost nog immer € 6,00. Naar Gent niet alleen een kortere weg via Zelzate, we vermijden zo ook de gevreesde Kennedytunnel. Ons hotel in Gent is een voormalig klooster, zeggen ze. En inderdaad, het heeft iets spartaans maar voor de rest heeft het alles dat we nodig hebben. Jeff, nog net hier wonend in de Mageleinstraat, staat paraat om z'n oma en opa rond te leiden. Het weer werkt redelijk mee en op verzoek van Jeff dineren we bij een Argentijn die zich, met veel taalgevoel, Argenwijn noemt. En die laten we ons dus maar smaken. Morgen verder richting de Franse kust.

Grootmoeder en kleinzoon bij de Argentijn

Een Gentse trompe-l'oeil

In België is het tegenwoordig mogelijk om tegen betaling je eigen kentekenplaat te ontwerpen. Geen gendarme die dat nog verkeerd noteert.

Een buurman van Jeff