QR code

Je ziet ze steeds meer verschijnen, QR codes. In het straatbeeld, op winkelruiten, in musea en zelfs op een Nederlandse munt van 5 euro. Maar wat is het eigenlijk en wat moeten we er mee? Een QR code is het beste te vergelijken met een barcode, de streepjescode die op allerhande producten staat en de kassière in de supermarkt in staat stelt op efficiente wijze je kassabon te produceren. Dat je desondanks toch altijd weer lang in de rij staat, daar heeft die barcode niets mee te maken. En dat ze bij sommige supermarkten die schitterende aan-biedingen opvallend in de winkel adverteren maar vervolgens niet in de barcode verwerken, zodat je toch nog de oude prijs betaalt, da’s ook de schuld van die barcode niet.

Maar we dwalen af. Met die QR code kan je veel doen maar zonder een i-Phone of een andere smart-phone, heb je er echt helemaal niets aan. Net zoals een barcode, bevat een QR code informatie. Die informatie kan bestaan uit een websiteadres, een e-mailadres, een brok ge-schreven tekst, een telefoonnum-mer (wie telefoneert er nog vandaag de dag?), je verzint het maar. Al die informatie codeer je met een zogenoemde QR generator. Hier is nog zo'n generator, die is misschien iets duidelijker. In beide gene-ratoren kan je testen hoe dat gaat, dat heeft verder geen gevolgen. Als je dan zo’n code hebt gemaakt, kan je die downloaden als *.png of *.jpg, vervolgens printen en ergens aanbrengen. Ik kwam op internet al een Amerikaans bedrijf tegen dat die codes voor je maakt met daarop een biografie van een overlede-ne. Je krijgt dan een fraai uitgevoerde, weerbestendige code thuis gestuurd zodat je die vervol-gens op een grafsteen kunt aanbrengen. Kosten, slechts $ 59,95, een koopje! De ene z'n dood... En dan maar afwachten of er iemand met een geschikte telefoon langs komt.

Zo’n telefoon is pas geschikt wanneer je een z.g. app hebt gedownload om die QR code te lezen. Voor een Android-telefoon is dat bv. QuickMark maar er zijn er nog veel meer. Je richt vervolgens je camera op de code en de app ‘vertaalt’ de code in de informatie die er in opgeborgen is. KKDWD oftewel een kind kan de was doen.

Veruit de meeste QR codes, overigens een Japanse uitvinding in 1994 ontwikkeld op verzoek van Toyota, zijn in zwart/wit. Daar is een goede reden voor. Een goede code heeft contrast en dat is nu eenmaal het best gewaarborgd door alleen de “kleuren” zwart en wit te gebruiken. Maar kleuren zijn zeker niet uitgesloten. Marketing-jongens en -meisjes vinden dat natuurlijk veel cooler. Maar ja, marketingstrategieën zijn ook niet altijd even duidelijk...

In het begin van deze blogpost vroeg ik me af wat we nou met deze code aanmoeten. Voorlopig zie ik het nog meer als een gadget dan als iets waar we niet meer zonder kunnen. Maar het is zeker een vinding met potentie, zeker bij toepassingen in de industrie.

Aviodrome

Laatst met zoon en kleinzoon naar het Aviodrome in Lelystad geweest, lekker een beetje in je eigen verleden snuffelen! Nou ja, zo oud ben ik nou ook weer niet maar het vooruitzicht in een oude KLM-combi rond te lopen, dat doet een mens toch wat (snif).

Ik liep nog met het idee rond dat men daar het Aviodome van Schiphol-Centrum (zie foto boven) weer opgebouwd had, maar dat bleek een misvatting. Dat is indertijd, na een mislukt religieus avontuur in de Haarlemmermeer, richting Barneveld verkocht. In Lelystad, op de luchthaven althans, hebben ze een mooi gebouw neergezet en voldoende vliegtuigopstelplaatsen buiten. Daar staan ook allerlei kisten die voor mijn gevoel weinig met de Nederlandse luchtvaarthistorie van doen hebben, een Antonov-2 bv., maar dat mag de pret van de jeugd niet drukken. Overigens kom je niet voor een paar euro binnen, een volwassene betaalt bijna € 16 en een kind ruim € 13. Is dus niet echt goedkoop maar met wat uithoudings-vermogen kan een gezin daar wel een dagje zoet brengen, als ze tenminste niet te vroeg komen.

Eerst maar langs de echte ouwetjes. Omdat ik met een projectje bezig ben waarin een Fokker F-III figureert, hoopte ik een replica daarvan aan te treffen. Maar helaas geen F-III maar wel z’n voorganger, de F-II. Is ook een mooie kist en lijkt er wel wat op. Vervolgens ruim genoten van de Super Constellation, de Dakota en de oude Havilland Dove PH-MAD van (toen nog) Martin’s Air Charter die in de 60-er jaren vanaf het huidige Schiphol-Oost (Centrum was er nog niet en Oost heette toen gewoon Schiphol) rondvluchtjes boven Amsterdam deed. Dat was, denk ik, het eerste passagiersvervoer van Martin Schröder, een activiteit waar Martinair eind 2011 geheel mee stopt om zich voor 100% te concentreren op het vervoer van vracht, een markt waarin zij een belangrijke speler zijn. Ze hebben nu ook alle KLM full freighters in beheer. Wat zegt u? Nee mevrouw, koffers is geen vracht, da's bagage.

Een replica van de Fokker F-II, H-NABC

Na een wat merkwaardig in elkaar gestoken 4D-film (apart betalen aub) naar buiten toe en de oude KLM B747 PH-BUK bezichtigd. Die is op 16 december 2004 van Schiphol-Oost via de Ringvaart en Amsterdam, naar Lelystad vervoerd. Niet omdat ie toen niet meer kon vliegen maar omdat de baan op Lelystad te kort was om met een B747M op te landen. Ik kan me het spektakel op die dag nog goed voor de geest halen. De schipper van de duwboot mikte de ponton met daarop de Boeing, in één keer tussen de walkanten onder de Bosrandbrug door! En dat was letterlijk een kwestie van centimeters.

De deels ontmantelde PH-BUK onder de Bosrandbrug

in de Ringvaart op weg naar Lelystad 16-12-2004

Hoewel de BUK een "kleine" combi is, omdat je er maar zes 10ft-pallets kwijt kunt (tegen twaalf op de grote combi), is de ruimte achter de passagiersafscheiding (a.k.a. het schot) toch wel indrukwekkend. Sven vond het eerst maar moeilijk voor te stellen dat er ook paarden aan boord gingen. Maar na het zien van de ruimte en later van een echte paardenbox (“Opa, staan er echt geen paarden in?”), werd er toch enig geloof aan opa’s verhalen gehecht.

Sven en Rob op het maindeck van de combi

Tot slot was Sven bereid om nog even te poseren bij het landings-gestel van de PH-BUK, hetgeen de nietigheid van de mens maar weer eens toont.

Sven bij het onderstel van de B747M

In de museumwinkel nog een interessant boekje aangeschaft over de Haagse (jawel!) vliegtuigbouwer Pander. Inderdaad, die van de bekende meubelzaak die ooit op de hoek van Vlamingstraat en Wagenstraat zat en leverde aan koningen en koninginnen. In die beginperiode bestonden vliegtuigen voornamelijk uit hout en hout bewerken, dat konden ze goed bij Pander! Vandaar. Al bladerend in het boek kwam ik nog een bekende naam tegen nl. die van ene H. Chef d’Hotel (zie Beroepsnamen (1) in dit blog). Hij was afkomstig van die andere vliegtuigbouwer/-ontwerper Koolhoven en werd bedrijfs-leider bij Henk Pander. Toch eens uitzoeken waar de familierelatie precies zit. Er staan trouwens wel meer mij bekende namen in het boek: Asjes (nog steeds een bekende naam in de KLM) en wijlen Fred Zandvliet, de hoeder van historische KLM-gegevens en publicist.

Op de terugweg via de N302 door het Markermeer/IJsselmeer naar Enkhuizen gereden. Zo zie je nog es wat van de wereld. Water.


Update 24 november 2011: Het Aviodrome heeft vandaag het eigen faillisement aangevraagd bij de rechtbank te Haarlem. Dan waren we dus nog net op tijd...


Update 28 november 2011: Het Aviodrome wordt failliet verklaard.


Update 23 december 2011: Na vandaag is het Aviodrome gesloten voor het publiek. Een doorstart is niet mogelijk gebleken. KLM probeert nog wel de Uiver uit de boedel te kopen. Spotters op Schiphol pleiten ook voor aankoop van de Constellation.

Geïnterneerd door de Japanners

Geheel toevallig is er aanleiding om het nog een keer over Jan Wemmers te hebben (zie vorige blogpost helemaal onderaan). Gisteren maakte het Nationaal Archief, op hun site www.gahetna.nl, de interneringskaarten van Nederlandse krijgsgevangenen in Nederlands Indie beschikbaar.

Het eerste waar je dan aan denkt is of er niet een familielid tussen zou kunnen zitten. En zo schoot mij Oom Bob te binnen, de zwager van mijn grootmoeder Antje Doelman en echtgenoot van haar zuster Meinsje Doelman. Waarom wij ze Bob en Mies noemden, wel respectvol vooraf gegaan door de titel van Oom resp. Tante, dat weet ik niet maar Bob heette "in het echt" Jan en Mies Meinsje.

En van zo'n nieuw gegeven leer je altijd weer wat want ik had geen idee dat Oom Bob KNIL-militair was geweest. Ik heb altijd gedacht dat hij voor de Shell naar Indie was gegaan maar kennelijk lopen die twee werkgevers door elkaar.

Ook de broer van Antje Doelman, Cornelis, zat toen al (lang) in Indië en was dus ge-interneerd door de Japanners.

Er zaten ook "beroemdheden" in de interneringskampen, zie daarvoor o.a. de website van Maarten van der Meer http://bit.ly/pApYeC.

Beroepsnamen (2)

Familieleden en vrienden met een goed geheugen herinneren zich misschien nog dat ik ooit bij de Douane werkzaam ben geweest (1964-1965). Vooraf-gaand aan mijn loopbaan bij de KLM, heb ik mijn heil gezocht bij het Min. van Financiën. Ik werd daar aangenomen in de indruk-wekkende rang van ‘tijdelijk hulpkommies in vaste dienst’. Dat heeft veel van een contradictio in terminus maar dat is het niet. De bedoeling was dat je slechts tijdelijk hulpkommies zou blijven en daarna, na een examen (alles bij Financiën ging toen via examens) zou doorstoten naar de rang van grenscommies. Dan had je ook meteen twee strepen! Maar het werk was toch wat anders dan ik me had voorgesteld en na 1½ jaar heb ik mijn douanepet aan de wilgen gehangen. Het enige dat nog rest van deze periode, is deze knoop van mijn uniform. En natuurlijk de goede herinneringen aan 1½ jaar onbelemmerd rondlopen in de Rotterdamse haven en op het toen nog sterk op een dorpsvlieg-veldje lijkende Zestienhoven.

Gezien bovenstaande èn in het kader van het belichten van familieleden met een z.g. beroepsnaam, vestig ik graag de aandacht op de stiefmoeder van mijn grootmoeder van moeders’ zijde, Antje Doelman. Oma’s eigen moeder, Huibertje Aartje Barendregt, was al op 34-jarige leeftijd overleden. Een tweede huwelijk van haar echtgenoot Pieter Doelman, lag dus voor de hand. Oma had hele goede herinneringen aan haar stiefmoeder. Zij noemde haar 'mijn 2^e moeder', haar achternaam was Zöllner, een douaneambtenaar dus. Hieronder een fragmentgenealogie van de eveneens al eerder getrouwde Sara Johanna Zöllner.

Sara Johanna Zöllner * Rotterdam 19-10-1854 - † 's-Gravenhage 03-01-1933

Sara Johanna Zöllner, dr. van Wilhelm Zöllner en Sara Johanna Beijnders, geb. te Rotterdam op 19-10-1854, overl. te 's-Gravenhage op 03-01-1933, tr. (1) te Rotterdam op 18-04-1883 met Johannes Warendorff, zn. van Cornelis Johannes Warendorff en Hendrina Josina Winterkamp, geb. te Rotterdam op 29-12-1857, overl. te Rotterdam op 17-12-1895.

Uit dit huwelijk:

1. Henriette Henderika Josina, geb. te Rotterdam op 14-02-1884, relatie met Nico Rensen, fluitist Residentie Orkest.
2. Wilhelm, geb. te Rotterdam op 24-01-1886.
3. Sara Johanna, geb. te Rotterdam op 26-06-1888.
4. Antoon Mattheus, geb. te Rotterdam op 24-01-1893.

Sara Johanna Zöllner, tr. (2) te Rotterdam op 12-02-1902 met Pieter Doelman, zn. van Cornelis Doelman en Antje Hoogendam, geb. te Maasland op 14-07-1864, onderbaas in 't melkbedrijf, overl. te 's-Gravenhage op 05-01-1942.

Huibertje Aartje Barendregt * Rozenburg 27-3-1867 - † Rotterdam 10-4-1901, gekleed in waarschijnlijk Rozenburgse klederdracht

Pieter Doelman, tr. (1) te Rozenburg op 16-04-1891 met Huibertje Aartje Barendregt, dr. van Arij Barendregt en Meinsje Qualm, geb. te Rozenburg op 27-03-1867, overl. te Rotterdam op 10-04-1901.

Uit dit huwelijk:

1. Antje, geb. te Rotterdam op 02-05-1892, overl. te Tilburg op 6-12-1984, tr. te 's-Gravenhage op 27-12-1916 met Gerardus Theodorus de Langen, zn van Jan de Langen en Johanna Margaretha van den Bosch, geb. te 's-Gravenhage op 24-11-1888, overl. te Utrecht op 20-10-1967.
2. Arij, geb. te Rotterdam op 10-12-1893, overl. te Maastricht op 01-06-1912.
3. Cornelis, geb. te Rotterdam op 30-10-1895, bouwkundig opzichter/inspecteur technisch onderwijs, overl. te Soestdijk op 23-12-1983, tr. te Cruyshautem [OV, België] op 04-07-1921 met Lea Eulalia Hortensia Libert, dr. van Triphon Josephus Libert en Maria Ludovica Matthys, geb. te Cruyshautem [OV, België] op 13-02-1896, overl. te Leusden op 15-03-1983.
4. Meinsje, geb. te Rotterdam op 26-06-1900, overl. te 's-Gravenhage op 04-12-1973, tr. met Jan Wemmers, geb. te Delft op 30-04-1898, employee Shell, overl. te 's-Gravenhage voor 04-12-1973.

Ook deze fragmentgenealogie is eerder gepubliceerd op cd-rom 'Familienaam = Beroepsnaam, uitgegeven door de NGV afd. Amsterdam e.o. op 27-09-2008 t.g.v. het 60-jarig bestaan.

Vandaag... (1)

Vandaag is de 97e geboortedag van mijn vader Johannes Cornelis Miebies (geb. Den Haag, 3-8-1914 - overl. Apeldoorn, 13-4-1945). Ik heb hem niet bewust gekend en hij mij nauwelijks. Hij heeft de twijfelachtige eer om drie maal te zijn begraven. Eerst op de fusilladeplaats in het Kruisjesdal, daarna op of rond 26 mei 1945 op de begraafplaats Heidehof in Ugchelen en nu ligt hij sinds de 70-er jaren op het Ereveld in Loenen. Soms vraag je je wel eens af hoe mijn/ons leven zou zijn verlopen als hij wat langer bij ons geweest zou zijn. Maar dat soort bespiegelingen hebben niet zo veel zin. We gaan dus maar weer over tot de orde van de dag, een bezoekje aan mijn moeder brengen.

Tijdens zijn diensttijd ca. 1935

Uit: De Patriot van 1-6-1945

Het monument in het Kruisjesdal aan de weg tussen

Apeldoorn en Hoog-Soeren. Je moet weten waar het is,

anders rijd je er zo voorbij...