Saturday 31 December 2011

Blogstatistieken 2011

Zoals ik al eens eerder heb bekend, mag ik graag lijstjes maken en dan vooral van het soort waar je wel mee kunt pronken maar waar je verder niets aan hebt. Daar heb ik al een mooie verzameling van en daarover misschien eens een andere keer. Wij schrijven nu 31 december en dat is natuurlijk bij uitstek de tijd om terug te kijken en er een jaaroverzichtje uit te persen. In 2008 ben ik met dit blog gestart, eigenlijk alleen maar om ons huis in Amstelveen onder een zo breed mogelijke aandacht te brengen. Dat lukte toen nog niet zo goed. Als ik het wel heb, is het huis welgeteld drie maal bekeken. Daarna heb ik met het blog weinig tot niets meer gedaan. Totdat we dit jaar met vakantie naar Frankrijk gingen en ik de pc van Jeanne meenam om de thuisblijvers af en toe eens per e-mail te informeren over onze wederwaardigheden. Dat bleek al gauw een veel te omslachtige methode. Daarop schoot mij te binnen dat ik het blog ook nog had. En zo kreeg het blog een nieuwe start met een ruim aantal afleveringen uit Frankrijk.
Het jaaroverzicht gaat dus over het blog en met name over de statistieken die op zo'n blog geproduceerd worden. Page views, gebruikte operating systems, browsers, de herkomst van je lezers, wat leest men enz. Afijn, u kijkt maar. Zeer waarschijnlijk ten overvloede, een (1) persoon kan >1 page views veroorzaken. Een page view is dus niet gelijk aan een persoon. Vragen en opmerkingen over deze cijferbrij kunt u kwijt via 'reacties'.

MonthPage views# Posts
jan-1100
feb-1100
mrt-1100
apr-1130
mei-1141
jun-1135017
jul-112156
aug-111815
sep-111775
okt-112655
nov-115176
dec-118498
Year 2011256153
Peak day194Dec. 11, 2011


Most popular posts: top 10Page views
Combi-namen (2)45
Combi-namen (1)37
Beroepsnamen (1)31
Combi-namen (3)31
Onze vliegtuigen (1)31
Apeldoorn30
Dordrecht25
Glaskunst25
Sinterklaasavond24
Aviodrome23
Most popular browsersPage views
Internet Explorer94337%
Firefox53121%
Chrome50920%
Safari33013%
Mobile (misc.)2249%
Most popular operating systemsPage views
Windows190274%
Macintosh26310%
Android1847%
iPhone793%
iPad542%
Origin countriesPage views
Netherlands184772%
Russia2269%
Germany1195%
France1004%
United States1004%
Austria402%
Belgium311%
United Kingdom 281%
Singapore100%
Ukraine100%

De scherpe waarnemer zal opmerken dat het totaal aantal page views (2561), niet overeenstemt met het getal dat op de site staat. Het verschil is het aantal page views dat ik zelf "veroorzaakt" heb. Want die tellen uiteraard niet mee.
Tot slot nog wat feestelijk vuurwerk, gefilmd vanaf ons balkon, om mijn beste wensen voor u lezer, kracht bij te zetten!
Thank you for reading this blog and a very happy New Year to you all!



Wednesday 28 December 2011

Tekeningen

Als je je vader niet gekend hebt, dan is het lijkt mij logisch dat je toch nieuwsgierig bent naar wat voor man dat nou geweest is. Een mogelijkheid om dat uit te vinden is natuurlijk daar met mensen over te praten die hem gekend hebben. Het vervelende is alleen dat je vaak veel te laat op het idee komt om dat te doen. Van die mensen leeft er nu eigenlijk niemand meer, alleen mijn moeder nog. Maar die heeft, zoals ze zelf bij herhaling (sic) zegt, een geheugen als een garnaal. De enige die dan nog overblijft is mijn tante Jo. Tante Jo is van 1913 maar heeft een geheugen als een pot! Tante Jo was getrouwd met Johannes Frederikus Miebies (1899-1958). Dat was een zoon van David Miebies (1871-1935), een broer van mijn opa Andreas Miebies (1883-1957). Tante Jo is dus mijn, tja hoe moet je die nou noemen? Na een beetje puzzelwerk denk ik dat dat een aangetrouwde achternicht is. (In de Amerikaanse genealogie heet zo iemand een first cousin [by marriage] once removed. Het is maar dat u het weet.) Maar goed, we hadden het over tante Jo. Het probleem daar is, ik heb het haar wel eens gevraagd, dat ze niet zo veel contact met dat deel van de familie had. Maar binnenkort zien we haar weer, dus toch nog maar eens gevraagd.
Maar goed, bij gebrek aan oral history, probeer ik me dan maar een voorstelling te maken aan de hand van hetgeen hij aan tastbare dingen heeft nagelaten. Wat mij betreft de meest in het oog springende zaken zijn zijn tekeningen. Zo te zien had hij een voorliefde voor pentekeningen, naar ik aanneem gemaakt met Oost-Indische inkt.
Ongedateerd, gesigneerd JC Miebies
Ik vind dit een charmant tekeningetje. Daar spreekt toch wel iets van talent uit, een talent dat voor zover ik weet niet aan z'n kinderen is doorgegeven. Maar misschien moet ik, om dat te ontdekken, eens m'n best gaan doen...
De volgende, eveneens pentekening is er eentje uit een serie van vier. Het zijn allemaal stadsgezichten uit Rothenburg a.d. Tauber. Ze zijn wat strak-ker, wat minder speels dan het skûtsje (?) hierboven, maar, zo te zien, wel met veel geduld gemaakt.
Rothenburg o.d. Tauber, Am Plönlein, gesigneerd JC Miebies 1941

De hele serie zal ongetwijfeld gemaakt zijn naar aanleiding van een vakantie daar, want Duitsland was een populaire vooroorlogse bestemming voor mijn vader en moeder. Maar dat zal in 1941 waarschijnlijk niet meer het geval zijn geweest.

Toen ik onderstaand documentje voor het eerst zag, heb ik even geloofd dat het authentiek was. Maar wanneer de tekst tot je doordringt, dan zie je al snel dat je je met dit papier niet op straat kon vertonen zonder ernstige risico's te lopen.  
De tekst luidt vrij vertaald dat de vertegenwoordiger van de Reichskommis-sar bevestigt dat de heer J.C. Miebies een geweldige vent is van wie de "uit-muntendheid" als een paal boven water staat. De reden dat ik het hier bij zijn tekeningen laat zien, is het afgebeelde stempel. Ook dat heeft hij gete-kend. En als je dat voor de eerste keer ziet, dan denk je, hoe is ie aan dat stempel gekomen? Nadere beschouwing leert dat het een potloodtekeninge-tje is. Knap getekend! Maar, niet zonder risico in die tijd (1944) want het bezit kon door de bezetter wel eens letterlijk als een doodzonde worden beschouwd...


Afijn, naast andere dingen dragen ook deze tekeningen bij tot het beeld dat ik van mijn vader heb.

Wednesday 21 December 2011

De prijs van een lintje

Wanneer u ooit een lintje hebt gekregen, dan weet u waarschijnlijk dat u dat lintje niet gekregen hebt maar in bruikleen ontvangen. Het Rijk blijft eige-naar van uw onderscheiding. Formeel moeten de nabestaanden de medaille teruggeven, alleen het zogenoemde knoopschatversiersel mag behouden worden. Stellen uw erfgenamen het behoud nou zeer op prijs, dan kan dat wel maar moet er een borgsom worden betaald. Dat kan nog aardig oplo-pen. Het bedrag varieert van  178 voor de versierselen behorend bij een lid in de Orde van Oranje-Nassau tot  2.093 voor een Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit gehoord dat het Rijk zo'n onderscheiding heeft teruggevorderd. Dus zal wel een beetje pa-pieren regel zijn.
Niettemin blijf ik het toch wat vreemd vinden dat wanneer de samenleving resp. de Koningin vindt dat je een lintje moet krijgen, dat je dat niet echt krijgt maar het wel mag lenen. Maar goed, je kunt natuurlijk altijd weigeren. Echter, dat doen maar weinigen, zeker niet wanneer je door je familie met een smoesje naar de burgemeester wordt gelokt.
Nou zie ik me zelf niet als kenner van deze materie maar ik weet van één onderscheiding dat je die gewoon mag houden, althans de nabestaanden mogen dat. En die onderscheiding is het Mobilisatie-Oorlogskruis, een ere-teken dat posthuum is toegekend aan mijn vader.
Aan die toekenning gaat een hele papiermolen vooraf. Maar uiteindelijk komt dan op 25-1-1952 (een bekende datum) het bericht dat de Minister het ook goedvindt.
De officiële toekenning van het Mobilisatie-Oorlogskruis
De papiermolen maalt vervolgens vrolijk door en kort daarna krijgt mijn moeder de mededeling dat mijn vader posthuum in aanmerking komt "in verband met ... verricht verzetswerk enz." Zo'n terminologie wekt een beetje de indruk alsof het hier een vergoeding voor overuren betreft. Maar dat kan aan mij liggen. Waar ik me later pas echt aan gestoord heb, is de mededeling die een eindje verderop staat nl. dat de aanschaf enige kosten met zich mede brengt en dat de versierselen pas worden verstrekt nadat f 2,75 is overgemaakt!
Hoe verzin je het!! Je bent je man verloren in de oorlog maar voor f 2,75 hebben we nog wel een officiële waardering voor u... Over de prijs betalen gesproken!
De "rekening"
Op 27-2-1952 heeft mijn moeder het bedrag gegireerd. Ik weet niet of ze er toen de zelfde gevoelens bij had, die ik later wel kreeg. Waarschijnlijk niet, anders had ze de onderscheiding misschien wel niet geaccepteerd.
De uitreiking heeft plaats gevonden op 4-7-1952 in Paleis Het Loo in Apeldoorn, een evenement dat mij nog redelijk helder voor de geest staat.
Het Mobilisatie-Oorlogskruis
Het uniformversiersel
Afijn, wat gebeurd is, is gebeurd maar ik heb er nog steeds een beetje vervelend gevoel bij. Anders had ik deze blogpost vast niet geschreven.

Thursday 15 December 2011

Combi-namen (4)

Deze keer vijf combi's die niet vreselijk geestig zijn maar wel als frappant zullen worden ervaren omdat juist diè twee namen tot elkaar "veroordeeld" zijn. 
Bij de eerste twee zal het frappante wel duidelijk zijn, althans wanneer u het spreekwoord van het schaap en de dam kent en weet dat Cupido het zoontje van Venus is, die met pijl en boog zijn "slachtoffers" treft. En dat u bij het beschouwen van deze namen, het niet zo nauw moet nemen met de spelling, dat had ik al eens gezegd.
Schaab-Dam
Pijl-Cupedo
Bij de volgende combi moet u wel weten dat er in het mij zeer bekende Amstelveense winkelcentrum een schoenenzaak is die Van Dun Modeschoe-nen heet ("met van DUN schoenen DIK tevreden"). Dus wanneer een Van Dun (nota bene uit Amstelveen) dan getrouwd blijkt te zijn met een Schoen...
van Dun-Schoen
Bij nummer vier moet, misschien alleen voor de jongeren onder ons, vermeld worden dat Albert Plesman als de oprichter van de KLM te boek staat en dat de KLM lange tijd een zeer succesvolle reclamecampagne met o.a. landende zwanen heeft gehad.
Plesman & Zwaan
Tot slot eentje die qua naamcombinatie niet helemaal zuiver op de graat is, maar toch te mooi om niet te noemen.
(Breedt) Bruijn-Boteram

Sunday 11 December 2011

Onze vliegtuigen (3)

Het jaar 1969, waarin ik in de onderstaande vliegtuigtypes gevlogen heb, staat in mijn 'werkgeheugen' bekend als het jaar van de conference in Athene. Sommigen denken nu misschien dat ik met oudjaar in Athene was maar dat was niet het geval. Daarom ter verduidelijking, de KLM is lid van de burgerluchtvaartorganisatie IATA. Een maal in de twee jaar was er een bijeenkomst, in het Engels: een conference, van alle aangesloten lucht-vaartmaatschappijen (carriers in het jargon) in een over het algemeen aangenaam oord (in 1967 vond die vergadering plaats in San Juan, Puerto Rico). Daar werden dan allerhande zaken besproken. Mijn/ons pakkie-an was het proberen de KLM-voorstellen m.b.t. vrachttarieven tussen/binnen Europa, Afrika en het Midden/Verre Oosten aangenomen te krijgen. (Ook in de scheepvaart heeft de term conference een vergelijkbare betekenis, bv. de Noord-Atlantische Conference.) In die tijd kon je nog met andere carriers over tarieven praten. Als je dat tegenwoordig doet, riskeer je gevangenisstraf (in de USA) of tenminste boetes (in de EU) wegens het vormen van een kartel. Twee van mijn voormalige collega's hebben dat eerste aan den lijve moeten ondervinden! (Voor de goede orde, ze werkten toen al niet meer voor de KLM...)
Die bijeenkomsten duurden meestal zo'n 4-6 weken. Veel vrije tijd hadden we niet maar in Athene lukte het om op een zondag op en neer naar Rhodos te gaan. Zodoende vloog ik in mijn eerste DC-6B.
Ik herinner me nog dat er, kort na op 13 mei te zijn teruggekeerd op de Rembrandtweg in Amstelveen, een bom explodeerde op de bovenste etage van het Hilton in Athene, het hotel waar wij verbleven en de vergadering hadden. 
Uit: Building the Cold War van A.J. Wharton
Die aanslag werd gepleegd door tegenstanders van het toen aan de macht zijnde zogenoemde kolonelsregime. Ik ben sowieso al geen liefhebber van rotjes maar aan dit soort klappers heb ik al helemaal geen behoefte.


27-4-1969, Douglas DC-6B, OA960, ATH/RHO, 264/25048 mijl

27-4-1969, Boeing 727-200, OA965, RHO/ATH, 264/25112 mijl
Foto ex freeskyproject.com
Het meest in het oog springende verschil tussen de DC8 50series en 6oseries, is de lengte. De DC8-63 was zo'n 11 meter langer dan de DC8-53 nl. ruim 57 meter. Op de foto's is dat wel te zien.

16-6-1969, Douglas DC8-53, KL673, SPL/YUL, 3422/31306 mijl
Foto ex mst-aviation.nl

27-6-1969, Douglas DC8-63, AC622, YYZ/YUL, 315/31936 mijl
Foto ex nwan.co.uk (Brian Jones)
ATH = Athene
RHO = Rhodos
SPL = Schiphol
YUL = Montreal
YYZ = Toronto


De teksten onder de foto's geven resp. de datum van mijn eerste vlucht met dat vliegtuigtype, het vliegtuigtype, het vluchtnummer, de herkomst/ bestemming, de afstand in mijlen tussen die twee en het totaal aantal mijlen dat ik t/m die vlucht heb afgelegd. 
In principe toont de foto een machine van de maatschappij waarmee ik die eerste vlucht heb gemaakt.


Wordt vervolgd

Thursday 8 December 2011

Opera Sinterklaas

Piet Miebies op 15-8-1938
13 jaar oud
In de blogpost over Sinterklaas was sprake van de Opera Sinterklaas van de hand van mijn vaders' jongste broer Piet. Binnen de familie is enthousiast gezocht in kasten en op zolders. En ja hoor, de opera is te voorschijn geko-men. Nicht M. en haar echtgenoot L. hadden het origineel (denk ik) en hebben het gescand en mij toegestuurd, waarvoor dank!. Het da-teert van 4 december 1970. In die tijd nog geen word processors, Windows of andere hi-tech word-documentmogelijkheden. Men schreef of men tikte. Op een Remington of een Olympia-tikmachine. Zo ook dit gedicht. Hieronder een weergave van het begin van de opera en daarna de integrale tekst. Voor de familieleden die de première nog hebben meegemaakt, waarschijnlijk veel deja vu-gevoel. Maar ook anderen zullen er de humor er wel van inzien.
Overigens, één van de succesfactoren van die vroegere sinterklaasavonden was wel het gegeven dat de auteur van een gedicht, het ook voordroeg. Dat gaat zeker ten koste van het wie-zou-mij-getrokken-hebben-gevoel, maar het gedicht komt wel veel beter uit de verf. En dat is wat telt!




Dit pak daar zit geen mieter in,
dus wie het krijgt, dat geeft geen pest.
Het gaat alleen om dit cadeau:
Dit is een manifest
gericht tot ieder die met mij
zijn krachten in wil spannen,
om vuile sinterklaasgedichten
voor de toekomst uit te bannen.
Want al uw sinterklaasgerijmel
vrienden, u weet het allemaal,
het hangt altijd aan elkander
van de grofste lastertaal.
Een eenvoudig, lief gedichtje
is er nog maar zelden bij,
ze zijn vulgair en onbehoorlijk
uitgezonderd die van mij.
Daarom vrienden, laat ons trachten
om thans met vereende krachten
ons sinterklaasfeest op te beuren
tot een cultureel gebeuren.
Zo kiemde het idee in mij
te komen tot een maatschappij
tot verheffing van ‘t niveau
van sinterklaasgedichten en zo.
En ter illustratie van dit streven,
heb ik een opera geschreven.
En ik wou thans permissie vragen
deez’ pennevrucht hier voor te dragen.
En mocht ik geen permissie krijgen,
dan neem ik er eentje van me eigen.
Zo zout heb ik ‘t nog nooit gevreten
ik zal potdomme zelf weten,
wat ik hier wens voor te dragen
dat hoef ik jullie niet te vragen.
Sodeju hoe heb ik ‘t nou?
Ik schrijf dit allemaal niet voor lauw,
‘t zou een mooie rotstreek wezen
als ik ‘t nou niet voor mocht lezen.
Ik stort mij in ‘t litteraire
mijn opera gaat in première.

Wel nu, ‘t speelt op een groot toneel
dat zie je bij opera’s heel veel.
Maar het doek is nu nog dicht
en heel de zaal is fel verlicht.
Da’s ook niet orgineel helaas
dat heb je vaak bij opera’s.
Zit je d’r al om kwart voor achten,
dan moet je een kwartiertje wachten.
En voor ‘t gordijn dan open gaat,
zie je eerst drie dikke wijven.
Die roepen opera sinterklaas
in honderdacht bedrijven.
Dan gaat het spul beginnen, hoor
‘t gordijn gaat langzaam open
en, wijl het opera sinterklaas heet,
zie je eerst Sint Nicolaas lopen.
Dan een aantal zwarte pieten
die haasje over spelen.
Ik meen dat het er dertien zijn
zes gewone en zeven schele.
Nou even wat omstandigheden
die er niet zoveel toe doen:
Drie pieten zijn in ‘t groen gekleed
en al die anderen zijn in ‘t groen.
Nou ben ‘k daar zelf niet zo content mee
en als ik ‘t nog eens schrijven zou,
dan zou ik er vijf een blauw pak geven
en al die anderen ……… juist mevrouw.
Maar nou moet je op gaan letten
want die sint zwaait met zijn staf.
Dan komt er links een naakte vrouw op
en die gaat dan rechts weer af.
De zwarte pieten zingen samen
de mooie aria Lot is dood
en de uil roept uit de olmen,
schoon zijn vader ‘t hem verbood.
Die vader was zo’n oude uil, hè,
die de jeugd niet meer begreep.
Die was vergeten hoe hij vroeger
zelf de kat in ‘t donker kneep.
Laat toch roepen uit die olmen,
dat komt heus wel weer terecht.
‘t heeft met de opera niks te maken,
maar ‘t mag toch wel eens gezegd.
Inmiddels zien we op ‘t toneel
een grote schare mannen,
die maken daar een hels kabaal
met deksels en met pannen.
Dan heffen zij hun strijdlied aan
met strak vertrokken smoelen
wij strijden voor een eenheidsprijs
van rode pluche stoelen.
Een schildknaap van de koning
zien wij naar ‘t paleis toe snellen,
om van de pluche-stoelen-opstand
aan de koning te vertellen.
De koning was een brute heerser,
die juist een feest in zijn kasteel had
dan giet hij samen met zijn vrienden
liters klare door zijn keelgat.
En juist als zes Japanse geisha’s
havermoutse pap serveren
verneemt hij van de schilknaap
hoe ze buiten protesteren.
Dan spreekt hij, net als wijlen Nero,
van je veni vidi vusi
olke bolke rubisolke
ik duld geen revolutie.
Ik ontbied bij mijne majesteit
de koene ridder Pijpekrijt.
Onderminister van dominospelen
en chef protocol van des konings bordelen.
Die moet direct zijn harnas aan,
om de opstand neer te slaan.
Maar inmiddels is de opstand
uitgebreid tot heel het land.
Een dorpskruidenier met zijn 17 klantjes,
verzamelaars van sigarenbandjes,
souteneurs en heilsoldaten,
alles dromt nu door de straten.
Maar als de klok van Arnemuiden
vanavond zeven uur zal slaan,
dan zullen zij zijn stem niet horen,
dat is hier veel te ver vandaan.
Daar zien wij ridder Pijpekrijt,
vazal van zijne Majesteit,
de poort van ‘t slot uit rijden.
In ‘ groene dal, in ‘t stille dal,
klinkt plotseling trompetgeschal
van de harmonie uit Leiden.
Maar het volk dringt verder op,
de revolutievlag in top
en gewapend met musketten.
Het meisjeskoor uit Lutterade
staat zingend op de barricade
te smijten met cadetten.
De koene ridder Pijpekrijt
bewust van zijn heldhaftigheid
luistert hoe de schare joelt,
zijn zwaard vlijmscherp geslepen.
Dan buldert hij met rauwe stem:
Jeruzalem, Jeruzalem.
Maar wat die vrijer nou bedoelt,
dat heb ik nooit begrepen.

In de volgende tafrelen
slaan ze hevig aan het rauzen,
maar de bloedigste tonelen,
die zie je niet, dan is het pauze.
Dan zijn ze haast een half uur
aan het vermoorden en verminken.
Maar dat regelen ze prettig,
intussen kan je koffie drinken.
Je ziet dus niet hoe woeste kerels
op de slotpoort staan te beuken
en hoe de zes Japanse geisha’s
zitten te bibberen in de keuken.
Maar je ziet wel een hele bende
op bloed bewuste woestelingen
met een mes tussen de tanden
in ‘t kasteel naar binnendringen.
De koning in zijn eigen vesting
door het schuim der natie nagezeten,
glipt nog net op tijd de poort uit
en zegt: ik ga bij Japie eten.
Dan dringen ze de keuken binnen
bij de bibberende geisha’s
en als beesten gaan zij zich te buiten
aan een mandje vol radeisja’s.
Maar ‘t fanfarekorps uit Epe
heeft het stuk niet goed begrepen.
En zet zo maar, midden in,
een wilde polonaise in.
Aan elke arm van Pijpekrijt
hangt plotseling zo’n Japanse meid.
Van tsjingelaboem
van tsjingelaboem
van tsjingelaboem olé.
Zeven witte zwarte zwanen
zwommen in de Zuiderzee.
En waarom moet ik stille staan
ik heb van m’n leven geen kwaad gedaan.
Cecilia, Cecilia
we sterven van de dorst.
Voor koningin en vaderland
niet verder vertellen, ‘t is deodorant,
voor vaderland en vorst.
En wie gaat er mee naar Engeland varen,
Engeland is vol
de sleutel is gebroken
van je olke bolke
hup marianeke
zimpe zampe
stroop in het kanneke,
Gloria victoria
van je olke bolke knol.
En vader was niet thuis
En moeder was niet thuis
en opoe nam een dikke stok
en sloeg de huisbaas op z’n kop.
En van je ras ras ras
rijdt de koning door de plas
en van je hoempa hoempa hoempa
van je hokus pokus pas
ik zie ik zie wat jij niet zie
drolletje drie uit Overschie
en van je één, twee, drie.

Einde van de opera.

Naschrift van de auteur:
Uitstekend, dank u.
Ik heb een hersenschudding gehad,
maar ik ben d’r weer helemaal bovenop.

Marken-binnen, 4 december 1970


Update 9-12-2011. Van L. vernomen dat het afgebeelde deel van de Opera letterlijk een cc is, een carbon copy dus. Het origineel is daarom waar-schijnlijk toch handgeschreven en door een gedienstig familielid overgetikt. Waarvan akte.

Monday 5 December 2011

Sinterklaasavond

Vandaag, althans vanavond is het sinterklaasavond oftewel pakjesavond, een gebeurtenis die vroeger in de familie Miebies met verve gevierd werd. We kwamen allemaal bij elkaar, het ene jaar bij de een, het andere jaar bij een ander. Er zijn zeker ook avonden geweest bij en met Opa (1883-1957) en Oma (1880-1959) Miebies in de Haagse Sinaasappelstraat, maar die avon-den daar kan ik me niet zo herinneren. Wel met de broers van mijn vader, oom Kees (1916-1996) en oom Piet (1924-2001) en hun respectievelijke echtgenotes tante Ada (1919-1978) en tante Dini (1925-2009). Dan natuur-lijk mijn vaders' enige zusje, tante Miep (1921-1995)  en haar man, oom Bart (1919-1995). En ook met mijn enige neef aan vaders' kant, mijn vier nich-ten, mijn broer en niet te vergeten mijn moeder.


Het belangrijkste van die avonden waren de gedichten. Een beetje Miebies kan meer dan een beetje dichten. Mijn vader had op dat vlak een goede naam. Er zijn ook wel wat rijmen van hem bewaard gebleven. Maar die heb ik hem helaas nooit horen voorlezen. Wel van de aanwezige ooms. Alhoewel de avond immer in het teken van de vergelding stond, waren binnen dat kader nog wel gradaties aan te brengen. Oom Kees kon wel op "gevoelige" wijze iemands doopceel lichten maar je moest wel even de tijd nemen om het allemaal aan te horen. Hij was geen snelle voorlezer. Oom Bart was de man van de grove kleun. Als hij je getrokken had, bleef er zo goed als niets van je over. Het gebrek aan fijnbesnaardheid, dat deze anderszins voorbeel-dige familieleden tentoonspreidden, werd doorgaans meer dan gecompen-seerd door oom Piet. Dat was echt een dichtfenomeen. Hij had het vermogen om je met veel gevoel de grond in te boren. Toch was dat niet wat bij mij het meest is blijven hangen. Dat waren zijn meer literaire uitingen. Ik herinner me een pagina's lang gedicht, naar ik meen getiteld Opera Sinterklaas. Ik heb me daar tranen om gelachen. Niet dat ik altijd om literatuur moet lachen maar dit was èn goed èn humoristisch.


Onze familie blonk niet uit in het maken van surprises. Sterker nog, it was not done. Er was soms een uitzondering en dat was oom Piet die, ik geloof ter gelegenheid van ziek geweest nichtje E., een aantal jaren achtereen met een soort perpetuum mobile aankwam. Het bestond uit op allerlei manieren aan elkaar bevestigde rommel. Metalen veertjes, schroefjes, lampjes, stukjes metaal enz., je kon het zo gek niet bedenken. Het was niks maar iedereen wist wat het was, het kado voor nicht E. Prachtig! Misschien bestaat er nog wel ergens een foto van en dan houd ik me aanbevolen.


Tot slot een gedicht van genoemde oom Piet. Hierbij moet bedacht worden dat hij dat twee minuten voor het feitelijk begin van pakjesavond even op-schreef op basis van een warrig verhaal dat mijn broer en ik hem vertelden over een tafeltennisbatje. Wij hadden daarover of daarmee een grap in petto voor iemand, maar nog geen gedicht. En dat, zo hadden we bedacht, kon oom Piet nog wel even maken. Daarop schudde hij dit even uit z'n mouw:
Hieronder de transcriptie.
                                            't Is een gecompliceerde zaak
                                            Waarvan ik haast de kluts kwijt raak
                                            Ik gaf een tennisbat aan Jan,
                                            Maar hij had er al één van
                                            Dus pakte ik de zijne maar
                                            Want die andere was nog niet klaar
                                            Die moest hij geloof ik nog gaan halen,
                                            En dan zou ik het wel betalen
                                            Maar nou zit het in dit pak
                                            Wie stak dat nou in deze zak?
                                            Geef ik dit nou?
                                            Of wacht eens even,
                                            'k Heb het strakjes al gegeven
                                            Dat andere is nog niet betaald
                                            Wie heeft dit nou opgehaald
                                            Of is dit pas de eerste keer
                                            Verrek, krijg nou het heen en weer
                                            Hier is je batje tot besluit
                                            En zoek het verder zelf maar uit.
                                                                                                     Sint
En echt, dat maakte hij in twee minuten! De warrigheid druipt er af. Ik vind dat juweeltjes. Die avonden behoren bij mijn mooiere jeugdherinneringen.
Gelukkig is de traditie van sinterklaasavond vieren en rijmen maken binnen ons deel van de familie, niet verloren gegaan. En wat nog leuker is, is dat ook een aantal kleinkinderen zich niet onbetuigd laat. Het DNA kruipt dus waar het gaan moet.
Maar ook de aangetrouwden dragen hun steentje bij aan de dichterlijke uitingen. En zo worden de kleinkinderen van twee kanten van poëtische genen voorzien. Daar hopen we dus nog een heleboel lol van te hebben.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...